เมื่อนั่งสมาธิจนสงบสุข.แต่เมื่อลืมตาออกมาพบว่า
ความทุกข์ ความวุ่นวาย ความคับแค้นใจ ยังคงอยู่
อย่าติดในความสงบ จนทำให้ทุกข์ใจ
ไม่มีอารมณ์ไหนคงอยู่ตลอดไป
อย่าคิดว่าเราทำสมาธิ ตั้งใจปฏิบัติแล้วไม่ได้ผล
สมาธิทำให้เราสงบจิต เบา สบาย
ดึงจิตออกจากความคิดที่วุ่นวาย
เป็นเครื่องพักอารมณ์ เกิดปัญญาญาณในธรรม
เพียงแต่เราไม่เข้าใจความจริงที่ว่า......
จงอย่าลืมว่า พวกเราทุกคน
มีทั้งทุกข์ สุข สงบ เหมือนๆกัน
ให้ยอมรับความจริง และเห็นความจริงทั้งปวง
ทุกข์ สุข สงบ ที่เกิดขึ้นในใจ
เราเป็นผู้คิด เป็นเจ้าของความคิดและอารมณ์
เราสามารถเลือกสรร จัดการ....
เลือกที่จะสนใจและไม่สนใจความคิดได้
แต่เรากลับอิน เข้าไปเป็น เข้าไปรู้สึก โดยไม่รู้ตัว
เข้าไปจับอารมณ์ของความคิดนั้น ไปฝืนธรรมชาติ
ไม่ปล่อยให้มันเกิดดับ และเป็นไปตามธรรมชาติ หากเราไม่ยอมรับความจริง และมองไม่เห็นว่า
ทุกอย่างมันเป็นไปตามกฎของธรรมชาติ
ทั้งความคิด ทรัพย์สิน และร่างกายนี้
เกิดและดับ โดยที่ไม่ต้องบังคับ