OMG:ความทรงจำ
ความทรงจำแรกๆ ของชีวิตคือแม่ให้ดูรูปเมื่อครั้งที่ท่านเสด็จมาที่ราชบุรีซึ่งสมัยนั้นยังค่อนข้างชนบทมาก
แม่ชอบดูข่าวในพระราชสำนักเราก็ได้เห็นท่านปฎิบัติพระราชกรณียกิจในพื้นที่ทุรกันดารจนชินตา
บ้านเราต้องไปเยี่ยมดำหัวคุณตาคุณยายทุกปี คุณตาคุณยายจะนั่งบนเก้าอี้ตัวที่สวยที่สุดในห้องที่สวยที่สุดของบ้าน โดยมีพระบรมฉายาลักษณ์อยู่สูงกว่าสิ่งใดบนผนังหลังเก้าอี้นั้น
พอเข้าโรงเรียนบทเรียนแรกๆที่ครูสอนคือบทเพลงพระราชนิพนธ์ใกล้รุ่ง ตลอดระยะเวลาการเรียนก็ได้รู้มากขึ้นเรื่อยตามวุฒิภาวะของเด็กน้อยคนหนึ่งถึงสิ่งที่ท่านได้สร้างไว้ให้กับเราชาวไทยมากมาย ทั้งด้านศิลปะ การกีฬา วิทยาศาสตร์ ศาสนา ปรัชญาการดำเนินชีวิต
ทุกครั้งที่ครูสอนเรื่องท่านหรือเล่าเรื่องเกี่ยวกับท่าน ไม่มีครูอาจารย์ท่านไหนไม่มีรอยยิ้มแห่งความปิติในดวงตา
วันที่การเรียนสิ้นสุดลงจึงถือเป็นวันที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต ที่เราได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์
วันนี้ที่เราใช้ชีวิตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ท่านก็ยังเป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิตตลอดมา
วันที่อยู่ไกลบ้าน บทเพลงพระราชนิพนธ์แผ่นดินของเราก็ยังเรียกน้ำตาให้นึกถึงผืนแผ่นแหลมทองร่วมพี่ร่วมน้องด้วยกัน
เมื่อท้อแท้จากการทำงานนึกถึงแรงที่ท่านส่งปริญญาบัตรเข้าสู่มือเราใจเราก็มีพลังขึ้นมาทุกครั้ง
วันที่พวกเราหลงทางปรัชญาท่านก็ส่องทางสว่างมาถึงจิตใจเราเสมอ
สมกับสัญญาที่ท่านให้ไว้ว่าจะไม่ทิ้งพวกเรา ตลอดระยะเวลาที่ท่านครองราชย์ ท่านเป็นผู้นำ เป็นครู เป็นพ่อ ผู้สอนความเป็นคนไทยให้กับลูกคนนี้
ถึงท่านจะจากเราไปนานแล้ว ความเจ็บลึกๆในความเป็นคนไทยของเราคงไม่มีวันจางหายไป สิ่งที่บรรเทาความเจ็บปวดได้ คือเสียงแว่วดังแผ่วมาแต่ไกลๆ ความทรงจำเกี่ยวกับท่านในตลอดชีวิตคนไทยตัวเล็กๆคนหนึ่งที่สำนึกและจะขอรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่
OMG ขอทำดีถวายในหลวงตลอดไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
