รับมาเเล้วทำไงต่อ!!??
โอกาสไม่เคยรอเรา!
ฉันเคยปล่อยให้โอกาสในชีวิตมันหายไปทีละอย่าง! ทั้งๆที่ตัวฉันเองนั้นสามารถเลือกได้ "ว่าอยากรับ"หรือ"ปล่อยมัน" เเต่ฉันดันเลือก"ปล่อยมัน" น่าตลกที่ฉันไม่ได้ปล่อยเพียงอย่างเดียวเเต่ปล่อยไปทุกๆอย่าง กลับมาคิดดูเเล้วมัน "น่าเสียดายจริงๆ" เเต่จะให้กลับไปเเก้ไขมันคง"เป็นไปไม่ได้"
ฉันเคยอาศัยอยู่กับครอบครัวหนึ่ง เป็นครอบครัวที่ค่อนข้างมีฐานะร่ำรวยเเล้วพวกเขาอยากมีลูกสาวอยู่พอดี เลยรับฉันมาเลี้ยง ฉันโชคดีที่ยังตอบ "ตกลง"
ฉันมีโอกาสเรียนโรงเรียนชื่อดังตอนอยู่ชั้นอนุบาล เเต่ชั้นดันเลือก "ไม่เรียน"
ฉันมีโอกาศที่จะเป็นเด็กดี เพื่อที่จะอยู่กับครอบครัวนั้นเเละได้รับโอกาสดีๆอีกมากมาย เเต่ฉันก็ "ไม่ทำ"
ฉันมีโอกาสเรียนร้องเพลง กับคุณครูชื่อดังเเต่ฉันก็ดันเขินอาย เเละ "ไม่เอา"
ฉันมีโอกาสได้เรียนในโรงเรียนนานาชาติชื่อดังเเต่ฉันก็ "ไม่รับ"
พอย้อนกลับมาดูตัวฉันวันนี้ เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่พยายามตามหา "โอกาส" เเต่มันยากจังเลย!! ทั้งๆที่มันเคยอยู่รอบตัวเเท้ๆ เเม้เเต่ตอนนี้ฉันโทรไปขอเรียนภาษาอังกฤษเพิ่ม พวกเค้ายังไม่ให้โอกาสนั้นเเก่ฉัน มิหนำซ้ำยังเอาไปเล่าเสียๆหายๆ ว่าฉันโทรไป"ขอเงิน"
เเต่เเล้วก็มีประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันมีเเรงพลักดัน เเละเชื่อว่า "ฉันยังมีโอกาส " พ่อบอกกับฉันว่า!!
"เมื่อมีโอกาสเเล้ว เราควรรับมันมาก่อน ทำได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที" ใช่ ทำได้ไม่ได้มันอีกเรื่อง เราทุกคนสามารถฝึกฝนทีหลังได้ เเต่ถ้าเสียโอกาสไปเเล้ว เราย้อนกลับไปเเก้ไม่ได้!!
เมื่อเดือนที่ผ่านมาฉันมี"โอกาส"ได้ไป เเข่งทักษะภาษาอังกฤษ เเละยังเป็นวิชาที่ฉันชอบมากๆ เเต่ปัญหามันติดอยู่ที่ว่า "ฉันไม่เคยทำมาก่อน ฉันทำไม่เป็น "
ตอนที่ฉันฝึกไปเเข่ง ฉันจำได้ว่าตอนนั้นฉันเครียดเเละกดดันตัวเองสุดๆ ถามตัวเองตั้งหลายครั้งว่า คิดถูกรึปล่าว หรือ เราควรจะถอนตัว มันอาจจะไม่ใช่เราก็ได้ งานนี้คงเหมาะกับคนอื่น เเต่คำสอนของพ่อ มันดังก้องอยู่ในใจฉันตลอดเวลา
ฉันต้องจำบทความยาวหลายๆหน้า บางครั้ง ฉันเพิ่งท่องประโยคนั้นไปเเท้ๆ ฉันกลับลืมมัน มันเป็นอะไรที่หน้างุดหงิดที่สุด
จนฉันอยากประชดโดยการฉีกกระดาษนั่นทิ้ง
ฉันไปเจอข้อความในอินเตอร์เน็ต บอกว่า หากเราอยากจะจำอะไรที่มันยาวๆ หรือจำบางอย่างได้นานๆ เราควร "ทำซ้ำ"
เเต่สำหรับคนที่จำอะไรได้ยากเเบบฉัน เเน่นอน! จำไม่ได้ เเล้ววันที่ฉันพยายามหนีมันมาตลอด ก็มาถึง!! "วันเเข่ง"
ฉันจำบรรยากาศทุกๆอย่างได้ดี ในห้องเเข่งทุกคนเงียบมาก บรรยากาศตรึงเครียด บางคนพยายามหายใจเข้า-ออก บ้างนั่งสมาธิ บางคนฟังเพลง บางคนก็ชิวเกินจะชิว ฉันเจอเพื่อนคนหนึ่ง เขาบอกว่าคนในห้องนี้ทั้งหมดต่างรู้จักกัน เพราะ
"เคยเเข่งมาหมดเเล้ว" เขาชี้ให้ฉันดูคนไหนเคยได้ที่หนึ่ง คนไหนเคยได้ที่สอง
นั่นมันสัญญาณร้ายชัดๆ ยิ่งทำให้ฉันรู้สึก"เเย่กว่าเดิม" ฉันจับเลขได้เบอร์ที่ 13 เลขนำโชคหน่ะ!! (ก็เพิ่งมารู้นี่เเหละ)
พอกรรมการเรียก เหงื่อที่มือไหลลงมาเป็นเม็ดๆ ใจเต้นตึกตักๆ มันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก แล้วน้ำตามันจะไหลออกมา
พอเข้าไปในห้องนั้น ฉันไม่รู้เลยว่าฉันเป็นใคร ฉันพูดและเล่าอะไรออกไป แต่ฉันรู้สึกว่าเหมือนฉันได้ยกภูเขาออกจากอก ฉันออกมาจากห้อง ทั้งยิ้มทั้งน้ำตาไหล ฉันบอกครูว่า "หนูคิดว่าหนูทำดีที่สุดเเล้วค่ะครู" ครูบอกว่า"ไม่ว่าเราจะทำได้หรือไม่ได้หากเราทำดีที่สุด ก็ดีเเล้ว เราจะได้ไม่ต้องมากังวลที่หลังว่า ทำไมถึงไม่พูดคำนี้ออกไปหละ ทำไมพูดผิด"
ผลปรากฏว่า ฉันได้ที่ 1 จริงๆ ฉันเชื่อคำว่า "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" มาจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ !!
หากเราลองรับสิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต สักครั้ง เปิดรับ "โอกาส" นั้นดู เเล้วทำมันให้ดีที่สุด ไม่ต้องรอครั้งที่"สอง"หรือ"สาม" เเค่"ครั้งเเรก"คุณก็จะค้นพบ คำว่า "ภูมิใจ" ด้วยตัวคุณเอง!!
So don't be a couch potato . Get out there and do something!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
