•ให้ความรักอยู่เหนือสุดขอบโลก•
โบราณกาล กะลาสีเรือต่างเชื่อว่าโลกใบนี้มีขอบเขต
เชื่อกันว่า ทะเลอันกว้างใหญ่ ในอีกชื่อ คือ มหาสมุทรมีจุดสิ้นสุด
เรียกกันติดปากว่า “สุดขอบโลก”
ว่ากันว่าหากล่องเรือไปเรื่อยๆ จะพบกับความเวิ้งว้าง
เปรียบดั่งน้ำตกขนาดมหึมาที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งที่ผ่านเข้าไป
สุดขอบโลกไม่มีสายลม มีเพียงความเงียบสงัด คือที่สิ่งสถิตของทุกจิตวิญญาณ
วันเวลาผ่านไป โลกใบเดิมยังคงอยู่ สุดขอบโลกไม่มีอยู่แล้ว
หายไปพร้อมกับความรู้ที่เพิ่มพูนขึ้น เครื่องมือที่หาเหตุผล
ให้มนุษย์อย่างเราๆ เชื่อว่า สุดขอบโลกไม่ได้มีอยู่จริง
เป็นเพียงมโนคติของคนยุคโบราณที่สร้างขึ้นมาเท่านั้น
มายุคนี้คำพูดเดียวที่กล่าวได้ คือ โลกนี้มีขอบเขต
ทุกอย่างเป็นทรงกลม
โลกใบนี้มีขอบ…ขอบนั้นคือ “ขอบฟ้า”
สูงขึ้นไป คือ ขอบฟ้า เหนือขอบฟ้าคือจักรวาลอันกว้างใหญ่
เปรียบโลกเป็นศีรษะของเรา… สมองคือพื้นโลก
กะโหลกคือ ขอบฟ้า ส่วนเส้นผม คือ ชั้นบรรยากาศ
… สิ่งเดียวที่พาเราออกไปจากขอบเหล่านี้มีเพียง
จินตนาการ… เพราะจินตนาการนั้น ไร้ขอบเขต
จินตนาการ “เรารักกัน… หัวใจเป็นของกันและกัน…”
จากนี้ไป ไม่มีขอบเขตได้มาขวางกั้นความรู้สึกระหว่างเราได้
27 . 10 . 2 0 1 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
