4 พ.ย. 2019 เวลา 15:06 • ปรัชญา
บทที่30. ธนาคารส่วนบุคคล
ทุกวันนี้คนเราเป็น"หนี้ส่วนบุคคล"กันมาก วันๆเลยเอาแต่ทำงานเพื่อนำมาชำระหนี้ โดยอาจจะหลงลืมไปแล้ว ว่าพวกเราทุกคนยังมี"ธนาคารส่วนบุคคล"อีกด้วย
รู้หรือไม่ว่าตั้งแต่วันที่เราอยู่ในท้องแม่ เราก็มีธนาคารส่วนตัวมาตั้งแต่วันนั้นแล้ว
ธนาคารที่เราถอนทุกอย่างมาใช้โดยไม่ต้องมีเงินฝาก
และไม่ต้องจ่ายดอกเบี้ยแม้สักบาทเดียว..
ภาพจาก Getty images
มาดูสิว่าตั้งแต่อยู่ในท้องแม่จนถึงวันนี้ เราเบิกค่าอะไรกันไปแล้วบ้าง..
ตอนเรายังอยู่ในท้อง เราเบิกค่าหมอที่ดูแล ค่าอาหารค่าวิตามินบำรุง
ตอนเราคลอดเป็นทารก เราก็เบิกค่าหมอ ค่าคลอด ค่านม เบิกค่าผ้าอ้อม ค่าเสื้อผ้า
ตอนเราเป็นเด็ก เราเบิกค่าของเล่น ค่าเครื่องเล่น
ค่าสวนสนุก ค่าขนม
ตอนเราหิว เราเบิกค่าข้าว ค่าอาหาร ค่าน้ำ ค่าขนม
ตอนเราหนาว เราเบิกค่าเสื้อกันหนาว ค่าผ้าห่ม
ตอนเราร้อนเบิกค่าพัดลม ค่าแอร์
ตอนเราป่วย เราเบิกค่าหมอ ค่ายา แถมมีพยาบาลส่วนตัวอีก
ตอนเราเข้าประถม เราเบิกค่าชุด ค่าเทอม ค่าหนังสือ
ตอนเราเข้ามัธยม เราเบิกค่ารถ ค่าเทอม ค่าเรียนพิเศษ
ตอนเราเรียนมหาวิทยาลัย ยังเบิกค่าหอพัก ค่ากิจกรรมต่างๆอีก
ตอนเราบวช เราเบิกค่าผ้าไตรจีวร ค่าจัดงาน ค่ามหรสพ
ตอนเราแต่งงาน บางทีเราก็ยังเบิกค่าสินสอด ค่าจัดงาน ค่าโต๊ะจีน
ตอนเรามีลูก เรายังเบิกค่ารับขวัญ ค่าขนมลูกเราอีก
ตอนเรามีหนี้ มีค่าใช้จ่าย หมุนไม่ทัน เราก็ยังเบิกเงินไปใช้ก่อนได้อีก
"ธนาคารส่วนบุคคล"ไม่เคยบ่นเคยว่า เต็มใจให้เบิกตลอดมา แถมหากมีเงินไม่พอยังดิ้นรนไปหามาให้เราเบิกได้อีก
อย่าใช้หนี้เพลินจนลืมเอาเงินไปฝากธนาคารกันนะครับ
โดยเฉพาะ"ธนาคารส่วนบุคคล"
"เบิกกันมาก็เยอะล่ะ เอากลับไปฝากหรือจ่ายดอกเบี้ยคืนท่านทั้งสองบ้างนะครับ"
คิดถึงแม่นะครับ..
ขอบคุณครับ...

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา