ในเมืองเอดินเบิร์ก ประเทศสก็อตแลนด์ มีร้านกาแฟเล็กๆธรรมดาๆร้านหนึ่ง เป็นร้านที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ถึงแม้ชาวยุโรปจะชื่นชอบการดื่มกาแฟอย่างมาก แต่ร้านนี้ก็ไม่ได้มีลูกค้ามาอุดหนุนมากมายนัก
ย้อนกลับไปนานพอดู เกือบทุกวันจะมีคุณแม่ยังสาวคนหนึ่ง เข็นรถเข็นที่มีลูกสาวตัวน้อยนอนอยู่มาอุดหนุนที่ร้านนี้อยู่เป็นประจำ เธอมักชอบหาที่นั่งมุมร้านที่ติดอยู่ด้านถนน ชอบเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังใช้ความคิด บางครั้งเสียงร้องไห้ของสาวน้อยในรถเข็นจะนำพาเธอกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง เธอจะรีบโยกรถเข็นเบาๆเพื่อให้สาวน้อยสงบลง เธอมักจะมีปากกาอยู่ในมือ ขีดๆเขียนๆอยู่บนกระดาษที่เธอเตรียมมา บางครั้งเขียนด้วยความเร่งรีบ เหมือนกลัวความคิดความอ่านจะมลายหายไป
เมื่อบริกรเดินมาหาเธอที่โต๊ะ ถามเธอว่าต้องการจะรับอะไรดี เธอมักจะเงยหน้ามองบริกรด้วยความไม่มั่นใจ อาจจะสั่งกาแฟที่ราคาถูกที่สุดสักถ้วย หรือบางครั้งก็สั่นหัวบอกว่ายังไม่ขอสั่งอะไร เธอจะมองหน้าบริกรด้วยความเกรงใจ โชคดีที่บริกรที่นี่ไม่เคยแสดงอาการดูถูกหรือเหยียดหยาม เพราะนั่นคือการแสดงออกถึงการไม่ต้อนรับแขกอย่างเธอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บริกรก็มักมีรอยยิ้มที่มุมปาก แล้วโค้งให้เธอก่อนจะจากไป เธอรู้สึกโล่งอกและผ่อนคลาย เธอมีความรู้สึกที่ดีมากๆกับร้านกาแฟร้านนี้ เพราะไม่เคยมองลูกค้าที่เปลือกนอก เธอไม่มีความมั่นใจในเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ เธอเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ตกงาน ต้องอาศัยเงินสงเคราะห์จากรัฐบาลไว้ยังชีพ ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว ยังรวมไปถึงลูกน้อยของเธอ เธอจึงไม่มีเงินเหลือพอที่จะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ แม้เธอสมควรที่จะแต่งตัวให้ดีกว่านี้ เพราะอายุเธอก็ยังไม่เยอะ
เธอมาร้านกาแฟนี้บ่อยมากๆ โดยเฉพาะในช่วงฤดูหนาว ห้องเช่าของเธอทั้งเล็กทั้งหนาว ต้องมาอาศัยไออุ่นในร้านกาแฟ และเธอยังสามารถนั่งเขียนหนังสือของเธอ ตามจินตนาการที่เธอกำลังรังสรรค์ขึ้นมา
แม้ชีวิตจะรำเค็ญแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยหยุดยั้งความฝันของเธอ ความฝันในจินตนาการของเธอเกิดขึ้นเมื่อตอนเธออายุ 24 บนขบวนรถไฟจากแมนเชสเตอร์สู่ลอนดอน ขบวนรถเกิดเหตุขัดข้องจนต้องจอดค้างอยู่กลางทางถึง 4 ชั่วโมง ระหว่างการรอคอยที่ยาวนาน เธอมองเห็นทุ่งหญ้า ป่าไม้ ท้องฟ้าสีคราม แล้วภาพของเด็กผู้ชายตัวผอมๆ ใส่แว่นตา พร้อมผมดกดำก็ปรากฏขึ้นในมโนภาพของเธอ แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้เตรียมปากกาและกระดาษไว้ แต่ภาพต่างๆวนเวียนอยู่ในจินตนาการของเธอจนกลายเป็นตัวละครและโครงสร้างของของเรื่องในที่สุด
เธอยังไม่ได้ทุ่มเทให้กับการขีดเขียนอย่างจริงจัง เหมือนชะตาชีวิตยังต้องการทดสอบความอดทนและความมุ่งมั่นของเธอ เธอไปเป็นครูในโปรตุเกส เธอได้แต่งงานกับนักข่าว มีลูกด้วยกัน แล้วก็หย่าร้างกัน มือหนึ่งอุ้มลูกน้อย อีกมือหนึ่งเริ่มขีดเขียนนวนิยายที่เธอได้สร้างโครงเรื่องขึ้นมาอย่างมุ่งมั่น
เธอย้ายมาอยู่ในเมืองนี้ เธอต้องเจอกับความเป็นจริงที่โหดร้าย โดดเดี่ยว ยากจน เธออยากหนีจากสภาพเหล่านี้ โลกในจินตนาการของเธอ ตัวละคร เรื่องราวต่างๆถูกขีดเขียนออกมาภายใต้ปลายปากกาของเธอ เรื่องต่างๆเหล่านี้ล้วนทำให้เธอหลุดเข้าไปในโลกอีกโลกที่เธอปราถนา โลกอันสดใสที่เธอลิขิตขึ้นมาได้เอง
โชคดีมากๆที่ได้มาเจอร้านกาแฟร้านนี้ วันๆเธอมักจะนั่งอยู่ที่นี้หลายๆชั่วโมง อาจมีเสียงร้องจากลูกน้อยแผดเสียงร้องไห้รบกวนความเงียบสงบของคนอื่นบ้าง หรือแม้เธอจะอุดหนุนร้านกาแฟร้านนี้ด้วยเงินอันน้อยนิด แต่เธอก็ได้รับการต้อนรับด้วยดีเสมอมา ดู้เหมือนที่นี่จะอบอวลไปด้วยความมีน้ำใจที่แสนอบอุ่น เหมือนแสงอาทิตย์สาดส่องไปยังลูกค้าทั่วทุกคน ไม่ว่าคุณจะรวยหรือจะจนมาจากไหน
นวนิยายเรื่องนี้ใช้เวลาเขียนถึง 5 ปีเต็ม ส่วนหนึ่งที่สำเร็จได้ก็อาจเพราะบรรยากาศของความผ่อนคลายของร้านกาแฟร้านนี้ ผู้หญิงที่เคยตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ค่อยๆสยายปีกของเธอออกมา แม้จะต้องผ่านอุปสรรคอีกมากมายนานับประการ แต่ในที่สุด นวนิยายที่ลือลั่นและขายดีที่สุดในโลกก็ได้เวลาจุติขึ้นมาในปี 1997 ในชั่วเวลาเพียงไม่กี่ปี นวนิยายของเธอถูกแปลออกไปมากกว่า 70 ภาษา มีการเขียนต่อเป็นภาคๆรวมทั้งหมด 7 ภาค มียอดพิมพ์ไม่ต่ำกว่า 500 ล้านเล่มจนถึงปี 2013 ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ทั้ง 7 ภาค ยอดรายได้อยู่ในอันดับที่ 2 ของภาพยนตร์ทำเงินทั่วโลกตลอดกาล แค่เวลาเพียงชั่วพริบตา เธอแปลงร่างจากหญิงยากจนกลายเป็นเศรษฐีนีติดอันดับโลก เธอมีเงินไม่ต่ำกว่า 500 ล้านปอนด์ในปี 2008 เธอผู้นั้นคือ เจ เค โรว์ลิง ผู้ประพันธ์นวนิยายบันลือโลกเรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์
ทุกวันนี้ ความเงียบสงบของเมืองเอดินเบิร์กที่เธอเคยอยู่อาศัยหายไปหมดแล้ว แฟนคลับเหล่าสาวกของ แฮร์รี่ พอตเตอร์ แห่กันไปเที่ยวที่นั่น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเคยสัมผัส กลายเป็นสิ่งที่น่าค้นหาน่าจดจำไปหมด โดยเฉพาะร้านกาแฟที่มีน้ำใจเปี่ยมล้นร้านนั้น ที่ๆเธอไปนั่งเขียนนวนิยายเป็นประจำ กลายเป็นจุดที่น่าสนใจอย่างมากที่นักท่องเที่ยวจะต้องไปเยือน ของทุกอย่างในร้านถูกรักษาอยู่ในสภาพเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ในความเรียบง่ายของที่แห่งนี้ กลับกลายเป็นที่ชื่นชอบจับตามองของนักท่องเที่ยวอย่างซาบซึ้ง ทุกวันนี้จะเห็นมีแถวต่อกันยาวเพื่อรอซื้อกาแฟสักถ้วยอย่างไม่ขาดสายภายในร้าน
ชะตากรรมของร้านกาแฟร้านนี้เปลี่ยนไปเหมือนชะตาชีวิตของ เจ เค โรว์ลิง ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความมีน้ำใจของร้านกาแฟร้านนี้ ช่วยผลักดันให้มีนวนิยายแนวแฟนตาซีบันลือโลกเรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์ เกิดขึ้นจนได้ สิ่งเหล่านี้บ่งบอกให้เรารู้ว่า อย่าไปดูถูกเหยียบย่ำคนที่มีชะตากรรมที่กำลังตกต่ำ ขอแค่เขาผู้นั้นยังไม่ยอมให้ความฝันดับสูญไปเสียก่อน ทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นได้ แม้กระทั่งกับตัวเราเอง ก็ต้องไม่ถอดใจ แม้จะต้องพบเจอกับอุปสรรคใหญ่หลวงสักเพียงใดก็ตาม
ขอคารวะกาแฟถ้วยที่เปี่ยมไปด้วยน้ำใจจากร้าน The Elephant House แห่งเมือง Edinburgh
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
