ถึง ร้าย(ไร้)..ก็รัก..
ได้ยินเสียงแม่พูดแบบนี้ รู้สึกฉงน
แม่พูดถึงใคร อะไร ยังไง ก็เลยเดินเข้ามาใกล้ๆ แม่ก็ชี้ให้ดูสิ่งนี้
อ๋อ..หนังสือสวดมนต์นั่นเอง
ยับเยินและก็ขาดวิ่น บ่งบอกถึงการเปิดใช้งานบ่อยๆ
หนังสือสวดมนต์เล่มนี้ถ่ายเอกสารมาจากหนังสือสวดมนต์ต้นฉบับที่ตัวเล็กมาก โดยเลือกที่จะถ่ายขยายตัวอักษรแบบใหญ่ที่สุด เพื่อให้แม่สามารถมองเห็นได้ชัด
แม่อายุ 84 ปี ผ่านการลอกตามาข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างยังเป็นสายตาเดิมที่รอเวลาจะไปลอก แต่ดูเหมือนแม่จะล้มเลิกความตั้งใจเสียแล้ว ด้วยเหตุผลว่าลอกกับไม่ลอกมันก็ไม่ได้ต่างกันเลย
พวกเราลูกๆก็ยอมรับในการตัดสินใจของแม่ แม่ชอบอ่านหนังสือมากโดยเฉพาะหนังสือธรรมะ และหนังสือที่เกี่ยวกับสุขภาพ ก็เลยทำยังไงก็ได้ที่ให้แม่มองเห็น และอ่านได้แบบปกติ
ก็เลยเลือกที่จะเอาไปถ่ายเอกสาร..
ทุกครั้งที่แม่หยิบหนังสือสวดมนต์เล่มนี้มาสวด แม่ก็จะบ่นพึมพำให้ได้ยินบ่อยๆว่า ถึงร้ายก็รัก..
ตอนที่ได้ยินครั้งแรก "ร้าย"อะไร ใครร้าย ก็ยังงงอยู่ แต่เมื่อเห็น "ไร้" ที่แม่ว่าคือความเก่า รุ่งริ่ง
"ไร้" "ร้าย" ภาษาถิ่นใต้แปลได้อีกอย่างคือความเก่านั่นเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
