Blockdit Logo (Mobile)
เรื่องสั้นๆ
•
9 ต.ค. 2019 เวลา 16:26 • ความคิดเห็น
อย่าท้อถอยเพียงเพราะใครบางคนไม่หันมามอง
พวกเราชาว blockditor ทั้งหลาย วันนี้เพจเรื่องสั้นๆ อยากเชื้อเชิญทุกคนมาล้อมวงกัน ทั้งชาว blockdit รุ่นเก๋า หรือน้องหน้าใส freshy ของ blockdit ทั้งหลาย วันนี้อยากคุยกันประสาพี่น้อง แม้ว่าพวกท่านจะไม่นับพี่นับน้องกับแอดก็ตาม
พวกเราทุกคนหากสมัครใจเข้ามาเป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวใน blockdit แห่งนี้แล้ว ก็คงต้องผ่านช่วงของการเริ่มต้น เรียกว่าคืบคลานเลยน่าจะเหมาะสมกว่า
สำหรับเพจเก๋าทั้งหลาย ยังจำได้ไหม วันที่บทความแรกของพวกเราโพสลงเผยแพร่ วันนั้นมีคนอ่านกี่คน มีคนไลค์กี่ครั้ง ช่องคอมเม้นที่ว่างเปล่า พวกเราคงเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว
1
ดังนั้นน้องๆ หน้าใหม่ไม่ต้องกังวล ทุกคนต้องเจอกับสภาวะแบบนี้แน่นอนเกือบ 100% ยกเว้นว่าเรามี profile มาจาก platform อื่นแล้ว อันนั้นคงไม่ต้องนับรวมด้วย
แต่ด้วยความพยายาม มานะ พัฒนาบทความต่างๆ หาจุดขายที่แสดงตัวตนของเราได้ชัดเจน และมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนๆ รอบข้าง ไม่นานหรอกครับ เราจะก้าวไปถึงเป้าหมายแรกที่ blockditors ส่วนใหญ่ตั้งไว้คือ ยอด follow ครบ 1000 คน และบทความเรามีโอกาสสร้างรายได้ได้จริง
สำหรับน้องๆ เพจใหม่ที่เกิดขึ้นทุกวัน คงต้องพยายาม ศึกษาจากเพจพี่ๆ ที่ความจริงคนเขียนอาจเป็นน้องเราด้วยซ้ำ แต่เรื่องนี้ไม่มีเรื่องของข้อจำกัดอื่นใดมาขว้างกั้นเราได้ มีแค่สองอย่างเท่านั้นที่เราเลือกเองได้ นั่นคือ
"พยายาม กับ เลิกล้มความตั้งใจ"
มีสองอย่างนี้แค่นั้นเองจริงๆ
หลายคนเริ่มเขียนบทความใหม่ด้วยพลังและความตั้งใจเต็มเปี่ยม แต่ไม่เลย ไม่มียอด like ไม่มีคอมเม้น ไม่มีเลยจริงๆ
ทันใดนั้นก็มีบางคนมากด like ให้ บางคนคอมเม้นให้กำลังใจเรา
ขอให้จำความรู้สึกที่เราได้กำลังใจในตอนนั้นไว้ให้ดีครับ เราต้องใช้มันไปอีกนานแสนนาน เชื่อผม
เราอาจมีคนอ่านบทความเราไม่มาก มียอด like บางเบา ไม่มีคนแชร์เรื่องราวไปต่อ ไม่มีแม้คนคอมเม้น "ขอบคุณครับ/ค่ะ"
แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าคุณไม่สำเร็จ คุณทำสำเร็จตั้งแต่คุณตัดสินใจทำอะไรบางอย่างแล้วตั้งแต่ตอนนั้น คุณกลายเป็นอีกคนทันทีที่คุณเริ่มเขียนบางสิ่ง บอกเล่าบางอย่าง และเปลี่ยนไปตลอดกาลทันทีที่คุณเผยแพร่เรื่องราวนั้นออกไป
คุณทำมันจนได้ เพราะไม่ใช่ว่าใครก็ทำมันได้ ซึ่งนั่นไม่จริงเลย มีคนมากมายแค่คิดแต่ไม่เคยทำ เคยคิดแต่ไม่กล้าลงมือ เคยจินตนาการและก็แค่ล่องลอยอยู่ในมโนสำนึก
วันนี้คุณทำได้แล้ว และมันสำเร็จลงแล้ว ผลจะเป็นอย่างไรก็ช่าง นั่นคือเรื่องของอนาคตและยากจะคาดเดา แต่สำคัญคือเราได้ทำมันต่างหาก
ผมย้อนดูรายกานประกวดร้องเพลงรายการหนึ่ง มีผู้เข้าแข่งขันเคยมาแข่งปีก่อนหน้า แต่เขาพลาดไป ที่ไม่มีโค้ชคนไหนหันกลับมาเพื่อพาเขาเข้าทีม
ปีนี้เขากลับมาอีกครั้ง และครั้งนี้เขาทำสำเร็จจนได้ จนกรรมการต้องหันมาทั้ง 4 คน และทุกคนต้องแข่งขันเพื่อแย่งเขาแทนเสียแล้วด้วยซ้ำ
ผมถอดคำพูดคร่าวๆ ของโค้ชป๊อบ ปองกูล ได้ประมาณว่า
"อย่าให้คนแค่ 4 คนมาตัดสินคุณ เพราะมีคนอื่นอีกเป็นแสนเป็นล้านที่อาจชอบคุณ ไม่ใช่แค่ 4 คนนี้ไม่หันมา หรือไม่ผ่านเวทีนี้รายการนี้ แล้วมันจะหมายความว่าคุณจะทำเพลง หรือทำดนตรีให้คนอื่นชอบหรือประสบความสำเร็จไม่ได้"
ประโยคที่ผมจำคร่าวๆ มาข้างบนนี้ เป็นสิ่งที่อยากบอกกับทุกคนโดยเฉพาะเพจน้องๆ หน้าใหม่ๆ ยิ่งถ้าไม่มีประสบการณ์ในการเขียนมาก่อนด้วย ยิ่งอยากจะบอก
2
พวกคุณอาจกำลังท้อที่ไม่รู้จะเขียนอะไร บางคนท้อเพราะไม่ค่อยมีคนอ่านหรือไม่มีในคอมเม้นบทความเรา บางคนเริ่มท้อเพราะยอดผู้ติดตามไม่ถึง 1000 เสียที บางคนท้อเพราะไม่ได้ดาวจาก blockdit เอาเสียเลย
เพจเก๋าๆ ผมไม่ห่วงแล้วเพราะเขาน่าจะผ่านช่วงที่เลวร้ายมาก่อนแล้วผ่านมันมาได้แล้ว น่าจะแกร่งพอจะฟันฝ่าไปได้ไหว เหลือแค่เพจน้องใหม่ๆ ที่บางทีก็หายไปเอาเสียดื้อๆ
ก็อย่างที่โค้ชป๊อบบอก นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะบอกว่าเราสำเร็จหรือล้มเหลวกับงานเขียนของเรา ไม่ใช่เลย แม้เราไม่เคยได้ดาวจาก blockdit แม้แต่ดวงเดียว ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเป็นนักเขียนหรือนักถ่ายทอดที่ดีไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องเลิกลาและยอมแพ้กับมันไป มันไม่ใช่จริงๆ เราคงให้ดาวหรือยอด like มาตัดสินตัวเราไม่ได้หรอกครับ
สิ่งที่เราเลือกได้คือ พยายามต่อ หรือ ท้อถอยกลางลงทาง นี่คือทางเลือก เราเลือกได้ และไม่ผิดด้วยที่เราจะเลือกทางไหน แค่ไม่ใช่ให้ใครมาเลือกแทนคุณ เพราะคุณเท่านั้นมีสิทธิ์จะเลือกมัน
ขอให้ทุกคนโชคดี ได้ทำให้สำเร็จในทุกสิ่งที่ตั้งใจไว้ ไม่เฉพาะแค่งานเขียนเท่านั้น สู้และพยายามต่อไป
อย่าทิ้งฝันเพียงเพราะมีคนบอกว่ามันไร้สาระ
ฝันเป็นของเรา ไม่ใช่ของใคร คุณเท่านั้นที่จะเลือกว่าจะทำหรือไม่ทำมัน คุณเท่านั้นจริงๆ
ได้ตีพิมพ์หนังสือเมื่อไหร่ อย่าลืมบอกกล่าวกันนะครับ ทุกคน good luck แต่ถ้าใครไม่รัก เพจเรื่องสั้นๆ รักทุกคนนะ ฮิ้วววววว

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา