พระอาทิตย์ตกดิน
เย็นวันนึงหลังเลิกงาน แต่งภาพด้วย Snapseed
มันเป็นเย็นวันนึงหลังเลิกงาน เย็นวันนั้นผมวางแผนจะไปวิ่งที่สนามวิ่งแห่งนึงที่ผมไปเป็นประจำ
หลังจากตรวจสอบแล้วว่าเซ็นต์เอกสารทุกใบ จริงๆพัฒนามาเป็นการอนุมัติ Online ไปละ อยู่ที่ไหนก็ทำงานได้ ขอให้มี Internet แต่ก็ยังคงต้องเข้า Office ทุกวัน น่าจะปรับให้ทำงานที่บ้านอาทิตย์ละวันจะดีมาก ทราบว่าบางบริษัทก็มีโปรแกรมประมาณนี้แล้ว แต่อาจจะเริ่มที่เดือนละครั้งก่อน
รีบเก็บข้าวของลงเป้ที่แถมมาตอนซื้อโทรศัพท์ปีที่แล้ว บางทีก็นึกสงสัยว่าในเป้มันมีอะไรทำไมหนักจัง แต่อยู่ที่ไหนก็ทำงานได้เพราะข้าวของที่อยู่ข้างใน เลยปล่อยให้มันหนักอยู่อย่างนั้นต่อไป
หลังจากกดปุ่มประตูอัตโนมัติ ซึ่งตอนเข้าต้องสแกนนิ้วถึงจะเข้าได้ เดินไปอีกแต่ 8 ก้าวก็เกือบถึงรถละ...ไม่น่าเชื่อ
ผมลืมกุญแจรถ ต้องกลับเข้าไปอีกรอบ ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นาน เดินผ่านน้องๆบางคนที่ยังไม่กลับ ผมแค่เดินผ่านไปเงียบๆ ใช่ครับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น
กว่ารถจะสามารถเคลื่อนตัวผ่านหน้าประตูออกมาได้ก็ต้องใช้เวลาพักนึง เพราะรถเยอะมาก หลังห้าโมงเย็นซึ่งก็เป็นปกติของทุกวัน ผมตัดสินใจเลี้ยวขวาเพื่อหลีกเลี่ยงถนนใหญ่
ขับผ่านตลาดนัดที่มีอยู่แทบจะทุกชุมชน รถค่อนข้างเยอะ จอดเบียดริมถนนทั้งสองฝั่ง ทำให้การจราจรเคลื่อนตัวไปได้อย่างช้าๆ และต้องคอยระวังคนข้ามถนนที่หอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังที่อาจไม่ทันระวังรถ
หลังจากขับผ่านหน้าตลาดอันแสนจะวุ่นวาย ผมต้องเลี้ยวขวาอีกครั้ง เสียงไฟเลี้ยวดังเป็นระยะระหว่างที่ผมจอดรถรถทางตรงข้ามให้ผ่านไปก่อน
ผมขับรถไปเรื่อยๆไม่ได้ใช้ความคิดอะไรมาก เพราะเลิกงานแล้ว และหวังว่าจะไม่มีใครโทรตามเพราะเรื่องเร่งด่วนอะไรอีก ผมคิดในใจ พลางหยิบมือถือเปิด Map เช้คการจราจรอีกครั้ง
Ok ทางสะดวก อีกกว่า 40 นาทีจะถึงที่หมาย ผมถอนหายใจเล็กน้อยถึงรถจะไม่ติดมากนัก
ผมขับไปตามเส้นทางอันคุ้นเคย ผ่านบ้านเรือน และโรงงานอุตสาหกรรมสลับกันไปเป็นระยะ คอยชำเลืองดูหมาข้างทาง หรือบางครั้งต้องบีบแตรไล่เบาๆ โดยเฉพาะตัวที่อายุมาก
สายตามันอาจฝ้าฟางเลยเผลอเดินออกมาห่างจากไหล่ทางและเริ่มเข้ามาในเขตถนนหลวงชนบทที่ผมกำลังขับรถผ่านอยู่ตอนนี้
มีเสียงหมาเห่า โฮ่งๆ ลอยมาพอได้ยินแว่วๆ แล้วค่อยๆเงียบไป
ผมเคยขับผ่านตอนกลางคืน มืดมาก ไฟส่องถนนจะมีบางจุดเท่านั้น และโคมไฟทิ้งระยะห่างค่อนข้างมาก รถสวนแทบไม่มี บางจุดจะมีหมารวมตัวกันเยอะมาก เป็นสิบตัว ณ จุดๆนั้น ถนนเป็นของเค้า เราเป็นสิ่งแปลกปลอมสำหรับเค้า ความระมัดระวังต้องเพิ่มมากขึ้น ค่อยๆขับผ่านไปช้าๆ นี่ละมัง ที่มาของคำว่าหมาหมู่
ขับไปราว 15 นาที เริ่มเห็นบ่อเลี้ยงปลาของชาวบ้าน ส่วนใหญ่ที่เห็นบ่อเล็กๆไม่ค่อยมี แต่ละบ่อใหญ่มากน่าจะกินพื้นที่เป็นไร่ วิดบ่อทีคงได้เป็นแสน
แสงอาทิตย์เริ่มหมดเร็ว เนื่องจากเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว ผมไม่ลืมที่จะเปิดไฟหรี่ เพื่อให้รถคันอื่นมองเห็นเพื่อความปลอดภัย
ขับมาอีกหน่อยเป็นทางตรงยาว ถนนเทคอนกรีตอย่างดี ทำไว้สองเลนให้รถสวนกันได้เท่านั้น เป็นทางหลวงชนบททั่วๆไป บ่อทางซ้ายมือใหญ่มาก มีต้นมะพร้าว ต้นกล้วย ต้นมะม่วงอยู่ทั่วไปรอบบ่อ
พระอาทิตย์อยู่ทางด้านซ้ายเริ่มมองเห็นชัดขึ้น เมื่อผมขับตรงมาเรื่อยๆ ทิศทางของถนนเส้นที่ตรงนั้นคงเบนออกเยื้องกับพระอาทิตย์ทำให้ผมมองเห็นชัดขึ้น และเมื่อองศาพอดี ตอนนั้นผมชะลอรถ พลางเหลือบมองกระจกหลัง ว่ามีรถตามมาหรือเปล่า
ผมโชคดี ถนนโล่ง จึงตัดสินใจจอดรถและลดกระจกฝั่งผู้โดยสารตอนหน้าลงจนสุดเพื่อถ่ายรูป ผมหยิบกล้องคู่ใจ จริงๆเป็นมือถือที่ผมใช้นั่นแหละ เปิดกล้องเตรียมถ่ายด้วยความทุลักทุเลเพราะไม่อยากจอดนาน และสายเข็มขัดนิรภัยผมก็ไม่ได้ปลด
ผมใช้มือซ้ายค้ำเบาะนั่งและเอื้อมมือขวาไปเพื่อกดถ่าย เสียงรถยนต์เร่งเครื่องแซงรถผมไปด้านขวาคันนึง ทำให้ผมชะงัก และเริ่มสังเกตุเห็นว่าผมลืมเปิดไฟเลี้ยวซ้ายให้สัญญาณเวลาจอดชิดขอบทาง จริงๆควรเปิดไฟฉุกเฉิน เพราะเริ่มมืดแล้ว
ด้วยความรีบผมเลือกที่จะเปิดไฟเลี้ยว และกลับไปให้ความสนใจกับการถ่ายรูป เนื่องจากกลัวจะกีดขวางรถที่ตามมาด้านหลัง เพราะถ้ามีรถสวนมาอีกฝั่ง รถเลนเดียวกับผมต้องจอดรอ
และถ้าเคยถ่ายพระอาทิตย์ตกบ่อยๆ จะทราบว่ามันตกเร็วมาก โดยเฉพาะถ้าไปถ่ายตามภูเขา ต้องเผื่อเวลาเดินทางและหาจุดถ่ายรูปให้พอ เพราะภูเขาอยู่สูงขึ้นมาจากพื้น หากพระอาทิตย์เริ่มแตะยอดเขา เราก็เหลือเวลาน้อยมากๆแล้ว
ผมกดถ่ายไป 5-6 ภาพ เล็งๆให้สัดส่วนภาพดูพอดี และถ่ายเผื่อเสียด้วยเนื่องจากใช้มือเดียว ถ้ามือสั่นภาพก็เบลอ ถ่ายสองรูปแรกก็เปิดเช้คนิดนึง แล้วก็ถ่ายเพิ่มอีกหน่อย โชคดีไม่มีรถวิ่งมา ผมรู้สึกเกรงใจแม้ว่าถนนนั้นจะโล่ง เสร็จแล้วก็ออกรถขับต่อไป โดยไม่ลืมที่จะหันไปดูวิวพระอาทิตย์ตกนั้นอีกครั้ง
ผมขับเข้าใกล้แนวต้นไม้มากขึ้น ภาพพระอาทิตย์ตกนั้นก็หลุดจากสายตาผมไป และผมต้องเลี้ยวเยื้องขวาอีกครั้ง ทำให้ภาพของแนวต้นไม้ข้างทางเข้ามาแทนที่ แสงยังคงเล็ดลอดผ่านใบไม้วิบวับตลอดแนวต้นไม้นั้น และค่อยๆมืดลงทีละน้อย ทีละน้อย
ผมนึกในใจว่าวันนี้โชคดี พระอาทิตย์ตกสวย ซึ่งเป็นภาพที่เราไม่ได้เห็นทุกวัน แม้ว่าพระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตกของมันอยู่อย่างนั้นทุกวันก็ตาม
ความสวยงามมีอยู่ทุกที่ หากเราหันมองไปสังเกตุรอบตัวเราบ้าง คิดเหมือนผมมั้ยครับ
ขับต่อมาอีกสักครู่ก็เลี้ยวซ้ายตัดเข้าสู่ถนนใหญ่ ผมต้องเปิดไฟหน้าแล้ว มีหยดฝอยๆตกลงมาเกาะที่กระจกหน้ารถ สะท้อนกับแสงไฟของเสาไฟฟ้าที่สว่างมากกว่าถนนหลวงชนบท และเริ่มหนาเม็ดขึ้น ผมเปิดที่ปัดน้ำฝนพลางนึกในใจว่าอดวิ่งอีกแล้ววันนี้
กลับบ้านละกัน
รายละเอียดภาพถ่าย ตั้งค่าไว้เป็น Auto
สวัสดีครับ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
