นรกสัตว์กลายพันธุ์ : ตอนที่ 0 วันสุดท้าย
12 ชั่วโมง ก่อนเกิดเรื่อง
คุณต้อง! งานที่สั่งคุณทำช้าอีกแล้วนะครับ (เห้อบ่นอีกแล้ว ทำไมต้องมาบ่นวันนี้ด้วยนะ) เอ่อคือว่าหัวหน้าครับงานที่สั่งผมไม่ได้รับผิดชอบคนเดียวนะครับ ไม่รู้ละผมไม่ฟังขออ้าง• เสียงบ่นยังคงดำเนินต่อไปจนผมเบี่ยงหน้าหนีไปมองที่หน้าต่างห้องชงกาแฟ ภาพที่เห็นคือผีเสื้อยักษ์ที่ขนาดปีกใหญ่เท่าแฟ้มเอกสาร ลำตัวพอๆกับขวดน้ำเปล่าไซส์เล็กปกติ บินมาเกาะที่หน้าต่าง ผมคิดว่าตัวเองคงเหนื่อยเลยเห็นภาพหลอน แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกขนลุก• ปัง!! ผมว่าคุณจะคิดได้นะ หัวหน้างานพูดเสร็จพร้อมกับทุบโต๊ะแล้วก็เดินจากไป
ต้อง...ต้อง (เสียงกระซิบ) เสียงกระซิบเบาๆข้างหู เป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้เคน เพื่อนสมัยเด็ก มันเป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น แต่พ่อกับแม่มันเสียนานแล้วด้วยอุบัติเหตุมันจึงมาขออาศัยที่บ้านผมด้วยที่ว่าเป็นเพื่อนบ้านติดกัน แล้วพ่อผมกับพ่อเคนก็รู้จักกัน
เป็นไงโอเคป่าว ไอ้เคนถามผมก็บอกโอเคเพราะชินแล้ว •เอ่อเย็นนี้จะกลับด้วยกันไหม ผมถามไปเพราะห้องพักมันติดกับห้องผม •เดียวกูมีประชุมรอบค่ำมึงกลับก่อนเลย • อ่อได้ๆ ผมหันไปดูนาฬิกาตอนนี้มันก็จะเย็นมากละแถมวันนี้เป็นวันสุดท้ายของปีด้วย การจราจรต้องติดขัดแน่ๆ งั้นกูกลับก่อนนะ ผมรีบเก็บข้าวของและเดินลงมาข้างล่างของตึก ตึกสำนักงานของผมอยู่ติดกับถนนจึงสามารถเรียกแท็กซี่กลับได้เลย
พอผมขึ้นแท็กซี่มาได้สักพักรถไม่ทันจะออกตัว ตรึมมม...เสียงบางอย่างที่ตกลงมาจากที่สูงจนทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อย ภาพที่เห็นคือแมวยักษ์ตาสองสีหน้าตาน่ารักที่ขนาดเท่ารถสิบล้อ ที่อยู่ห่างจากผมประมาณ 20 เมตร ซึ่งจุดนั้นเป็นกลางไฟแดงพอดี การจราจรหยุดชะงัก ทุกคนต่างพากันเปิดประตูรถ ออกมาเพื่อที่จะถ่ายรูปบางคนที่เดินทางฟุตบาทก็วิ่งหนี ทุกคนต่างพากันตกตลึงกับน้องแมวขนปุยขนาดยักษ์นั้น ที่นั่งอยู่เฉยๆกลางแยกไฟแดง
ผมนั่งนิ่งอยู่บนรถแต่พี่คนขับเขาเปิดประตูออกไปดู แน่นอนว่าเสียงที่ดังมาจากข้างนอกไม่ใช่เสียงกรี๊ดด้วยความหวาดกลัวแต่กลับเป็นเสียงหัวเราะด้วยความน่ารักของน้องแมวยักษ์ จู่ๆก็มีผู้ชายต่างชาติถือกล้องมาเพื่อที่จะถ่ายรูปกับแมวยักษ์ ทันทีที่แสงแฟลชจากกล้องกระทบกับดวงตาของแมวยักษ์. พลั่ว! ภาพที่เห็นคือร่างของชายต่างชาติท่อนบนขาดปลิวไปชนกันรถข้างๆ
ท่ามกลางเสียงกรี๊ดร้องดังลั่น แมวยักษ์ได้กระโดดตะครุบดุจดั่ง เห็นคนรอบๆเป็นแมลงสาบ หรือ หนู มันทั้งกัดและตบพร้อมกับร้องเสียงเหมี่ยวๆชวนสยอง อุ้งเท้าที่เต็มไปด้วยเลือดและเศษซากของอวัยวะบ้างส่วนที่ติดตามขน ผมได้แต่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนรถ
เสียงกรี๊ดดังลั่นของเหล่าผู้คนที่วิ่งหนีตายยังคงมีอยู่ต่อเนื่องบางก็มีคนวิ่งมาเคาะประตูรถเพื่อขอความช่วยเหลือ ภาพของเจ้าแมวยักษ์ที่ยังคงกระโดดทับรถราวกับเป็นกระป๋องน้ำอัดลม ผมคิดในใจว่าขื่นอยู่ในนี้อีกไม่นานผมคงกลายเป็นเนื้อสดบด แน่ๆ
พรึบ! เสียงเปิดประตูด้านซ้ายผมเปิดออก ผมหันไปมองกลับเจอ...
📌ติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
ปล.รูปน้องแมวครับ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
