16 ต.ค. 2019 เวลา 04:46
วันแมวจรโลก
16 ตุลาคมของทุกปี..
1
บ้านเราวันนี้คือวันหวยออก วันแห่งความหวังของใครหลายต่อหลายคน
ฉันก็เคยคาดหวังแบบลมๆแล้งๆเหมือนกับคนอื่นๆเช่นกัน แต่มันไม่เคยสมหวังสักครั้ง ก็เลยเลิกหวัง ไม่สนใจ ไม่ซื้อมานานแสนนานแล้ว
1
ย้อนมาที่เรื่องแมวจร..
ที่บ้านรับแมวจรมาเลี้ยงแบบตกกะไดพลอนโจนตัวหนึ่ง ตั้งชื่อให้ว่าบุญมี
บุญมีคือแมวที่งอกออกมา เป็นแมวตัวที่สี่ของบ้าน ในขณะที่พี่น้องแมวสามตัวในบ้านนั้นเป็นพี่น้องท้องเดียวกันที่ เอามาเลี้ยงตั้งแต่ตัวเล็กๆ จึงเป็นความยากลำบากมากที่จะให้อยู่ร่วมกันได้แบบผาสุก
แต่ด้วยความที่เคยเป็นแมวจรมาก่อน ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนเอาชีวิตรอด บุญมีจึงเป็นยอดแมวที่ต่อสู้และอดทนมากๆ รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางเลย เรียนรู้ว่าถ้าเดินผ่านพี่ๆจะโดนตบ ก็หลีกเลี่ยงที่จะไม่เข้าใกล้ แต่ก็ไม่ได้กลัวแบบลนลาน เวลาพี่ๆเล่นของเล่นก็เข้าไปเล่นกับเขาด้วย แต่ก็ระแวดระวังตัวตลอดเวลา
บางทีก็ขำ บางทีก็สงสาร แต่มีสิ่งหนึ่งที่สะท้อนใจมากๆคือ เวลาเทอาหารให้ แม้ว่าจะมีชามส่วนตัวให้ บุญมีก็ไม่เคยกินพร้อมพี่ๆเลย จะนั่งพิงเสามองตาละห้อย เรียกมากินก็ไม่มา หยิบไปตั้งให้ถึงหน้าก็เดินหนี ไม่ยอมกิน ก็ไม่รู้ว่าในหัวใจดวงน้อยๆของแมวนั้นคิดอะไรอยู่ บุญมีต้องรอให้พี่ๆสามตัวกินเสร็จก่อน แล้วค่อยเดินมากิน บางทีมีพี่ๆบางตัวกินในชามของน้องจนหมด ต้องเติมให้ใหม่อีกรอบ
ทั้งๆที่รับเข้าบ้านนานแล้ว ตอนนี้พี่ๆเริ่มยอมรับ ไม่ค่อยตบตี แต่เรื่องกิน บุญมีก็ยังคงเป็นเช่นเดิม จะกินทีหลังเสมอ
ฉันให้ความรัก ความใส่ใจเท่ากัน ไม่ได้แยกใครมาก่อนมาหลัง แต่ความเจียมเนื้อเจียมตัวของบุญมีก็ชวนให้คิด แม่รักลูกไม่เท่ากันหรือ ก็ไม่นะ พยายามอย่างมากมายให้บุญมีรู้สึกว่าแม่ก็รักเท่ากับพี่ๆ..แต่ก็ไม่สำเร็จสักที
การแยกตัวเดี่ยวๆ
เหมือนแมวเหงาๆเศร้าๆ
ก็ให้รู้สึกเศร้าใจบ้างในบางครั้งเหมือนกัน..
ก็ได้แต่รอ...ว่าสักวันหนึ่งบุญมีจะเข้ากลุ่มได้โดยที่ไม่มีอาการแยกตัวให้เห็นอีก..
ใครๆอาจจะขำ เออหนอ! จะอะไรนักหนากับความรู้สึกของแมว..
โฆษณา