การเดินทางครั้งที่สอง
การเดินทางออกไปไกลบ้านในเส้นทางใหม่ตัวคนเดียว เริ่มอีกครั้ง เมื่อจบ ม.3 ไปสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัด บ้านอยู่ห่างจากตัวอำเภอ 12 กิโลเมตร ห่างจากตัวจังหวัด 85 กิโลเมตร วันสมัครพ่อเป็นคนพาไป โดยพาไปนอนบ้านญาติ ในตลาดในตัวจังหวัด แต่วันสอบต้องไปเอง พ่อกลับไปที่ชุมพรแล้ว วันสอบไปนอนบ้านญาติก่อนหนึ่งคืน เพราะถ้าไปตอนเช้าไปสอบไม่ทันแน่ๆ
เด็กชายต่างอำเภอ จะเรียกว่าบ้านนอกก็ไม่แปลก ทางภาคใต้เรียกว่า นอกท่อง (นอกทุ่ง) หมายถึงห่างไกลความเจริญมาก อายุสิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อนๆ จบ ม.3 ใหม่ๆ เคยเดินทางคนเดียวตั้งแต่เก้าขวบสิบขวบ จึงไม่ค่อยน่ากังวลมาก
แต่ความจริงก็คือกังวล อยู่สองเรื่อง คือเรื่องสอบกับเรื่องการเดินทาง เรื่องสอบกังวลเล็กๆ เพราะเชื่อว่าน่าจะสอบได้ (ไม่ค่อยจะขี้โม้เลย) ส่วนเรื่องที่กังวลมากคือการเดินทาง
นับถอยหลังไปเมื่อปีสองหกต่อสองเจ็ด พาหนะชนิดเดียวที่มีจากบ้านไปยังตัวจังหวัดคือรถเมล์ ประมาณสองชั่วโมงต่อคัน สี่โมงเย็นก็หมดแล้ว เพราะใช้เวลาจากบ้านไปตัวจังหวัดประมาณสองชั่วโมง หลังจากขึ้นรถเมล์แล้ว ต้องนั่งลุ้นว่าไปถึงกี่โมง รถที่จะไปยังบ้านญาติหมดแล้วยัง คิวรถอยู่ตรงไหนก็จำได้แบบคลับคล้ายคลับคลา แต่ญาติบอกไว้ว่าให้ขึ้นรถตรงไหน ก็พยายามจำไว้ ที่สำคัญคือจำแพทเทิร์นหรือรูปแบบการเดินทางจากคิวรถเมล์ ไปยังคิวรถสองแถว ตอนที่มากับพ่อตอนสมัครสอบ
การจำแพทเทิร์นการเดินเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราไม่หลงทาง และไม่หลงสถานที่ซึ่งก็ใช้มาจนถึงทุกวันนี้ อย่างเช่น การจอดรถที่ห้าง บางทีรีบลืมดูหมายเลขชั้นที่จอดรถ แต่ใช้จำการเดินของเรา จอดรถเสร็จเดินไปทางไหน ขึ้นหรือลง เข้าทางประตูไหน ผ่านอะไรบ้าง มันก็จะจำได้ง่ายขึ้น โดยเฉพาะห้างที่ไปใหม่ๆ
ในสายตาของเด็กต่างอำเภอ ตัวจังหวัดเป็นเมืองที่ใหญ่มาก ใหญ่จริงๆ ไม่รู้จะอะใหญ่อะไรมากมายขนาดนั้น นอกจากใหญ่แล้วยังยาวอีก เป็นการวางผังเมืองไปตามแนวถนน ถึงตอนนี้ท่านผู้อ่านอาจจะสงสัยว่าคือจังหวัดอะไร จังหวัดเก่าแก่มีประวัติมายาวนาน และมีประชากรมากที่สุดของภาคใต้ ชื่อยาวที่สุดด้วย
ไปถึงแล้ว ต้องตั้งหลักพอสมควร กว่าจะหาคิวรถสองแถวเจอ แต่ในที่สุดก็หาเจอจนได้ และก็นั่งไปยังบ้านญาติ ไปถึงใกล้ค่ำพอดี
วันรุ่งขึ้นนั่งรถสองแถวไปสอบที่โรงเรียนประจำจังหวัดเพื่อเข้า ม.4 สอบเสร็จนั่งรถสองแถวไปเอาของที่บ้านญาติ แล้วนั่งสองแถวไปคิวรถเมล์ กลับบ้าน สองชั่วโมงในการเดินทางกลับเป็นชั่วโมงแห่งการปลดปล่อย นั่งชมวิวป่าเขาสองข้างทางอย่างสบายใจ ไว้รอลุ้นผลสอบอีกที
วันดูผลสอบก็เดินทางมาคนเดียว แต่แบบเช้าไปเย็นกลับ
ผลสอบนะหรือครับ เหมือนที่คาดเอาไว้
สอบได้
หลังจากนั้น ชีวิตก็คือการเดินทางที่แท้จริง เพราะต้องออกจากบ้านไปเรียนในตัวจังหวัด และเป็นการออกจากบ้านตั้งแต่นั้นมา จนบัดนี้...
ป.ล.ภาพไม่เกี่ยวกับเนื้อหา และเป็นคนละจังหวัดกัน แต่อยู่ในภาคใต้เหมือนกัน...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
