เพื่อนน้อย...หรือเพราะ...เลือกเพื่อน
แม่อยากเห็นลูกมีเพื่อนเยอะๆ อยากเห็นลูกวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ ยิ้มและหัวเราะสนุกสนาน
ก็คงจะประสาคนเป็นแม่กระมัง ที่อยากให้ลูกเป็นที่รักของทุกคน ทั้งที่ตามความเป็นจริงเราก็ไม่มีวันรู้หรอกว่า เพื่อนมากจำนวนนั้นจะรักเราหรือเปล่า แต่แม่ก็อยากให้ลูกมีเพื่อนเยอะๆ อยู่ดี
ลูกไม่รู้หรอกว่าแม่เป็นห่วง กลัวลูกจะเหงา การที่ต้องเป็นลูกคนเดียวก็เหงาพออยู่แล้ว แม่ถึงอยากให้ลูกมีเพื่อนเยอะๆ ที่โรงเรียน จะได้ทดแทนความเหงาที่บ้านได้บ้าง แต่แม่ก็อาจจะคิดผิดอีก เพราะกลายเป็นว่า การชินกับการอยู่คนเดียว เล่นคนเดียว ทำให้ลูกไม่นำพากับการมีเพื่อนสักเท่าไร
ทุกครั้งที่มีโอกาสพบคุณครู แม่คอยเลียบเคียงถามถึงเรื่องนี้ แต่ครูก็มักบอกเสมอว่า ลูกเป็นที่รักของเพื่อน เพื่อนทุกคนอยากเข้ามาเล่นมาคุย แต่ตัวลูกนั่นเองที่เป็นฝ่ายเลือก และคัดสรรคนที่จะเล่นด้วย
ลูกเลือกเล่นกับคนที่ลูกอยากเล่นด้วย และคนที่ลูกอยากเล่นด้วย คือ คนที่ชอบเล่นอะไรเหมือนๆ กัน
ความจริงแล้วความเป็นตัวตนของลูกนั้น มันคือสิ่งที่แม่เป็น แม่มีเพื่อนน้อย ชนิดที่ว่านับคนได้ แม่ไม่ได้เลือกคบหรอกนะ เพียงแต่ไม่ใช่คนที่จะคุยกับ...ใครก็ได้ เลยกลายเป็นเลือกไปโดยปริยาย เพราะคนที่คุยกันเข้าขาก็คือคนที่มีความคล้ายกันในทางใดทางหนึ่ง
บางทีแม่อาจจะกังวลมากไป ห่วงมากไป...ใช่ไหม?
จะมีเพื่อนน้อยหรือเพื่อนเยอะ อาจจะไม่ใช่ปัญหาเลยสำหรับลูก และลูกก็คงเติบโตได้อย่างมีความสุขในแบบของลูก ในแบบที่มีเพื่อนน้อยๆ
ขอน้อยๆ แต่มีคุณภาพนะลูกนะ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
