เลือกดูหนังผิด นิมิตรเปลี่ยน
ตื่นเช้ามาด้วยความโรยรา คล้ายว่ายังไม่ได้นอน ทั้งที่จริงแล้วหลับตาไปราวหกชั่วโมง เพราะภาพสุดท้ายก่อนข่มตาย้อนเข้ามาทำร้ายในความฝัน
เมื่อคืนเลือกหนังหนึ่งเรื่องมาดู หวังให้บันเทิงใจก่อนนอน เลื่อนไปเลื่อนมาเจอหนังรางวัลแนะนำ ซึ่งเป็นหนังแนวผจญภัย Survival ส่วนตัวแล้วชอบดูมาก กระตุ้นอะดรีนาลีนในสมองดีเยี่ยม ดันลืมไปอย่างหนึ่งว่าเรากำลังจะนอน ไม่มีเหตุผลที่ต้องหลั่งสารอื่นใดออกมาแล้ว
เล่าถึงหนังเรื่องนี้ชื่อว่า 127 ชั่วโมง เป็นหนังเก่าปี 2010 หลายคนน่าจะเคยดูมาบ้างแล้ว แต่ผมยังไม่เคยรู้หรืออ่านแม้แต่เรื่องย่อ ซึ่งเกี่ยวกับชีวิตจริงของนักปีนเขาอารอน รัลส์ตัน เขาพลัดตกลงไปในร่องเขาแล้วต้องอยู่ลำพังในหุบเขาร็อบเบอร์สรูสต์ รัฐยูทาห์
แม้ว่าตัวละครจะมีอยู่เพียงคนเดียว ขอไม่นับตัวละครเสริมมาสองสามฉาก แต่สามารถดำเนินเรื่องไปโดยที่ผมละสายตาไม่ได้ ลุ้นทุกจังหวะที่ตัวเอกตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง
พอมาช่วงท้ายของเรื่อง นั่นถือเป็นฉากสุดท้ายที่เขาต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก ในสถานการณ์แบบนั้นแล้วชีวิตมันต้องรอด! ทว่าก็ใจแข็งน่าดูถึงจะทำได้ ผมปิดตาข้างหนึ่งดู เพื่อลดความระทึกใจลงสักหน่อย จังหวะนี้เองเสียงประกอบของหนังจี๊ดเข้าไปในสมองของผม เสียวเกรียวไปทั่วร่าง เสมือนว่าตกอยู่ในสถานการณ์เสียเอง
กว่าจะผ่านฉากนั้นไปได้ รู้ตัวอีกทีหัวใจเต้นแทบจะเป็นจังหวะแซมบ้า พอหนังจบก็หาเรื่องอื่นดูนิดหน่อยเพื่อลบอารมณ์หนัง แล้วปิดไฟเข้านอนไม่ได้คิดอะไรต่อ
กลายเป็นว่าขณะนอนหลับ เสียงจี๊ดในหนังเรื่องนั้นที่แทรกเข้าไปในโสตประสาทมันดังขึ้นมาอีกครั้ง ภาพฉากสุดท้ายก็แวบเข้ามาอีก ปวดหัวมากไม่อยากฝันถึงก็ทำไม่ได้ ต้องลืมตาขึ้นมากลางดึกพักหนึ่ง แล้วค่อยๆ สงบใจกับสมองแล้วนอนลง
เชื่อไหมว่าเสียงจี๊ดนั่นยังก้องอยู่ในหัว ตอนนี้สภาพร่างกายก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่ได้นอนมา 127 ชั่วโมง
ปล. ใครดูหนังเรื่องนี้ควรดูตอนกลางวัน แล้วถ้ากลัวแนะนำว่าอย่าเปิดเสียงช่วงท้ายของเรื่อง หลังจากนั้นควรหาหนังเรื่องอื่นมากลบอีกที
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
