9 ต.ค. 2019 เวลา 11:55 • ปรัชญา
วันนี้มีแต่เรื่องให้โกรธ อารมณ์มันคุกรุ่นอยู่ข้างใน รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง กรามที่ขบแน่น ความโกรธฉายแววชัดเจนบนใบหน้า พลังงานที่เย็นชาแผ่ไปทั่วบริเวณ บาดลึกราวกับดาบคมกริบที่เงื้อง่าฟาดฟันห่ำหั่นอีกฝ่ายที่ใจมองเป็นศัตรู อยู่ทุกขณะจิต
เสียงเบา ๆ ในใจบอกว่าเรื่องมันเล็กน้อย ปล่อยผ่านไปก็ได้ ค่อย ๆ บอก ค่อย ๆ สอน ด้วยใจที่เมตตา น้องจะได้เรียนรู้และไปพัฒนาตัวได้
เสียงคำรามก้องบอกว่า ใจดีไม่ได้หรอก กี่รอบแล้ววันนี้ ผิดเรื่องเดิม ๆ เมื่อเช้าก็ทีนึง นี่ก็อีกรอบ ต้องเอาให้แรง จะได้จำ ไม่ผิดซ้ำ
ทุกคนอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียง บรรยากาศเฮฮาหยอกล้อที่เกิดก่อนหน้าหายไปเป็นเพียงอากาศธาตุ ความเครียดและใบหน้าเจื่อน ๆ เข้ามาแทนที่ ก่อนที่เจ้าของเสียงแห่งความอำนาจจะเดินหันหลังกลับไปหลังคำทิ้งท้ายว่า “อย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกนะ”
คุณว่าสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนี้คืออะไร
เหตุการณ์นี้สอนอะไร คำพูดพวกนี้ช่วยให้เกิดเรียนรู้และพัฒนาได้จริง ๆ เหรอ
เวลาคุณพลาด คุณอยากได้ยินอะไร
แล้วคุณพูดอะไร เวลาทีมคุณ ลูกน้องคุณพลาด
คำพูดสามารถฆ่าคนหรือสร้างคนได้
คุณอยากเป็นหัวหน้าแบบไหน คุณเลือกเอง
https://moneyforlunch.com/does-your-grumpy-boss-live-inside-of-you/
โฆษณา