บทที่35. คุณค่าของ"ความจำเจ"
"ทำงานแบบนี้มาสิบกว่าปีแล้ว จำเจ น่าเบื่อ"
"อยู่แต่กับตัวเลขมายี่สิบปีแล้ว จำเจ น่าเบื่อ"
"แก้ปัญหาเดิมๆแบบนนี้ไม่รู้กี่รอบแล้ว จำเจ น่าเบื่อ"
หลังจากทำงานมาสิบกว่าปี ความรู้สึกเหล่านี้ก็เริ่มผุดขึ้นมาในหัวผมเต็มไปหมด ทั้งเดิมๆ ทั้งจำเจ ทั้งน่าเบื่อ ไม่มีอะไรใหม่ๆบ้างเหรอ เปลี่ยนงานเลยดีมั๊ย
ผมคิดแบบนี้อยู่เป็นปี ทำงานก็ทำไปวันๆ หมดเวลาก็กลับบ้าน..
ปัญหาที่ตามมาคือผมไม่มีความสุข และเริ่มโดนหัวหน้าเรียกตำหนิ เพราะงานผิดพลาดบ่อยขึ้น
เมื่อผมบ่นกับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนบางคนแนะนำให้ผมลองหางานใหม่ บางคนบอกอย่าคิดมากทำๆไป และที่แทงใจสุดๆก็ "ถ้าไม่มีความสุขก็ต้องออกไป ถ้าไม่ออกก็ต้องอยู่ให้มีความสุข"
ผมอยากจะลาออกแต่ผมจะลาออกได้อย่างไร?
ในเมื่อ ภรรยาก็ตั้งครรภ์ รถก็ยังผ่อนไม่หมด บ้านก็เพิ่งจะเริ่มสร้าง เฮ้อ...ดูแล้วคงต้องทำงานนี้ต่อไปและทำใจ..แต่จะอยู่ต่ออย่างไรให้มีความสุขขึ้น?
คำพูดของเพื่อนทำให้ผมได้คิดที่จะอยู่อย่างมีความสุขให้ได้ แต่ผมเริ่มเข้าใจมันมากขึ้นจากการดูรายการทีวีรายการหนึ่ง พิธีกรเชิญนักกีฬาแบดมินตันทีมชาติมาสัมภาษณ์ และมีหนึ่งในคำถามถามว่า"คุณทำอย่างไรถึงเล่นเก่งจนได้แชมป์" คำตอบของนักกีฬาคือ" ผมซ้อมวันละ 6-8 ชั่วโมง ทำซ้ำๆแบบนี้ทุกวันเป็นสิบปี"
ได้ฟังแล้วก็เกิดคำถามในใจ.."แล้วมันต่างจากงานที่ผมทำซ้ำๆกันมาเป็นสิบสิบปีตรงไหน "
"ทำไมนักกีฬาทีมชาติ พูดถึงการทำอะไรซ้ำๆอย่างภาคภูมิใจ แต่ผมกลับมองมันน่าเบื่อ..?"
แน่นอนว่า มันต่างกันที่วิธีคิดและมุมมอง หากจะว่าไปแล้วสิ่งที่นักกีฬาคนนั้นทำกับสิ่งที่ผมทำก็ไม่ต่างกัน คือทำสิ่งเดิมซ้ำๆกันมาเป็นสิบปี แต่ผลคือ"เขามีความสุข และประสบความสำเร็จ แต่ผมกลับเป็นทุกข์และถูกหัวหน้าตำหนิ "คำตอบมันง่ายนิดเดียวแต่เหมือนเส้นผมบังภูเขา ทำให้ผมมองไม่เห็น มันเทียบได้กับสมการเลขระดับมัธยม แต่ผมดันใช้สมการผิด
สมการมันแสนง่าย..
ความคิดผม....การทำอะไรซ้ำๆ = ความจำเจ
นักกีฬาทีมชาติ....การทำอะไรซ้ำๆ=การฝึกฝน
หากผสมสมการทั้งสองจะได้
"ความจำเจ=การฝึกฝน= การทำอะไรซ้ำๆ"
"การทำอะไรเดิมๆซ้ำๆ เป็นไปได้ทั้งความจำเจ และการฝึกฝน อยู่ที่ผมจะเลือกมองต่างหาก"
"มองไปรอบๆตัวสิ..ใครจะทำงานนี้ได้ดีเท่าเรา ในเมื่อเราทำงานนี้มาเป็นสิบๆปี.."
"ทักษะ ความชำนาญ ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงชั่วข้ามคืน นักกีฬาระดับโลกมากมายฝึกฝนตัวเองซ้ำๆเป็นแสนเป็นล้านครั้งก่อนจะมีทักษะเหนือคนอื่น."
"คุณเคยสอนลูกอ่านหนังสือมั๊ย แค่จำ ก-ฮ ผสมสระ ฝึกสะกด ออกเสียงวรรณยุกต์ คุณสอนลูกนานแค่ไหนกว่าลูกจะอ่านได้ ...ย้อนมองดูตัวเองวันนี้ที่กำลังอ่านบทความนี้ คุณต้องนั่งผสมตัวสะกดหรือไม่
"เราไม่ได้ฉลาดขึ้นหรอก แต่เราเคยอ่านมันมาเป็นหมื่นเป็นแสนครั้งก็เท่านั้น.."
"ความซ้ำซากจำเจ"มีพลังที่จะทำให้เราประสบความสำเร็จได้ แต่สมองเราต้องเรียกมันใหม่ว่า "การฝึกฝน"
ขอบคุณครับ...
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
