ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ใฝ่ฝันว่าอยากมาเยือน ตั้งแต่ตอนสมัยวัยสาวแล้ว 😊
ตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัย เป็นช่วงที่ฝันสูงสุดของชีวิตคือการได้เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน แต่ด้วยความที่เป็นคนตัวไม่สูงนัก สายการบินที่มีโอกาสลุ้นเข้าทำงานได้จึงมีจำนวนจำกัด หนึ่งในนั้นคือสายการบินแห่งแดนอาทิตย์อุทัย ได้ข้อมูลมาดังนั้น ใจก็ตั้งเป้าทันที แต่ช่วงมัธยมไม่เคยเรียนภาษาญี่ปุ่นเลย ทำยังไงดีล่ะ?
ด้วยความที่ไม่ใช่คนเมืองกรุงและค่อนข้างไม่ดื่มด่ำกับชีวิตในเมืองเท่าไรนัก เลยเลือกเรียนมหาวิทยาลัยในเขตภูธรบ้านเรา และได้รู้มาว่าเราสามารถเรียนเอกภาษาอังกฤษ แล้วเลือกเรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาโทได้ ก็เลยเทใจให้กับมหาวิทยาลัยนี้ แล้วก็สอบผ่านเข้ามาได้แบบเฉียดฉิว 😉
ช่วงอยู่ปีหนึ่งได้เจอพี่รหัส ป้ารหัส แต่ไม่เจอย่ารหัส ถามพี่ ๆ ในสายจึงได้รู้ว่า ป้ารหัสไปแลกเปลี่ยนอยู่ที่ญี่ปุ่นเป็นเวลา 1 ปี
"โอ้โห มีแบบนี้ด้วย ดีจังเลย อยากไปบ้าง ต้องทำยังไงนะ" พึมพำกับตัวเอง แล้วก็เริ่มหาข้อมูลเรื่องทุนแลกเปลี่ยน
สุดท้ายตอนอยู่ปี 3 ก็สมหวังดังใจ ได้ทุนมาแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นครั้งแรกเป็นเวลาครึ่งปี แรกเริ่มตอนมาเหยียบแผ่นดินนี้ ทุลักทุเลพอสมควร เพราะภาษาที่เรียนมากว่า 3 ปีนั้นเอามาใช้ในชีวิตจริงแทบไม่ได้เลย เหมือนมาเรียนใหม่หมด เรียนด้วย ทำงานด้วย (ตามขนบของคนญี่ปุ่นที่พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว คนส่วนใหญ่ก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย) เหนื่อยแบบที่ในชีวิตของลูกสาวคนสุดท้องที่ใคร ๆ ก็ตามใจไม่เคยเจอมาก่อน แต่ก็สู้จนจบมาได้ ในใจตอนนั้นเริ่ม "ติดใจ" ประเทศนี้ซะแล้ว มันถูกจริตอย่างบอกไม่ถูก
พอเรียนจบ ก็เดินตาม Road map ที่เขียนไว้ตั้งแต่ตอนเข้ามหาวิทยาลัย ไปเป็น "แอร์" ได้อย่างที่วางแผนไว้ ในสายการบินที่ตั้งเป้าเสียด้วย ชีวิตเหมือนประสบความสำเร็จสูงสุดแล้ว 🙂
แต่ทำงานได้ไม่นาน บริษัทก็ประสบปัญหาทางการเงิน ตอนนั้นเลยตัดสินใจลาออก แล้วตั้งเป้าหมายใหม่ ทำงานที่เคยทำเป็นงานอดิเรกมาตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี นั่นคือ "งานสอน" แต่ก่อนจะสอนได้ ก็ต้องไปเรียนเพิ่มเติมก่อน คิดได้ดังนั้นก็สมัครเข้าเรียนปริญญาโท.....
ระหว่างที่เรียน ป.โทอยู่ ก็บังเอิญ (อีกแล้ว) ได้รู้ว่ามีทุนแลกเปลี่ยนไปเรียนที่ญี่ปุ่น 1 ปี ตอนนั้นไม่ได้ลังเลอะไรมาก สมัครทันที แม้ว่าจะต้องเรียนจบช้ากว่าเพื่อน ๆ หนึ่งปี แต่ก็รู้สึกว่าคุ้มค่า และคิดถึงญี่ปุ่นเหลือเกิน
หนึ่งปีนั้นก็เป็นไปตามคาด สนุก เหนื่อย มีความสุข เศร้า เหงา ระคนกันไปทุกอย่าง แต่โดยรวมแล้วดีกว่าครั้งแรกที่มาแลกเปลี่ยนมาก ยิ่งทำให้ "ติดใจ" เข้าไปใหญ่
กลับจากญี่ปุ่นครั้งนี้ ยังคงเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยตัวเองอย่างต่อเนื่อง ทำงานไปด้วย สอนพิเศษคนญี่ปุ่นไปด้วย สนุกสนานและได้รำลึกถึงญี่ปุ่นอยู่บ่อย ๆ
และแล้วโอกาสครั้งที่ 3 ก็มาถึง เมื่อลองสอบทุนรัฐบาลญี่ปุ่นเพื่อเข้าเรียนปริญญาเอกได้สำเร็จ ลางานแล้วแพคกระเป๋า ออกเดินทางมาครั้งนี้เพื่อมาเรียนจริงจัง ที่ไม่ใช่การมาแลกเปลี่ยนอีกต่อไปแล้ว
เพจนี้จึงก่อกำเนิดขึ้น...
ยังเขียนไม่เก่งนัก แต่อยากเล่า อยากแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากจุดเริ่มต้นเมื่อ "ฉันมาเรียนที่ญี่ปุ่น" 🙂
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
