Blockdit Logo (Mobile)
เรื่องสั้นๆ
•
27 ต.ค. 2019 เวลา 12:45 • บันเทิง
เรื่องสั้น "End of the walkway : Prologue" เหตุแห่งปฐมบท
เพื่อความสมบูรณ์ของเส้นเรื่อง กรุณาอ่านบทก่อนหน้านี้ก่อน จะดีมากครับ ที่นี่เลย
https://www.blockdit.com/articles/5db4873ce4fd341aad61a0ad
โลหะทรงกลมกลิ้งวนไปเรื่อย จานหมุนที่มีช่องเล็ก ๆ รายล้อมอยู่โดยรอบก็หมุนวนสวนทางกับการเคลื่อนที่ของโลหะกลมเกลี้ยงที่ว่า
จนในที่สุดโลหะวาววับก็กลิ้งตกลงในช่องที่มีหมายเลขกำกับไว้
" 66 "
"ไหนดูตารางประจำการหน่อยสิ อืมมม"
"แองเจิล คุณเรียกเจ้าหน้าที่ 3579 มารับภารกิจหน่อยสิ มีคนต้องการความช่วยเหลือ" ผมมองผ่านแว่นตาหนาเตอะ เห็นเลขาคนสวยของผมกำลังง่วนกับการเก็บเอกสารเข้าชั้นด้านหลัง
"ได้ค่ะ ไมเคิล" เธอพ่นลมหายใจเล็กน้อยก่อนวางแฟ้นที่กองพะเนินลงอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
ผมยิ้มเล็กน้อย เพราะท่าทางหงุดหงิดของเธอนี่เองที่ผมชอบนัก เพราะธรรมชาติเธอมักทำหน้านิ่งมากกว่าจะแสดงอาการใด ๆ การงอนพองามแบบนี้ทำให้ห้องทำงานที่ทึมเทานี่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นบ้าง
ผมลืมแนะนำตัวกับทุกคนไปเสียสนิท ผมชื่อ ไมเคิล ซึ่งที่จริงมันควรออกเสียงว่า มิคาเอล มากกว่า แต่ผมชอบชื่อไมเคิลนะ ดูมันเข้าถึงง่ายและติดปากกว่าเยอะ สำหรับการทำงานกับเพื่อนร่วมงานจำนวนมากขนาดนี้ แต่ผมยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเจ้าหน้าที่ของเราส่วนใหญ่ ทำไมถึงชอบเรียกผมว่า เบื้องบน นั่นออกจะฟังดูห่างเหินชอบกล
"สวัสดีครับเบื้องบน ผมหมายเลข 3579 รายงานตัวครับ"
"สวัสดีครับ ไม่ต้องเกรงใจ นั่งก่อนสิครับ" ผมลุกขึ้นยืนและผายมือให้เขานั่งที่เก้าอี้ไม้โอ๊กบุหนังสีน้ำตาลเข้มที่อยู่ตรงหน้า
"มีงานให้ผมทำเหรอครับ" ชายหนุ่มค่อยทรุดตัวลงนั่ง พร้อมจัดเน็กไทให้เขาที่
"พอดีมีงานที่ประเทศไทย ผมทราบว่าคุณกำลังเพิ่งกลับมาจากภารกิจที่อลาสก้า แต่ความถนัดทางภาษาไทยของคุณคงเหมาะกับภารกิจนี้ คงต้องรบกวนคุณแล้ว"
ผมยื่นเอกสารในมือให้ 3579 เพื่อพิจารณาก่อน
"ผมไม่บังคับนะ ถ้าคุณยังไม่พร้อม จะให้เรียกหมายเลขอื่นแทนก็ไม่ใช่ปัญหานะครับ" ผมประสานมือวางบนโต๊ะ ดวงตาจ้องตรงไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า
"ผมยินดีครับ คิดถึงประเทศไทยอยู่เหมือนกัน" เขาเก็บเอกสารใส่ซองแล้วยิ้มและลุกขึ้นทันที
"ผมฝากด้วย หวังว่าภารกิจนี้จะลุล่วง" ผมยิ้มให้เขาก่อนที่เขาจะยิ้มกลับและเดินออกประตูไป
"ขอให้ความรักคุ้มครอง" ผมเอ่ยเบา ๆ
ผมมาประจำการที่ไทยได้เกือบปี ความคุ้นเคยกับคนที่นี่ ทำให้ผมปรับตัวไม่ยากเท่าไหร่ ที่สำคัญคือ ผมได้ช่วยโลกนี้ไว้หลายต่อหลายครั้ง เพราะนั่นคือหน้าที่ของเราทุกคนที่เบื้องบนส่งมา
"โห้ ไม่ได้เจอกันหลายวันเลยนะ พี่พล
วันนี้มาฉลองอะไรหรือ สั่งของแรงเลยนะ" ผมทักทายชายนักเขียนไส้แห้งอย่างคุ้นเคย เขาคือเป้าหมายของภารกิจวันนี้ สัญญาณไฟวาบขึ้นเป็นเครื่องยืนยัน
แอบแซ็งค์สีเขียวมรกตถูกรินลงไปในแก้วเจียระไน สะท้อนแสงไฟในร้าน คงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าผมหยดอะไรลงไปในแก้ว ก่อนจะจุดไฟใส่น้ำตาลที่วางอยู่ด้านบน
สิ่งที่ว่าจะเปิดเผยภาพในอนาคตที่คนดื่มจะเห็นแค่เพียงคนเดียว และทันทีที่มันหมดฤทธิ์ ความทรงจำทั้งมวลจะเหมือนเชื่อมต่อจากตอนที่เขาดื่มมันเข้าไป
หน้าที่ผมคือให้พวกเขาเห็น และตัดสินใจ เพียงเท่านั้นจริง ๆ
ความรักเป็นสิ่งที่เราอยากให้คงอยู่ชั่วนิรันดร์ แต่มันไม่ง่ายเลยที่คนสองคนจะรักษามันไว้ให้ตลอดรอดฝั่ง ความรักไม่ได้ผิด ผู้คนก็ไม่ผิด งานของพวกเราคือให้เขาได้เลือกในทางแยกที่หมิ่นเหม่ หลังจากนั้นคือทางเลือกที่เขาเลือกเองทั้งสิ้น หากว่าเขาเห็นคุณค่าของความรักที่มี เขาจะเลือกทางเดินที่ใช่
แต่ถ้าไม่ ความรักของคนสองคนคงจบลง ผมคงเสียใจที่ได้พยายามแล้ว แต่มันไม่สำเร็จ
ผมเห็นโทรศัพท์ที่พี่พลลืมทิ้งไว้ ผมรู้ดีว่าใครโทรมาและพี่พลกำลังจะเจอกับอะไร
ถ้าพี่พลลังเลเพียงนิดเดียว ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้พบกับภรรยาของเขา แต่ถ้าเขายังคงมีหัวใจที่ยังผูกพันกับเธอ เหตุการณ์นี่จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล
แสงไฟสีเขียวสว่างขึ้น นั่นคือสิ่งที่พี่พลเลือก
ภาพอีกฝั่งจะถูกลบไปจากมิติคู่ขนานไปตลอดกาล และงานวันนี้ของผมก็จบลง เพลงในร้านยังเล่นคลอเบา ๆ ผมยิ้มเล็กน้อย ก่อนหยิบแก้วเจียระไนที่เช็ดจนแห้งเก็บเข้าชั้นวางด้านหลัง
น่าแปลกที่ผมยังนึกถึงเพลงที่เล่นคลอเบา ๆ ในห้องทำงานของเบื้องบน เพลงที่ทำนองคุ้นหูที่เหมือนเพลงประจำองค์กรของเรา
~Lord, we don't need another mountain,
There are mountains and hillsides enough to climb
There are oceans and rivers enough to cross,
Enough to last till the end of time~
นั่นสินะ งานของเราคือการสร้างความรักให้ธำรงอยู่บนโลกใบนี้ให้ยาวนานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เพราะโลกนี้คงพินาศในทันที ที่ความรักสุดท้ายสูญสลายไปจากดวงดาวนี้ นั่นคือจุดจบที่แท้จริงของสรรพชีวิตบนโลก
หวังว่าเบื้องบนคงพอใจกับผลงานเล็ก ๆ ของผมในวันนี้
~What the world needs now is love, sweet love
It's the only thing that there's just too little of
What the world needs now is love, sweet love,
No, not just for some but for everyone~
จบแล้ว....
หากบกพร่องประการใด ผมขออภัยผู้อ่านไว้ด้วยนะคร้าบบบ งานเผางานรีบ ก็คงประมาณนี้ อยากร่วมสนุกกับจักวาลสิ้นสุดทางเลื่อนกับเขาด้วยเหมือนกัน
ขอบคุณ พี่เฉื่อยต้นเหตุ พี่บีตัวเร่ง ป้ากู๊ดผู้จุดประกาย และทุกคนที่เข้ามาอ่านจ้า ขอให้สนุกไปกับจักรวาลนี้นะครับ สวัสดี
โฆษณา