เมื่อรักเริ่มก่อตัว...
คุณเคยคิดไหมว่า...จะมีใครสักคนหนึ่งเกิดมาเพื่อที่จะเป็นคนคนนั้นของเรา...
คนที่เราก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร...? แต่เราก็ยังรอคอยการมาของเขาเสมอ...
จนเวลาผ่านมาเนิ่นนาน...และเราก็เริ่มหมดความอดทนกับการรอ...เมื่อเราเลิกที่จะรอ...เลิกที่จะตามหา...
แต่เราใช้เวลาเพื่อตัวเราเอง...คิดทบทวนว่าตลอดมาเรารออะไรหรา...แล้วสิ่งที่รอนั้นยังควรค่าแก่การรอของเราไหม...
เมื่อเราได้คำตอบแก่ตัวเอง...เราจึงคิดได้ว่าโลกนี้ยังกว้างพอเพื่อที่เราจะทำอะไรได้อีกมากมาย...
และเมื่อเราเลิกรอและเลิกตามหาแล้ว...อยู่ๆก็มีคนๆนึงมาปรากฎในชีวิต...ซึ่งไม่ใช่ความสมบูรณ์แบบ...ไม่ใช่เจ้าชาย...แต่คือคนธรรมดาๆที่มีอยู่จริงๆในโลกนี้...
คือคนที่ไม่เคยคิดจะสนใจเราเลย...แต่มีเราในสายตาเสมอ
คือคนที่ไม่พูด...แต่แสดงออกด้วยการกระทำ
คือคนที่ไม่ทำอะไรให้เราง่ายๆ...แต่จะสอนและให้เราหัดทำด้วยตัวเอง
คือคนที่ไม่หวาน...แต่ทุกๆอย่างทำเพื่อเรา
คือคนที่ดุและคอยเตือน...เมื่อเราทำในสิ่งที่ผิด
คือคนที่เราแค่ได้เห็นหน้า...ก็รู้สึกดีๆ
คือคนที่จะส่งยิ้มให้เราก่อนทุกครั้ง
คือคนที่บอกว่าอย่ากินเยอะเดี๋ยวอ้วน...แต่ก็ยังถามอยู่ดี...ว่าวันนี้กินรัยยัง...
คือคนที่บอกให้เรากินยา...แต่ตัวเองก็ไม่เคยกิน
คือคนที่คุยน้อยกับทุกคน...แต่ก็คุยกับเรา
คือคนที่บอกว่าอย่าโกรธนะ...ถ้าไม่รับโทรศัพท์เพราะนั่นคือนอน
และคือคนผู้ที่ไม่เล่นโซเชียลใดๆ...นอกจากเล่นเกมส์...
ขอบคุณอะไรก็ตาม...ที่ได้เหวี่ยงให้เรามาอยู่ในวงโคจรของกันและกัน...จากที่เคยเป็นเส้นขนานที่ไม่มีทางจะมาบรรจบพบเจอกันได้...แต่เราก็ยังได้เจอกัน...
บางครั้งโลกอาจจะเหวี่ยงใครบางคนมาช้า...แต่เชื่อเถอะ...เมื่อถึงเวลาเราก็จะเจอกันเอง...เวลาที่เหมาะสมไม่อยากเจอก็ต้องได้เจอ...ถ้าใช่ของเรามันก็จะมาเป็นของเรา...เป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนที่ยังคงรอใครคนนั้น...
บันทึกไว้...คุณคู่หมั้นของฉัน...by Thiya...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
