บทที่ ๓ ชื่อเดียวก็พอ
กะปอมก่ากับข่อหล่อ เพื่อนกัน | ทางหอม
(ตัวอย่างนวนิยายเยาวชน ขนาด 10 บท สั้น ๆ)
นามของเธอ
เมื่อใครถาม
นามเรียกขานชวนฟัง
นามสมมติชวนหลงใหล
นามคุณค่าชวนเคารพ
นามนิยมชวนสดุดี
เธอมิพึงใจ
คล้ายกกยางนาร้อยปีไม่สะท้านหนาวต่อสายลมเดือนสิบสอง
เมื่อใครย้ำ
กะปอมก่า เชยนะ
กะปอมก่า ไม่จำเพาะเจาะจงเลย
กะปอมก่า ไม่ใช่ภาษาทางการสักหน่อย
กะปอมก่า ชื่อพื้นเมืองน่ารังเกียจ
กะปอมก่า ไม่มีในพจนานุกรมมาตรฐาน รู้ไหม
กะปอมก่า ชื่อเทียม ชื่อปลอม ๆ ขอบอก
เธอมิข้องขัดขุ่นเคืองแม้เพียงน้อย
คล้ายกับความนิ่งสงบของชื่อปกนวนิยายเยาวชน
“หอยทากผู้ค้นพบประโยชน์แห่งความเชื่อช้าของตน”
งานประพันธ์ของ หลุยส์ เซปุล์เบดา
นักเขียนชาวชิลี ผู้ลี้ภัยเผด็จการทหารในประเทศ
ไปตั้งหลักที่เยอรมัน และตั้งรกรากในสเปน
ฉันเคยขอตั้งชื่อให้เธอ
พ่อฉันก็เคยคิดตั้งชื่อให้เธอ
และอาจมีใครอื่น เคยอยากให้เธอมีชื่อพิเศษ
แต่เธอไม่ต้องการมันหรอก
กะปอมก่า ชื่อเดียวก็พอ
เธอกระซิบกับฉันในเช้าแดดใสอาบใบสะแบงร่วง
ข่อหล่อ ลูกหล่าโตทำ
ตุลา ๒๕๑๗
กะปอมก่า นิ่งฟังบทกวีของข่อหล่อ อมยิ้ม ยืดคอ และก้าวเดินช้า ๆ เป็นสง่า ไต่ราวลูกกรงของนั่งห้างไม้มันปลา ไปอาบแดดเช้า
ข่อหล่อพับกระดาษบทกวีลงในซองจดหมายสีน้ำตาล ลุกขึ้น
ก้าวไปกระซิบเบาๆ ข้างหูเพื่อนรัก
“ฉันจะนำไปส่งบรรณาธิการวารสารประจำเมืองนะ วันที่วารสารออก เราฉลองดื่มชาดอกจานกัน ฉันเลี้ยงเอง”
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
