•ลืม...ไม่มีอยู่จริง•
ความรู้สึกนั้นน่ะ... แบบนั้นน่ะ...
อะไรเหรอ? มีแต่เจ้าของกายนั้นแหละที่รู้สึก
ตอนตื่นก็ไม่ได้จำ เพราะ “สิ่งรอบตัว”
ทำให้ไม่จำ
กิจกรรมเอย งานเอย หัวโขนอันยิ่งใหญ่เอย
ความฝันสุดปลายฟ้า ไล่มาพร้อมกับแสงแดด
“หมกหมุ่นกับสังคม” จนไม่ได้จำ
เวลาหมุนไป ดวงตะวันลาลับ ไม่มีสิ่งกวนใจ
ถึงเวลาแล้ว... ที่ใจจะมารบกวนบ้าง
กวนอีกแล้ว... ตอนตื่นไม่เห็น เอนกายลงนอนเท่านั้น... ภาพมากมายผุดขึ้นมา
หูจากที่ดับสนิท กลายเป็นเสียงกระซิบ
กระซาบถึงความหลัง บรรยากาศเก่า
ภาพเก่าๆ วิ่งเข้ามาเหมือนว่า “เพิ่งผ่านมา”
ทั้งที่ความจริง เนินนานจนควร “ลืมไปเสีย”
เสียงเก่าดังสนั่นเหมือนว่าเพิ่งเกิด
เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า... ให้ตายสิ ความจริงแท้คือ
เขาผู้นั้น “ลืมไม่ได้หรอก...”
เลือกที่จะไม่จำนั้นทำได้ แต่เลือกปฏิเสธให้ลืมไปเลยนั้น
... ไม่มีวันทำได้
... แค่ยอมรับและเข้าใจมัน
Stanley Bennett
15 . 10 . 2 0 1 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
