ประสบการณ์เข้าพบจิตแพทย์ครั้งแรก
เมื่อหลายๆเดือนก่อน เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติแหละ ว่าตัวเองไม่แอคทีฟเท่าเมื่อก่อน อาการมันออกจะเนือยๆ เอื่อยๆ ยังไงชอบกล
จากเป็นคนหลับง่าย กลายเป็นว่าต้องหาอะไรทำเพราะว่าในหัวมันมีความคิดแล่นอยู่ตลอดเวลา
จากเป็นคนไม่คิดมาก คราวนี้ก็คิดเล็กคิดน้อยไปเรื่อย น้อยใจแฟนบ้าง อะไรบ้าง แต่ก็เป็นไม่นานนะ เป็นๆหายๆ เป็นเองหายเองนักเลงพอ 5555
จากเป็นคนดูแลตัวเองก็เริ่มไม่ค่อยสนใจมากเท่าไหร่ ทำไปแล้วแต่อารมณ์
การกินผิดปกติ เดี๋ยวอยากอาหาร เดี๋ยวไม่อยากอาหาร เดี๋ยวกินน้อยไป เดี๋ยวกินมากไป
นอนเก่งมากในตอนกลางวัน นอนเหมือนกะจะไม่ตื่นมาทำอะไรมั่งเลย แต่พอเย็นๆมาตาสว่าง หลับได้แต่ก็จะตื่นมากลางดึกทุกคืน
รู้นะว่าตัวเองผิดปกติ แต่ใจมันยังไม่ยอมรับ พยายามหาวิธี heal ตัวเองขึ้นมาอยู่
ไม่อยากไปหาหมอ แต่ไม่อยากเป็นแบบนี้นานๆ ทำไงดีล่ะ🤔
เล่นกะหมา ปลูกต้นไม้ ทำงานเยอะๆ จะได้ไม่มีเวลาคิดมาก พยายามหาอะไรใหม่ๆ ทำ -- ช่วยได้นะ นิดนึง😁
บวกกับเรื่องเรียน มีเรื่องให้กังวลให้เครียดอยู่ มันก็วนลูปไปแบบเดิมๆ ยังดีที่มีคนคอยรับฟัง คอยเล่าเรื่องต่างๆที่พบที่เจอ แม้จะมีบ่นๆมาบ้างก็เถอะ 55555
สุดท้ายร่างกายเริ่มรับรู้ เริ่มรวน ระบบทางเดินอาหารเริ่มงงๆ ระบบทางเดินหายใจก็ไม่คล่องเท่าไหร่ กลางวันไม่อยากตื่นกลางคืนร่าเริง มันจะส่งผลต่อช่วงทำงาน ตอนเช้าแอคทีฟมาก พอบ่ายมาเหมือนแบตหมด😪
ไปหาหมอ....แต่ยังไม่ยอมนัดจิตแพทย์!🤣🤣🤣
แหม่ มันดื้อ 555555
ไปนัดหมอระบบทางเดินอาหาร เนื่องจากท้องไส้แปรปรวนเหลือเกิน เล่าอาการให้หมอฟัง หมอก็บอก สาเหตุมันมีเยอะนะ ไล่มาเลย 1 2 3 4 เดี๋ยวแก้ทีละอันละกัน เอาแบบง่ายสุดก่อน
1 คือความเครียด ทำให้เกิดลำไส้แปรปรวน ก็ให้ยาปรับลำไส้มา พร้อมแนะนำลองปรึกษาจิตแพทย์ ...ก็ต้องไปแล้วล่ะ (2,3,4 ไม่ระบุในนี้แล้วกัน เผื่อมันไม่ใช่จะได้ไม่กังวลไปก่อน ถ้ามันเกี่ยวคงมีเรื่องให้เล่าอีก 555)
เดินไปแผนกสุขภาพใจเลย ได้นัด 1 อาทิตย์ถัดมา
วันหมอนัด...
มาคิวแรกๆเลย กลัวจะนาน พยาบาลก็เรียกให้ไปวัดความดัน ส่วนสูง ชั่งน้ำหนัก ถามอาการเบื้องต้น รอเรียกเข้าห้องหมอ
ระหว่างรอก็ผุดลุกผุดนั่ง ลุกลี้ลุกลน เค้ายังไม่เรียกก็คิดว่าเค้าเรียกแล้ว หลอนไปหมด 5555
ถึงคิวแล้ว ก็เดินเข้าห้องหมอ เจอหมอผู้หญิงหน้าตาใจดีคนนึง แค่หมอถามคำถามแรกว่า "วันนี้มาหาหมอ มีอะไรจะปรึกษาคะ"
โอ้โห น้ำตาแตกยังกับเขื่อนพัง เหมือนอะไรที่แบกไว้มันร่วงหมดเลย 😭😭😭😭😭 หมอตกใจรีบค้นกระเป๋ายื่นทิชชู่ให้ แล้วก็ค่อยๆเล่าค่อยๆคุย มีเรื่องอะไร เล่าให้คนแปลกหน้าคนนี้ฟังอย่างไม่อายเลย เล่าไปร้องไป ตาปูดตาบวมหมด
เล่าจนหมดแล้ว ปากก็บอกนะว่าไม่ว่าจะเป็นอะไร ไม่อยากกินยา กลัวมันต้องกินนาน 55555 รู้ดีไปโหม๊ดดด 🤣🤣
มีหน้าไปบอกเค้านะ ว่าทำกิจกรรมบำบัดอยู่ ปลูกต้นไม้ไรงี้ พอหมอถามว่าแล้วเป็นยังไง ดีขึ้นมั้ย ก็ได้แต่บอกไปว่า "ต้นไม้เต็มจนจะเป็นสวนป่าแล้วค่ะ" หมอขำก้าก แฮ่ๆ 😅😅
ลามจนแบ่งมาปลูกในออฟฟิศต่อ
ประเมินเบื้องต้น หมอก็บอกว่าน่าจะมีภาวะเครียดวิตกกังวล ซึ่งอาจนำไปสู่ซึมเศร้าได้ เพราะสารเคมีในสมองมันเริ่มไปสั่งงานร่างกายเรารวนๆแล้ว ควรกินยานะ เริ่มด้วย fluoxitine กินเร็วหายเร็ว
หมอเชื่อใน early treatment ไง แต่ไอ้เรามันสายปรับพฤติกรรม กล่อมอยู่ซักพักอะแหละ ถึงบอกหมอว่าลองดูก็ได้ 2 อาทิตย์ตามผลแต่ในใจคือยังไม่เปิดรับกับการกินยาไง กลัวไรก็ไม่รู้
สองอาทิตย์ถัดมา กลับไปหาหมอพร้อมคำสารภาพว่ายังไม่กล้ากิน เพราะช่วงนั้นมีตื่นเช้า มีขับรถไปนู่นมานี่ มีงานสำคัญ กลัวเบลอ ไม่มีสมาธิ (ข้ออ้างชัดๆ 5555)
หมอไล่กลับมากินยา พร้อมขู่ว่าถ้าเป็นหนักจะต้องกินอีกหลายตัว ตอนนี้กินแค่ตัวเดียว แถมน่าจะกินไม่นานด้วย ยังไงก็ต้องกิน...จ้าแม่ กลัวแล้ว😥
หลังจากหามา 1 อาทิตย์ สารภาพตรงนี้ว่ายังไม่ได้กิน วิตกกังวล พยายามจะใจกล้าเริ่มแกะเม็ดที่ 1 วันใดวันนึงเร็วๆนี้ เพราะเดี๋ยวอีก 1 เดือนหมอนัดต้องเอาแผงยาไปโชว์ว่ากินแล้ว
บางช่วงรู้สึกโอเคแล้วไง คิดว่าไม่ต้องกิน
แต่บางช่วงก็ไม่โอเค พยายามจะหาทางให้กำลังใจตัวเองในการกินอยู่
สรุปคือสำหรับเราหมอไม่ได้น่ากลัว การพบการคุยกับหมอช่วยให้ได้ระบายออกมาบ้าง แต่สิ่งที่เป็นอุปสรรคสำหรับเราคือความคิดเรื่องการกินยา รู้หมดว่ากินแล้วมันจะหายไวขึ้น กินแล้วมันจะดีขึ้น แต่ใจมันยังไม่กล้า
ป.ล.1 แม่ถามว่าไปหาหมอเป็นไงมั่ง เรื่องนี้ก็ไม่ได้เล่านะ บอกแค่ว่าหมอให้ยาฆ่าเชื้อมากิน เดี๋ยวเค้าจะห่วงกัน...ถ้าใครที่บ้านมาอ่านอย่าบอกแม่นะ จริงๆก็กะไม่บอกใคร แต่ไหนๆไปหามาแล้ว ให้มันมีอะไรมาเล่าหน่อยละกัน
ป.ล.2 ส่วนเรื่องลำไส้แปรปรวนถามว่าหายมั้ย มันก็เบาลงจากยาฆ่าเชื้อกับยาปรับลำไส้ส่วนนึง ที่เหลือๆก็พยายามปรับเรื่องอาหารเรื่องพฤติกรรมตามไปด้วย
#เล่าไปเรื่อย
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
