บุญเอ๋ย บุญมี..
สาวน้อยสามสีตัวนี้
เป็นน้องนุชคนสุดท้องในบ้าน
เป็นแมวจรที่ไปให้ข้าวให้อาหาร
ในสถานที่ราชการแห่งหนึ่ง..
ดูแลกันแบบห่างๆเจอหน้ากันแค่ช่วงเวลาให้อาหารเท่านั้น..
อยู่มาวันหนึ่ง มันก็หายไป
ตามหาก็ไม่เจอ แต่ก็คิดว่าเป็นนิสัยของแมวจร ที่ไปๆมาๆ อาจจะไปติดใจหนุ่มที่ไหนก็เป็นได้ แต่อีกใจก็ค้าน เพราะยังตัวเล็กอยู่ ไม่แตกเนื้อสาวเลย
จนผ่านไปสองวัน บุญมีค่อยๆลากขาพาร่างกายอันบอบช้ำมาให้เราเห็น เนื้อตัวเปียกปอนและผอมโซ ขาเป็นแผลยาวไปถึงท้อง พอจับดูก็ร้องลั่นแสดงถึงการเจ็บปวดอย่างรุนแรง..
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้
เจ้าบุญมีต้องตายแน่นอน
ก็เลยพาไปคลีนิคสัตว์แพทย์
ผลการวินิจฉัยคือกระเพาะปัสสาวะฉีก
ขาพลิกแพลงแต่ไม่หัก..
ต้องผ่าตัดเย็บกระเพาะปัสสาวะ
และทดสอบว่าสามารถฉี่เองได้มั้ย
ถ้าไม่ได้ก็ต้องใส่ท่อช่วย..
หมอให้เซนต์รับความเสี่ยงทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นอันสืบเนื่องจากการผ่าตัด..
วางมัดจำค่ารักษาพยาบาล..
แน่นอนว่ามากโขอยู่
สำหรับในความคิดของคนทั่วไป
เมื่อเปรียบเทียบกับชีวิตแมวจรตัวหนึ่ง..แต่สำหรับเรา คนข้างกาย
และหัวหน้างานของเขา
ยินดีที่จะจ่ายโดยไม่ลังเลเลย..
หมอแจ้งวิธีการรักษาให้ทราบ
และบอกว่าไหนๆก็เปิดท้องผ่าตัดแล้ว
ก็จะทำหมันให้เลยนะ..
ช่วงที่ผ่าตัด เราแวะไปดูกัน..
บุญมีถูกจับมัดขาทั้งสี่ข้าง..
ไม่กล้าเข้าไปดูใกล้ๆ
ได้แต่ส่งเสียงบอกกันว่า สู้ๆนะลูก
อดทนมาได้ตั้งสองวัน
ถึงมือหมอแล้ว..ไม่เป็นไรแล้วนะลูก
...
ผลการผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี
บุญมีฟื้นตัวเร็วมาก
แต่สิ่งที่ต้องลุ้นคือ...
สามารถฉี่เองได้หรือเปล่า
สองวันผ่านไป บุญมีฉี่ได้เองแบบปกติ
ก็เลยไม่ต้องใส่ท่อ
ปัญหาที่เหลือคือส่วนของขา..
หมอบอกว่าต้องจำกัดบริเวณ
อย่างน้อยสี่เดือน อย่างมากหกเดือน
นั่นก็หมายความว่าบุญมีต้องใช้ชีวิตอยู่แต่ในกรง..
เป็นเรื่องใหญ่ในความรู้สึกในตอนนั้นเลย แต่..Because of love..
ความรักจะคือคำตอบของทุกสิ่ง..
ฉันพาบุญมีมารักษาตัวต่อที่บ้าน
ซื้อกรงใบใหม่ที่ใหญ่กว่าปกติ
เพื่อให้บุญมีใช้ชีวิตอยู่ในนั้นได้โดยที่ไม่อึดอัด..
ต้องใช้ความอดทนอย่างมากทั้งคนและแมว บุญมีต้องกินแคลเซียมวันละเม็ด เพื่อช่วยให้ข้อต่อของขาสมานกันเอง และเดินได้ตามปกติ แต่ผลข้างเคียงของแคลเซียมคือ บุญมีถ่ายเหลว
บางทียังไม่ถึงเวลาเอาออกมานั่งกระบะทราย บุญมีก็ถ่ายเสียก่อน..
เลอะผ้าปูนอน เลอะตัว กลิ่นฟุ้งกระจายแบบไม่ต้องบรรยายเลย
ต้องเอาออกมาทำความสะอาดตัว
ทำความสะอาดกรง..กว่าจะผ่านพ้นช่วงวิกฤตนี้ได้ ต้องใช้กำลังใจอย่างมหาศาล..
ความผูกพันระหว่างคนและแมว
ก่อเกิดแบบไม่รู้ตัว แรกๆเวทนา สงสาร
พอนานๆไปกลายเป็นความรักและเอ็นดู พอเดินผ่านกรงทีนึงก็ได้ยินเสียงร้องเรียก เมี๊ยวๆ แต่เสียงเราได้ยินเหมือนเรียกว่า แม่ แม่..
เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง
แค่รอเวลาที่จะให้อิสระกับบุญมี
เท่านั้น มันคือช่วงการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง...
เมื่อครบกำหนดสี่เดือนตามที่หมอกำหนดไว้ ก็ได้เวลาปล่อยให้บุญมีทดลองเดิน ปรากฏว่าบุญมีเดินกระเผลกๆ เดินแบบลากขาข้างที่เจ็บ แต่จะตลกขบขันมากเลยเมื่อเวลาตกใจแล้ววิ่งสามขา..
ตอนแรกคิดไว้ว่า เมื่อบุญมีหายดีแล้ว ก็จะเอาไปปล่อยที่เดิม ที่ที่มันเคยอยู่ เนื่องจากที่บ้านมีแมวอยู่แล้วสามตัว และแมวในบ้านก็ไม่มีตัวไหนรับน้องใหม่เข้าบ้านเลย..
แต่ใจที่เกิดความผูกพัน ก็เลยตัดใจไม่ลง การเอาบุญมีไปปล่อย มันทำใจยากกว่าเอาบุญมีเข้าบ้านแล้วโดนแมวในบ้านรังแกเสียอีก..ก็เลยตัดสินใจว่าเอาน่า..ความรักของเราจะช่วยให้พี่น้องแมวในบ้านรับน้องแมวตัวใหม่ได้แน่นอน..ก็เลยเอาบุญมีเข้าบ้าน..
ผลคือโดนขู่ใส่ โดนตบ โดนสารพัดจากแมวในบ้านเลย แต่บุญมีก็เป็นแมวแสนจะอดทน เอาตัวรอดเก่ง รู้ทางหนีทีไล่เพื่อไม่ให้ตัวเองบาดเจ็บ
จนเวลาผ่านไปปีกว่าๆแล้ว
เหลือเพียงพี่อ้วนตัวเดียวที่คอยไล่ตบน้อง ปุกปุยเป็นตัวเมียเหมือนกัน ไม่ค่อยชอบบุญมีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่รังแกและจะอยู่ห่างๆประมาณว่าฉันก็อยู่ของฉัน ส่วนเธอก็อยู่ของเธอ ในขณะที่ปุ้มปุ้ยรักน้องมาก คอยเล่น คอยเลียตัวให้ตลอด..
วันนี้ ในบ้านก็เลยมีแมวให้ดูแลสี่ตัวแล้ว อ้วนๆ ปุ้มปุ้ย ปุกปุย บุญมี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
