เล่าเรื่อง ย้อนรำลึก ความคิดถึง “ค่ายมหัศจรรย์” อ. บันนังสตา จ.ยะลา
ประสบการณ์การทำค่ายสอนหนังสือแก่นักเรียน
บนพื้นที่ห่างไกล ณ. บ้านเขื่อนบางลาน
สวัสดีค่ะทุกท่านหลังจากที่เพจห่างหายไปนานเนื่องจากก่อนหน้านี้ได้เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเพื่อเข้ามหาวิทยาลัย จนตอนนี้สามารถเข้าเรียนได้สำเร็จ ในคณะศึกษาศาสตร์ เอกภาษาไทยที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ค่ะ ตอนนี้เรียนไปได้1ภาคเรียนแล้วค่ะ เลยมีเวลาที่จะมาเขียนเรื่อง อยากแชร์ประการณ์ดีๆให้แก่ทุกคนได้อ่านค่ะ
วันนี้ดิฉันได้นำเรื่องราวดีๆของผู้ที่เรียนเพื่อจะไปเป็นครูในอนาคต เป็นกิจกรรมค่ายที่ดิฉันกับเพื่อนๆได้รับโอกาสดีๆจากอาจารย์ในการทำค่ายสอนหนังสือแก่เด็กๆในพื้นที่ห่างไกล ณ โรงเรียนบ้านเขื่อนบางลาน จ.ยะลา ซึ่งขอเล่าก่อนว่าโรงเรียนติดกับภูเขาแต่บรรยากาศดีมากค่ะ
เช้าวันที่31กันยายน พ.ศ. 2562 พวกเราได้ออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าตรู่ ออกจากมหาวิทยาลัยประมาณ 5.50 น.เพื่อไปถึงที่โรงเรียนบ้านเขื่อนบางลาน ไม่เที่ยงจนเกินไป
ระหว่างการเดินทางพวกเราก็ได้นั่งมองทัศนียภาพไปตลอดทาง เพราะดิฉันและเพื่อนๆส่วนมากคือยังไม่มีใครเคยเดินทางไปจังหวัดยะลา และกลัวกับภาพเหตุการณ์ต่างๆในจังหวัดยะลา
แต่ทว่าพวกเรายังคิดที่อยากจะไปมากๆเพราะมีแรงบันดาลใจคือ การสอนหนังสือให้กับเด็กๆ
ขณะนั่งรถบ้างก็นั่งบ้างก้อหลับบ้างก็ฟังเพลงไปเรื่อย ฉันนั่งมองออกไปในนอกหน้าต่างของรถบัสมองออกไปเพืื่อสัมผัสกับธรรมชาติข้างทางยามเช้า บวกกับความตื่นเต้นที่อยากจะให้ถึงจังหวัดยะลาเร็วๆ เพราะดิฉันก็ยังไม่เคยไปและนี่ก็ถือเป็นครั้งแรกของดิฉัน
ระหว่างทางก็สำรวจไปเรื่อยๆ เห็นบ้านเรือนระหว่างทาง ดูไปดูมาก็สนุกดี ผ่านชุมชนเมืองต่างๆ เห็นรถวิ่งผ่านไปมาก็ยิ่งตื่นเต้นไปอีกเพราะในใจอยากให้ถึงเร็วๆมาก อยากจะสอนหนังสือแล้วละสิ
นั่งชมไปข้างทางเรื่อยๆก็เผลอหลับไปบ้าง ตื่นมาขณะที่เข้าเขตจังหวัดยะลา ฉันก็รีบที่จะมองออกไปเพื่อสัมผัสกับเมืองที่นี่ ก็ได้พบว่าเมืองยะลาเป็นเมืองที่สงบ และ สะอาดมากๆ ข้างทางเต็มไปด้วยความเรียบร้อย ดิฉันรู้สึกประทับใจ และจะมีป้อมตรวจรักษาความเรียบร้อยเป็นระยะๆ ดิฉันก็รู้สึกอุ่นใจและรู้สึกว่าที่นี่มันดีมากๆ
หลังจากชมบรรยากาศเมืองรอบๆแล้วพวกเราก็นั่งไปประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อจะไปโรงเรียนเขื่อนบางลาง จ.ยะลา ระหว่างทางเข้าโรงเรียนจะเป็นทางชันมาก เป็นเนินสูง ในใจของพวกเราตอนนั้นรู้สึกแอบกลัวมาก แต่ด้วยจิตวิญญาณของผู้ที่จะไปเป็น ครู ในอนาคต ก็ยังมีแรงกล้าที่จะหยุดความกลัวนั้นเอาไว้ ฝรอให้ถึงปลายทาง เพื่อจะได้สอนหนังสือกับเด็กๆที่กำลังรอพวกเราอยู่
ในใจเริ่มตื่นเต้นแล้ว เพราะไกล้จะถึงที่หมาย
และแล้วพวกเราก็ถึงที่หมายนั่นก็คือ โรงเรียนบ้านเขื่อนบางลาน จังหวัดยะลา
ดิฉันรู้สึกตื่นเต้นมากๆ และได้เก็บภาพต่างๆเอาไว้เป็นความทรงจำดีๆ ภายในโรงเรียนเมื่อเดินเข้ามาจะเป็นทางชันเนินสูงมีอาคารประมาน 3หลัง อาคารเรียนหลักๆมีประมาณ1หลัง โรงเรียนมีบรรยากาศดีมาก ติดกับภูเขาลูกใหญ่
ระหว่างที่พวกเราจะเข้าสู่โรงเรียนมีคณะครูและนักเรียนมายืนรอรับอย่างเป็นกัลยาณมิตร ซึ่งทำให้พวกเราดีใจมาก และมีกำลังใจดีๆที่ได้รับหารต้อนรับอย่างดีค่ะ
จะเห็นว่าเมื่อก้าวเข้าสู่ภายในโรงเรียนบรรยากาศจะร่มรื่นมาก มีต้นไม้ มีสวนเล็กๆ ประดับไปรอบๆ โรงเรียนจะสะอาดมาก อันนี้ดิฉันประทับใจมากๆค่ะ
พวกเราต่างคนต่างถือของพะรุงพะรังเพื่อนำไปสอนน้องๆ ได้แก่ พวกสื่อเรียนรู้ กลองสันทนาการ
เดินขึ้นบนทางลาดชันไผอีกตอนนึงเพื่อไปยังอาคารที่จะทำกิจกรรม
วันนี้พวกเรามากันหลายวิชาเอก ได้แก่วิชาเอกคณิตศาสตร์ ชีวะ อังกฤษ และวิชาเอกภาษาไทย
เพื่อจะจัดทำกิจกรรมต่างๆให้แก่น้องๆได้บูรณาการในหลายๆด้่าน โดยทุกวิชาเอกหลังจากคิดกิจกรรมกันแล้วก็นำเสนอและอธิบายให้อาจารย์ได้รับทราบเพืือติชมและช่วยกันปรับปรุงให้ได้มาซึ่งกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ของน้องๆที่สุด
เมื่อเดินมาเรื่อยๆจนถึงอาคารเรียนเราก็มาเซ็นชื่อเข้าร่วมก่อนเป็นอันดับแรก
โดยเราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากทางคณะครูโรงเรียนเขื่อนบางลาน คุณครูเข้ามาทักทาย และพูดคุยแสดงความรู้จักกันทำให้ดิฉันรู้สึกประทับใจในส่วนนี้มากๆ ที่ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี
เมื่อพวกเราทุกคนลงชื่อเข้าร่วมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางคณะครูก็ได้เชิญพวกเราไปรับประทานอาหารพร้อมกันที่โต๊ะข้างๆซึ่งได้จัดเตรียมไว้แล้ว
ซึ่งอาหารวันนี้เป็นอาหารท้องถิ่นของที่นี่ พวกเราก็ยังไม่เคยกินมาก่อนนั่นก็คือ นาซิดาฆัง
นาซิดาฆัง
นาซิดาฆัง เป็นอาหารท้องถิ่นของจังหวัดยะลา คล้ายกับข้าวมันแกงไก่ โดยรับประทานกับข้าวสยที่หุงด้วยเครื่องสมุนไพร มีกลิ่นหอมน่ารับประทาน และกินกับแกงกะทิไก่ มีเครื่องเคียงเป็นปลาแห้ง กุ้งหวาน ซึ่งเมื่อรับประทานพร้อมกันก็ได้รสชาติที่อร่อยกลิ่นหอมเครื่องเทศ
เมื่อรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันเสร็จ พลังกายพร้อม พลังใจพร้อม ทีนี้ถึงเวลาที่พวกเราจะได้ทำกิจกรรมร่วมกัน
บ่ายโมงตรง นัดรวมตัวนักเรียนและคณะครูที่ใต้ถุนอาคารเพื่อชี้แจงและนัดแนะทำกิจกรรมโดยกิจกรรมที่เตรียมมาจะแบ่งเป็นฐานการเรียนรู้ออกเป็น4ฐาน มีทั้งฐานเรียนรู้ภาษาไทย คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ ซึ่งตัวผู้เขียนเองรับหน้าที่ในฐานภาษาไทย จะเน้นสอนอ่านออก เขียนได้ เนื่องจากเด็กนักเรียนที่นี่จะใช้ภาษามลายูเป็นภาษาแม่ ทำให้มีนักเรียนหลายคนพูดภาษาไทยไม่ชัด อ่านภาษาไทยไม่ได้ ซึ่งผู้เขียนได้ออกแบบกิจกรรมที่เน้นให้ฝึกอ่าน ฝึกเขียน ฝึกสะกดคำ ทำให้เด็กๆได้รับความสนุกสาน เพลิดเพลิน รวมไปถึงได้เรียนรู้ภาษามลายู
กับเด็ก ๆ ครูได้ความรู้ นักเรียนได้ความรู้ ทำให้วันนี้เราต่างเป็นผู้ให้ความรู้ เป็นผู้สอน ซึ่งกันและกัน
เมื่อถึงเวลาประมาณ4โมงเย็น กิจกรรมเสร็จสิ้น นัดรวมตัวใต้ถุนอาคาร เต้นสันทนาการพอกระชุ่มกระชวย กล่าวอำลา ด้วยความซาบซึ้งใจ และคิดถึง หวังว่ากาลเวลาจะพามาให้พบกันอีกครั้ง
และแล้วเวลาก็ผ่านไปเกือบ 3-4 ปี ตอนนี้ผู้เขียนได้เรียนจบปริญญาตรี และกำลังรับราชการครูอยู่ที่จังหวัดสงขลา เมื่อย้อนนึกถึงเรื่องราว กิจกรรมที่ผ่านมา ก็ทำให้คิดถึงช่วงเวลาดี ๆ นั้นเสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
