อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา
ทุกๆท่านคิดว่าจริไหมครับกับคำๆนี้ พวกท่านคิดอย่างไร กับคำว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา อย่าลืมคอมเม้นมาได้นะครับ
ตั้งแต่สมัยผมเป็นเด็ก ผมอาศัยอยู่ชนบทครับ มีพ่อแม่พี่น้อง ญาติสนิทมิตรสหายผมมีเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตตอนนั้นผมมีความสุขมากเพราะอยู่ที่บ้านเราจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องคอยมาระแวงหน้าหลัง เพราะอยู่ที่บ้านเรามีคนสนิท มีแม่คนคอยทำกับข้าวให้กิน มีพ่อคอยพาเราทำนั้นทำนี้หลายอย่าง มีสุนัขที่คอยเป็นเพื่อนเล่นด้วย พวกเราได้ทำกิจกรรมอะไรร่วมกันมากมาย ผมรู้สึกว่าช่วงเวลานั้นโครตมีค่าเลยสำหรับผม พอเวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนไปตามเวลา ผมได้มาศึกษาต่อในเมืองหลวง ได้มาใช้ชีวิตในห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ได้รู้จักผู้คนมากมาย ได้มีเพื่อนใหม่ ทำอะไรตามใจชอบไม่ได้แล้ว อยู่ในสังคมที่มีกฎเกณฑ์มากขึ้น ผมรู้สึกว่า ชีวิตเด็กนักศึกษาและวัยทำงานไม่ค่อยได้มีความสุขเลยครับ เพราะเราทำอะไรไม่ได้ตามใจแล้ว กินข้าวก็อาหารตามสั่ง บางครั้งยังกินมาม่า ซึ่งต่างจากการที่เราอยู่บ้านกินฝีมือแม่มากๆเลยครับ ไม่มีน้องหมาคอยเป็นเพื่อนในยามเหงา ไม่มีพี่น้องญาติสนิทมิตรสหายที่คอยยิ้มให้กันเวลาพบเจอหน้ากัน ไม่มีพ่อคอยบอกคอยสอนในยามเราทำอะไรไม่เป็น
วันหยุดก็ไม่ค่อยได้มี ก้มหน้าทำงานเรียนอย่างเดี่ยว บ้านก็คิดถึง อยากกลับบ้านแต่ก็ไม่ได้หยุดยาวสักที
เห็นไหมละครับทุกท่านจากใจเด็กชทบทที่เข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองทรีมีผู้คนมากมาย ความสุขมันก็ไม่เหมือนอยู่บ้านเรา ก็ไม่เหมือนการได้อยู่กับคนที่เรารัก อุ่นใจทุกทีที่อยู่ใกล้บ้าน
สุดท้ายนี้ก็ฝากกดติดตาม เพจของผมด้วยนะครับ อาจจะดูการเขียนเหมือนคนเขียนไม่เป็นบ้าง.....ใช้ครับผมเขียนไม่เป็น. อย่าลืมคอมเม้นติชมได้นะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
