พุทธประวัติ ตอนที่ 20
ทรงศึกษาลัทธิของดาบส (ฤๅษี)
ในสมัยนั้นเอง...
ที่แคว้นมคธ ก็ได้มีพวกนักบวชที่ตั้งตนเป็นคณาจารย์สอนวิชาลัทธิต่างๆ และสำนึกที่มีชื่อเสียงอย่างมาก ก็มีอยู่หลากหลายสำนักด้วยกัน ในแต่ละสำนักนั้น ต่างก็มีศิษย์สาวกและมีคนนับถือเป็นอันมาก...
จึงทำให้กรุงราชคฤห์นี้ เป็นแหล่งการศึกษาเรียนรู้ที่สำคัญมากๆ และยังเป็นที่สัญจรจาริกผ่านไปมาของบรรดาเจ้าลัทธิ นักบวชต่างๆ เพื่อที่จะเผยแพร่ลัทธิคำสอนของตนให้มีบุคคลประชาชนทั่วไปได้มาเลื่อมใสศรัทธาในสำนักลัทธิของตนนั้นเอง...
และในสมัยนั้น...
มีเหล่าคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ในตอนที่เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกบวช ซึ่งอยู่ในแคว้นนี้มีอยู่ด้วยกันสองสำนัก คือ
- สำนักอาจารย์
(อาฬารดาบสกาลามโคตร)
- สำนักอาจารย์
(อุทกดาบสรามบุตร)
ซึ่งทั้งสองสำนักอาจารย์นี้ ตั้งอาศรม
สอนศิษย์อยู่ในบริเวณเชิงป่านอกเมือง
ลำดับนั้น...
พระโพธิสัตว์ก็ได้ทรงเสด็จจาริกไปจากเชิงเขามัณฑวบรรพต เพื่อแสวงหาสำนักอาจารย์ลัทธิต่างๆ
ที่ว่ากันว่า เมื่อเข้าไปฝึกปฏิบัติตนแล้ว
จะสามารถค้นพบกับทางตรัสรู้ได้...
และพระโพธิสัตว์ ก็เสด็จได้เข้าไปสู่
สำนักของอาจารย์อาฬารดาบส
กาลามโคตร เป็นสำนักแรก ที่ทรงเข้าไปศึกษา และได้เล่าเรียนใน วิชา
(อนุปุพพวิหารสมาบัติ)
และพระองค์ก็ทรงใช้เวลาไม่นานนัก ก็ทรงสำเร็จ สมาบัติ 7
คือ รูปาวจรฌาน 4 และ อรูปาวจรฌาน 3 (รูปฌาน 4 กับ อรูปฌาน 3)
ก็หมดสิ้นซึ่งความรู้ของอาจารย์
อาฬารดาบสกาลามโคตร
และอาจารย์นั้นก็ได้ชักชวนให้พระโพธิสัตว์ได้อยู่เป็นอาจารย์ สอนลูกศิษย์ด้วยกันที่สำนักนี้...
แต่ทว่า
พระโพธิสัตว์ ก็ตรัสตอบปฏิเสธไป
ด้วยเหตุที่ว่า วิชาเหล่านี้ยังมิใช่ทางหลุดพ้นที่แท้จริง
พระองค์จึงได้ขอลาจากสำนัก
อาจารย์อาฬารดาบสกาลามโคตร
และเสด็จออกแสวงหา สำนักอาจารย์
ที่มีวิชาความรู้ที่มากขึ้นกว่านี้
ต่อไปอีก...
ครั้นในเวลาต่อมา...
พระโพธิสัตว์ ก็ได้เสด็จเข้าไปสู่
สำนักของอาจารย์อุทกดาบสรามบุตร
และพระองค์ก็ได้ทรงศึกษาอยู่ในสำนักนี้ ด้วยเวลาไม่นาน พระองค์ก็ได้สำเร็จถึงขั้น อรูปฌาน 4 คือ
เนวสัญญานาสัญญายตนะสมาบัติ
คือ สำเร็จฌานครบสมาบัติ 8
จากนั้น...
พระโพธิสัตว์ จึงตรัสถามอาจารย์
อุทกดาบสรามบุตร ถึงธรรมอันที่วิเศษสูงสุดขึ้นไปกว่านี้อีก...
แต่ทว่า...
ท่านพระดาบสรามบุตรนั้น
ก็ไม่สามารถ ที่จะบอกตอบไปได้มากกว่านี้แล้ว เพราะว่าตนเองนั้นก็หมดสิ้นซึ่งความรู้ทั้งปวงแล้วเช่นกัน
และจากนั้น ท่านอาจารย์อุทกดาบสรามบุตร ก็ยังกล่าวยกย่อง
ให้พระโพธิสัตว์ เป็นอาจารย์เทียบเท่าเสมอกันตนเอง และขอร้องให้ช่วยกันอยู่สอนศิษย์ต่อไป ในสำนักของตน
ในตอนนั้นเอง...
พระโพธิสัตว์ ทรงดำริพระทัยว่า...
เส้นทางปฎิบัติเหล่านี้ยังมิใช่
เส้นทางตรัสรู้สู่ พระโพธิญาณ
พระองค์จึงทรง ปฏิเสธและขอลาออกจากสำนักอาจารย์อุทกดาบสรามบุตร ในวันนั้น แล้วเสด็จจาริกไปเสาะแสวงหาเส้นทางใหม่ ที่จะสามารถค้นหาวิถีทางที่จะตรัสรู้ ที่แท้จริงได้ต่อไป...
ครั้นเวลาต่อมา...
พระโพธิสัตว์ ก็ได้ทรงเสด็จจาริกไปสู่
ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม
แล้วทรงพิจารณาเห็นแล้วว่า ที่นี้นั้น เป็นสถานที่น่ารื่นรมย์ มีแนวไพรสณฑ์เขียวขจีอุดมสมบูรณ์
มีแม่น้ำเนรัญชราไหลผ่าน อีกทั้งมีน้ำที่ใสสะอาด ที่สำคัญ สถานที่นี้ ก็ไม่ได้อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านของชาวบ้านนัก สะดวกแก่การเที่ยวภิขาจารเป็นอย่างยิ่ง...
สถานที่นี้ เมื่อพระโพธิสัตว์ทรงพิจารณาเห็นสมควรแล้ว แก่การบำเพ็ญเพียรเจริญสมณธรรม
แสวงหาอริยคุณพิเศษ
พระองค์จึงได้ทรงประทับ
และกระทำมหาประธานวิริยะ
กล่าวคือ ความเพียรอันยิ่งใหญ่
ณ สถานที่นี้แล...
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
หากมีข้อผิดพลาดประการใด ก็ขออภัย ท่านผู้อ่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
หากท่านผู้ใดชอบ ก็ขอฝากติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะขอรับ ^-^
ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านผู้อ่านขอธรรมของพระพุทธองค์จงมีแด่ ท่าน สาธุครับ (ต้นธรรม)
เอกสารอ้างอิง
#หนังสือ.ปฐมสมโพธิกถา
#หนังสือพุทธประวัติตามแนวปฐมสมโพธิ (พระครูกัลยาณสิทธิวัฒน์)
#เพิ่มเติมเนื้อหาใหม่/ภาพประกอบ.ต้นธรรม
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
