พุทธประวัติ ตอนที่ 18
เสด็จบิณฑบาตอาหารมื้อแรก
พระบรมโพธิสัตว์...
หลังจากที่พระองค์ได้ส่งนายฉันนะ และม้ากัณฐกะกลับคืนสู่พระนครแล้ว
พระองค์นั้นก็ทรงประทับ อยู่ตามลำพังแต่เพียงพระองค์เดียว...
และยามเวลาในวันนั้น ก็ค่อยๆลุผ่านไปจนแสงตะวันเริ่มบ่ายคล้อย...
บรรยากาศอันเงียบสงัดในดงไพรสณฑ์ ที่หนาทึบอันนั้นย่อมแปรเปลี่ยนไปทุกเวลา...
ด้วยสภาพบรรยากาศเช่นนี้
จึงทำให้พระบรมโพธิสัตว์
ได้เกิดความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว
รันทดสลดสังเวชในพระทัยยิ่งนัก
ที่บัดนี้ตัวของพระองค์นั้นต้องได้มา
ประสบสภาพชีวิตที่โดดเดี่ยวเช่นนี้
จนพระองค์ถึงกับมี
พระปริวิตกอุทานตรัสขึ้นบอกแก่พระองค์เองว่า..
พระบรมโพธิสัตว์ตรัสขึ้น :
***ธรรมดาสงสารสันนิวาสนี้
มีสภาพแปรปรวนวิปริตเช่นนี้
มิได้เที่ยงแท้แน่นอนเลยหนอ***
และในแนวดงไพรสณฑ์นั้น ที่พระองค์ประทับอยู่ ก็มีสถานที่ๆ หนึ่ง ณ บริเวณอยู่ใกล้ๆ กันนั้น มีสวนป่ามะม่วง แห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่า...
(อนุปิยอัมพวัน)
ลำดับนั้น...
พระบรมโพธิสัตว์ จึงได้เสด็จเข้าไปประทับและพักแรมอยู่ ณ สถานที่นั้น พระองค์ได้ทรงเสวยปีติสุข
อันเกิดจากการบรรพชา
และงดเว้นจากการเสวย
พระกระยาหาร ตลอดทั้ง 7 วัน
เมื่อครั้งเวลาผ่านเลยมาจนถึง
วันที่ 8 แล้ว
พระบรมโพธิสัตว์
จึงได้ทรงเสด็จออกจากป่ามะม่วง
อนุปิยอัมพวัน และจาริกไปโดยลำดับ จนถึงกรุงราชคฤห์...
ซึ่งกรุงราชคฤห์แห่งแคว้นมคธ
ในครั้งสมัยนั้น เป็นเมืองที่มีขนาด
ใหญ่มากๆ อีกทั้งมีความเจริญทั้งการค้าการขาย และการศึกษาศิลปวิชาการต่างๆ นั้นก็เฟื่องฟูเป็นอย่างมาก
และเหล่าบรรดาเจ้าลัทธิต่างๆ ก็มีมากมายเช่นกันที่อยู่อาศัยในกรุงราชคฤห์นี้
และพระนครนี้จะเห็นได้ว่ามีความมั่งคั่งอย่างมาก ด้วยพลเมืองและมีอำนาจมากเทียบเท่า กับอีกแคว้นหนึ่ง ที่อยู่ในสมัยเดียวกันนี้ก็ คือ
แคว้นโกศล ซึ่งมีกรุงสาวัตถีเป็นเมืองหลวงนั้นเองครับ...
ครั้นเมื่อพระบรมโพธิสัตว์...
ทรงเสด็จถึงภายในตัวเมืองพระนครของกรุงราชคฤห์แล้ว
พระองค์ก็ทรงเสด็จบิณฑบาตอาหาร
จากประชาชนชาวเมืองนั่นเอง
และในตอนที่พระองค์เสด็จบิณฑบาตอยู่นั้น ด้วยพระสิริโฉมอันงดงาม และกริยาท่าทางอันน่าเลื่อมใส
โดยเฉพาะกิริยาเวลาที่พระองค์เสด็จดำเนินนั้น ก็ยังคงลีลาลักษณะของกษัตริย์ชัดเจน คือ สง่างามผิดแผกสามัญชน และมิเหมือนนักบวชทั่วๆไป จึงเป็นเหตุทำให้ประชาชนทั้งหลาย
ในพระนครนั้น ต่างได้กล่าวขานเล่าลือกันไป อย่างแตกตื่นเอิกเกริก โกลาหลไปทั่วพระนคร!!!
ประชาชนทั้งหลายต่างพูดคุยสนทนากันถึงสมณะรูปงามผู้นี้ว่า...
***ชะลอยว่าสมณะผู้นี้ คงจักเป็น
เทพบุตรเจ้า พระองค์ใดพระองค์หนึ่ง บนสวรรค์ ที่ใคร่เสด็จลงมาสู่เมืองมนุษย์ เพื่อหวังจักชมเล่นเป็นให้ขวัญตาเป็นแน่แท้ เสียกระมัง***
ลำดับนั้นเอง...
ข่าวเล่าลือต่างๆ ของพระบรมโพธิสัตว์
ก็ได้แพร่กระจายไปถึงยังฝ่ายพวกราชบุรุษของพระเจ้าพิมพิสาร
จึงได้รีบนำความเรื่องนี้ เข้าไปกราบทูลพระเจ้าพิมพิสาร ผู้เป็นองค์ราชาให้ทรงทราบโดยทันที
ตัดเหตุการมายัง...
ณ พระราชวัง กรุงราชคฤห์
ราชบุรุษเข้ากราบทูล :
***ข้าแต่พระเจ้าพิมพิสารองค์ราชา
บัดนี้ในพระนครนั้นได้มีข่าวเล่าลือว่า
มีประชาชนชาวเมืองของพระองค์ได้พบเห็น และตักบาตรอาหารแก่นักบวชที่ทรงพระรูปสิริลักษณะอันเป็นเลิศงดงามกว่าบุรุษผู้อื่น และยังลือว่ากันว่า สมณะรูปนี้อาจจักเป็น
เทพบุตร ที่ใคร่ประสงค์จักมาเที่ยว เยี่ยมชมเมืองพระนครของพระองค์
ก็เป็นได้ พระเจ้าข้า***
พระเจ้าพิมพิสารสดับฟังความแล้วจึงตรัสตอบกลับว่า :
***เรื่องราวข่าวลือนี้ จักจริงเท็จประการใดกันแน่หนอ...
เอาล่ะ พวกท่านทั้งหลาย จงเร่งรีบไปติดตามสืบข่าวคราวเรื่องราวให้ละเอียดแน่ชัด!!!
* ถ้าสมณะผู้นั้นเป็นเทพยดาก็จักเหาะ ลอยไปในอากาศ
* ทว่าสมณะผู้นั้นเป็นพญานาคก็จักชำแรกแทรกพื้นปฐพีลงไปสู่เมืองบาดาล
* แต่หากแม้นว่าสมณะผู้นั้นท่านเป็นมนุษย์เช่นเรา ก็จักต้องไปนั่งบริโภคฉันภัตตาหารโดยควรประมาณแก่ตน
ท่านทั้งหลายจงรีบไปพิจารณาดู
ให้รู้เหตุประจักษ์แจ้งที่แท้จริง...
เกี่ยวกับสมณะรูปงามผู้นี้...
แล้วรีบนำความกลับมารายงานเราใหม่โดยเร็วอีกครั้ง***
ด้วยเหตุนี้...
เหล่าราชบุรุษที่ได้รับสั่งจากองค์ราชาแล้วก็ได้ไปคอยติดตามเฝ้าดูพระบรมโพธิสัตว์ อยู่ห่างๆ
ตัดเหตุการณ์ไปที่...
พระบรมโพธิสัตว์
ขณะนั้นเอง พระบรมโพธิสัตว์
เมื่อพระองค์ได้บิณฑบาตอาหาร จากชาวเมือง จนเพียงพอประมานแก่พระองค์แล้ว จึงได้เสด็จออกจากพระนครราชคฤห์ทันที แล้วเสด็จดำเนินโดยพระบาทเปล่า ไปยัง (มัณฑวบรรพต)
[*มัณฑบรรพต นี้ผมพยายามสืบค้นหาข้อมูลแล้ว แต่หาไม่เจอจริงๆครับ หรือว่าปัจจุบันนี้ได้เปลี่ยนเป็นชื่ออื่นไปแล้วก็มิทราบครับ แต่ขอมูลนี้ในหนังสือพุทธประวัติตามแนวปฐมปฐมสมโพธิท่านมีเขียนระบุไว้ว่ามี (ภูเขามัณฑบรรพต)
และถ้าเทียบดูจากภาพวาดของชาวพม่าแล้ว ในตอนที่พระเจ้าพิมพิสารเสด็จเข้าไปหาพระมหาโพธิสัตว์ ก็จะอยู่บนเชิงเขาลูกหนึ่ง ที่อยู่นอกกรุง ราชคฤห์ เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นเขาลูกเดียวกันก็ได้
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงขอเล่าอิงตามหนังสือพุทธประวัติตามแนวปฐมสมโพธินะครับ ถ้ามีข้อมูลใหม่จะนำมาแก้ไขให้ในภายหลังครับ
เมื่อพระองค์ถึงเชิงเขามัณฑวบรรพต
แล้ว ก็ทรงประทับนั่งพิจารณาอาหารในบารต ที่ผสมเจือปนกันหลายสิ่งหลายอย่างมีทั้งอาหารคาว และอาหารหวาน...
ซึ่งอาหารเช่นนี้ พระองค์นั้น มิเคยทอดพระเนตรเห็น และไม่เคยเสวยมาก่อนเลย...
จึงเป็นเหตุให้บังเกิด "ปฏิกูลสัญญา"
อันน่าสะอิดสะเอียน เปรียบประหนึ่งว่า" ลำไส้ใหญ่จักไหลออกมาจากทางพระโอษฐ์ (ปาก)"
เหตุนี้แล้ว...
พระบรมโพธิสัตว์ จึงได้ประทานโอวาทแก่พระองค์เองว่า...
***ดูก่อนสิทธัตถะ ตัวท่านนั้นบังเกิดขึ้นในขัตติยสุขุมาลชาติสกุล
เคยบริโภคแต่อาหารอันปรุงด้วยของประณีต มีรสอันเป็นเลิศ
แต่เหตุไฉนหนอ ท่านถึงมิทำความรู้สึกว่าบัดนี้ ตนเป็นเพศบรรพชิตแล้ว การเที่ยวบิณฑบาตนี้ จักทำให้ได้อาหารอันสะอาดประณีต มาจากที่ใด...
แล้วท่านจักทำอย่างไรกับอาหารที่ได้มาเหล่านี้กันเล่า***
เมื่อพระองค์ได้ให้โอวาทแก่พระองค์เองเสร็จแล้ว...
พระบรมโพธิสัตว์เจ้า ก็จึงได้มีพระสติ ทำให้ปราศจากการรังเกียจอาหาร
อันเป็นปฏิกูลเหล่านั้น และขณะนั้นก็ทรงพิจารณา "ปัจจเวกขณะ"
แล้วเสวยอาหารที่บิณฑบาตเหล่านั้น ประดุจดัง *อมฤตรส (น้ำทิพย์ในรส พระธรรม)*
และทรงกำหนดพระทัยทราบว่า...
***ตั้งแต่บรรพชามาได้ 7 วัน
เราพึ่งจักได้ฉันภัตตาหารก็ในวันนี้***
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
หากมีข้อผิดพลาดประการใด ก็ขออภัย ท่านผู้อ่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
หากท่านผู้ใดชอบ ก็ขอฝากติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะขอรับ ^-^
ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านผู้อ่านขอธรรมของพระพุทธองค์จงมีแด่ ท่าน สาธุครับ (ต้นธรรม)
เอกสารอ้างอิง
#สมุดภาพพระพุทธประวัติ
ฉบับอนุรักษ์ภาพเขียนทางพระพุทธศาสนา โดย ครูเหม เวชกร
ภาพที่ ๑๗
เสด็จจาริกผ่านกรุงราชคฤห์ มหาชนเห็นแล้วโจษจันกันทั่วเมือง
#หนังสือ.ปฐมสมโพธิกถา
#หนังสือพุทธประวัติตามแนวปฐมสมโพธิ (พระครูกัลยาณสิทธิวัฒน์)
#เพิ่มเติมเนื้อหาใหม่/ภาพประกอบ.ต้นธรรม
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
