[เขียนไปตามใจชอบ] ในซอยบ้าน มีหมาตัวนึง มันคงไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านหน้าบ้านมัน มันจะเห่า กระโจนใส่ประตูเหล็ก อย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าผมเคยไปฆ่าแม่มันตาย

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

4 พ.ย. 2019 เวลา 06:42

ในซอยบ้าน มีหมาตัวนึง

มันคงไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่

ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านหน้าบ้านมัน

มันจะเห่า กระโจนใส่ประตูเหล็ก

อย่างบ้าคลั่ง

ราวกับว่าผมเคยไปฆ่าแม่มันตาย

เวลาจะไปซื้อของหน้าปากซอย

ผมเคยเล่าให้พ่อฟังว่า ไม่กล้าไป กลัวหมา

พ่อบอกผมว่าไม่ต้องกลัวหรอก

หมาที่ดุที่สุด ให้ลูกชิ้นมันทุกวันๆ

ซักวัน..มันก็จะเชื่องเอง

นับแต่วันนั้น...

ผมเจียดเงิน 5 บาท ซื้อลูกชิ้น 1 ไม้

ผมกิน 2 ชิ้น แบ่งหมา 2 ชิ้นทุกวัน

วันแรกๆ มันแทบจะกระโดดกัดมือผมให้ได้

ถ้าไม่มีประตูเหล็ก ผมคงมือขาดไปแล้ว

วันเวลาผ่านไปไม่นาน

มันไม่เห่าผมอีกเลย

กระดิกหางรอผมทุกเย็น

วันหนึ่ง เจ้าของบ้านปิดประตูไม่สนิท

มันวิ่งกระดิกหางมาหาผม

หยอกเล่นกับผม สนุกสนาน

ตั้งแต่วันนั้นเราก็เป็นเพื่อนกัน

และวิ่งเล่นกันมาโดยตลอด

โตมาผมจึงนึกถึงคำพ่อสอน

หมาที่ว่าดุๆ เราหยิบยื่นไมตรีให้

มอบความเป็นมิตรให้

ดุแค่ไหนก็กลายเป็นเชื่อง

ลูกชิ้นไม่กี่ไม้

ซื้อใจหมา ได้ตลอดชีวิต...

แต่กับคน ต่อให้เราดีแค่ไหน

จริงใจแค่ไหน เลี้ยงอาหารดีแค่ไหน

ก็ยังหักหลังเราได้ เชื่อใจไม่ได้จริงๆ...

หมาที่ว่าดุ..ยังไม่น่ากลัวเท่าใจคน

คบหมาเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนหมาๆ...

#ท่าจะจริง...

โฆษณา