Biomimicry
ลอกเลียนเพื่อเปลี่ยนชีวิต
Biomimicry คืออะไร?
Biomimicry คือ การเลียนแบบสิ่งมีชีวิตในธรรมชาติมาประยุกต์ใช้ในการแก้ไขปัญหาของมนุษย์
Biomimicry มีต้นกำเนิดมาจากภาษากรีกคำว่า 'Bios' เเปลว่า ‘ชีวิต’ และ 'Mimic' มีความหมายว่า ‘ลอกเลียนแบบ’ดังนั้น Biomimicry จึงเป็นศาสตร์พหุสาขา (Interdisplinary) ที่ศึกษารูปร่าง (shape) กระบวนการ (process) เเละระบบ (system) ในธรรมชาติเพื่อที่จะเรียนรู้กลยุทธ์ในการแก้ปัญหาของธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพและมีความยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อม
ประเทศไทยได้มีกลุ่มองค์กรที่เกี่ยวข้องกับชีวลอกเลียน (Biomimictry) ก่อตั้งขึ้นแล้ว ในชื่อ ‘Biomimicry Thailand’ เป็นกลุ่มที่ตั้งขึ้นโดยมีจุดประสงค์เพื่อเผยแพร่องค์ความรู้ด้าน Biomimicry หรือที่เรียกว่า ‘กระบวนการสร้างและออกแบบนวัตกรรมโดยการเลียนแบบธรรมชาติ’ เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ด้วยการเรียนรู้จากธรรมชาติ ค้นหาไอเดีย แรงบันดาลใจ และทางออกต่อโจทย์ปัญหาที่ต้องการเพื่อที่จะช่วยให้ผลิตภัณฑ์หรือการดำเนินธุรกิจมีประสิทธิภาพและกลมกลืนกับธรรมชาติ ไม่ส่งผลกระทบหรือสร้างปัญหาต่อสภาพแวดล้อม ตลอดจนบูรณาการภูมิปัญญาท้องถิ่นมาทำให้เกิดนวัตกรรมใหม่ๆ
อยู่กับธรรมชาติ
เปิด 5 แนวทาง "คนอยู่ร่วมกับป่า"
.
รัฐบาลได้กำหนดนโยบายลดความเหลื่อมล้ำของสังคมและสร้างโอกาสการเข้าถึงบริการของรัฐของประชาชน โดยเฉพาะการแก้ไขปัญหาเกษตรกรไร้ที่ดินทำกิน เนื่องจากปัญหาที่ดินที่มีอยู่อย่างจำกัด ทำให้เกิดผู้ไร้ที่ดินทำกินจำนวนมาก
.
จึงได้มีมาตรการแก้ไขปัญหาการอยู่อาศัยและทำกินในพื้นที่ป่าไม้ (ทุกประเภท) ซึ่งล่าสุด ในการประชุมคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2561 ครม.ได้เห็นชอบพื้นที่เป้าหมายและกรอบมาตรการแก้ไขปัญหาการอยู่อาศัยและทำกินในพื้นที่ป่าไม้ ทุกประเภท สามารถแบ่งออกเป็น 5 กลุ่ม คือ
.
กลุ่มที่ 1 ชุมชนในเขตป่าสงวนแห่งชาติที่อยู่ในลุ่มน้ำชั้นที่ 3 - 5 ที่อยู่มาก่อนมติ ครม.เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2541 ซึ่งกลุ่มนี้ที่ผ่านมาได้มีการจัดที่ดินโดย คทช. อยู่แล้ว ก็อนุญาตให้ใช้ประโยชน์อยู่อาศัยและทำกินแบบแปลงรวม คราวละไม่น้อยกว่า 5 ปี แต่ไม่เกิน 30 ปี
.
กลุ่มที่ 2 ชุมชนในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ที่อยู่ในลุ่มน้ำชั้นที่ 3 - 5 โดยหลังมติครม.เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2541อนุญาตให้อยู่อาศัยและทำกินแบบแปลงรวม โดยต้องปลูกป่าเศรษฐกิจอย่างน้อยร้อยละ 50 ของพื้นที่ และต้องดูแลรักษาไม่ให้มีการบุกรุกเพิ่มเติม โดยผู้ทำกินในพื้นที่ต้องรวมกลุ่มกันเพื่อร่วมกันองค์กรอื่น เช่น ตั้งสหกรณ์ องค์กรปกครองส่วนท่องถิ่น เพื่อออกแบบและขออนุญาตใช้ประโยชน์พื้นที่โดยกรมป่าไม้จะจัดเจ้าหน้าที่เพื่อให้คำปรึกษาแนะนำ
กลุ่มที่ 3 ชุมชนในเขตป่าสงวนแห่งชาติที่อยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ 1 - 2 โดยก่อนมติครม.เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2541ให้เจ้าหน้าที่จัดระเบียบการใช้ประโยชน์ที่ดิน เช่น ควบคุมการใช้ที่ดินภายใต้การอนุรักษ์และพัฒนาอย่างยั่งยืน ห้ามบุกรุกและขยายพื้นที่, ฟื้นฟูป่าในรูปแบบการมีส่วนร่วม ส่งเสริมให้ประชาชนปลูกป่า 3 อย่างร้อยละ 20 ของพื้นที่, อนุรักษ์ดินและน้ำ ควบคุมผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม, ลดการชะล้างพังทลาย และปฏิบัติตามที่กรมป่าไม้กำหนด และติดตามควบคุมการใช้ที่ดินให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อยที่สุด
กลุ่มที่ 4 ชุมชนที่อยู่ในเขตป่าอนุรักษ์ ทั้งก่อนและหลังมติครม.วันที่ 30 มิถุนายน 2541 ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน คือ ให้สำรวจการครอบครองที่ดินโดยให้มีคณะทำงานสำรวจการครอบครองที่ดินระดับพื้นที่ รับแจ้ง การครอบครองที่ดิน และร่วมกับชุมชนสำรวจการครอบครองที่ดินของราษฎรทุกราย และ๒.ตรวจสอบและบริหารจัดการพื้นที่โดยให้คณะทำงานสำรวจ นำผลการสำรวจมาตรวจสอบกับภาพถ่ายทางอากาศออร์โธสี หรือพิจารณาร่วมกับหลักฐานอื่นๆ
หากพบว่า เป็นพื้นที่ล่อแหลมคุกคามต่อระบบนิเวศ ให้ย้ายราษฎรออกไปอยู่ในพื้นที่ที่เหมาะสม แต่หากมีเหตุจำเป็นยังไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้จะจัดระเบียบพื้นที่ให้อยู่เท่าที่จำเป็นต่อการดำรงชีพ และเป็นไปตามหลักการอนุรักษ์พื้นที่ต้นน้ำอย่างเคร่งครัด กรณีไม่เป็นพื้นที่ล่อแหลมคุกคามต่อระบบนิเวศ ให้พิจารณาผลสำรวจการครอบครองที่ดิน และพิจารณาตามความจำเป็นเพื่อการดำรงชีพ
กลุ่มที่ 5 ชุมชนที่อยู่ในพื้นที่ป่าชายเลน ให้จัดทำเขตการใช้ประโยชน์พื้นที่ป่าชายเลน พร้อมกันส่วนที่จะอนุรักษ์ฟื้นฟู จัดประชุมชี้แจงให้ประชาชนในพื้นที่ทราบ และเข้าใจวัตถุประสงค์และแนวทางการดำเนินงาน
นับเป็นครั้งแรกที่มีการปรับ และพยามให้ประชาชนกับป่า หรือที่สงวนหรือป่าอนุรักษ์อยู่ร่วมกันได้ ระหว่างป่ากับประชาชนโดยจะใช้แนวทางทั้ง 5 กลุ่มนี้เป็นหลักการที่จะเข้าไปบริหารจัดการในการใช้พื้นที่ป่าได้อย่างเหมาะสม และไม่มีการรุกล้ำพื้นที่ป่าอนุรักษ์และป่าสงวนให้มากกว่าเดิม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
