หิ่งห้อยน้อย..แสงสว่างเดียวของเธอ
ในหมู่บ้านชนบทอันห่างไกลความเจริญ มีเด็กน้อยคนหนึ่ง ผู้ที่ซึ่งถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว เธอไม่มีเพื่อนรัก ไม่มีใครอยากคบ ไม่มีใครอยากเล่นหรือยุ่งเกี่ยวกับเธอเลย เธอมักจะถูกกลั่นแกล้ง ถูกด่าทอด้วยคำพูดร้ายๆเสมอ ส่วนเหตุผลนะหรอ
ไม่รู้สิ! เธออาจจะแค่เกิดมาจน มีพ่อขี้เมา มีแม่พิการ หรืออาจจะเป็นแค่เพราะว่าเธอสวยกว่าใครๆก็เป็นได้ 🤭
ไม่มีใครรู้หรอกว่าการถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวนั่นมันเหน็บหนาวหัวใจแค่ไหน การที่ต้องนั่งเงียบๆอยู่คนเดียวจ้องมองเพื่อนๆวิ่งเล่นหัวเราะร่าเริงกันนั่นมันเปลี่ยวใจเพียงใด และไม่ว่าเธอจะร้องไห้เสียใจกับมันกี่ครั้ง ใจก็ไม่เคยจะชินชาซักที
ในห้องนอนสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ เด็กน้อยคอยจ้องมองแสงเดือนผ่านหน้าต่างข้างเตียงนอน "พระจันทร์เจ้าขา หนูเหงาใจเหลือเกิน หนูอ้อนวอนขอพรซักข้อกับพระจันทร์ได้หรือเปล่า?"
"ขอใครซักคนโอบกอดหนูให้นอนหลับไปอย่างอบอุ่นซักคืน.. ได้โปรดเถิดดวงจันทร์"
และทันใดนั่นเอง ก็มีแสงวิ้งวับๆน้อยๆ บินเข้ามาใกล้ตัวเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนหนูน้อยสามารถมองเห็นได้ว่าแสงนั้นคือ หิ่งห้อยตัวกระจ้อยร่อยที่บินเข้ามาหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มอันแสนหวาน และพูดกับเธอว่า "เด็กน้อยเอ๋ย เธอกำลังเรียกหาฉันอยู่หรือเปล่า? " เด็กน้อยรีบตอบไปว่า "ฉันกำลังรอความรักความอบอุ่นจากใครซักคนที่พระจันทร์ส่งมาให้อยู่"
หิ่งห้อยส่งยิ้มแสนหวานอีกครั้งและตอบว่า "ฉันนี่ไง ค่ำคืนนี้เธอไม่ต้องนอนเหงาร้องไห้และหลับไปอีกแล้วนะ เพราะว่าฉันจะคอยส่องแสงสว่างน้อยๆนี้ให้ความอบอุ่นแก่เธอ และจะคอยเฝ้ามองเธอนอนหลับฝันดีนะ 😊"
เด็กน้อยได้ยินแค่นั้นก็รู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก เธอล้มตัวลงนอนพร้อมกับจ้องมองแสงสว่างดวงน้อยจากหิ่งห้อยและหลับไปอย่างอบอุ่น
รุ่งเช้าเธอตื่นขึ้นมาอย่างสดใสแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอหันไปมองรอบๆห้องกลับไม่เห็นหิ่งห้อยเลย -แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนนี้หิ่งห้อยก็จะมากล่อมฉันให้นอนหลับฝันดีอีก- หนูน้อยนึกอยู่ในใจ
แต่ทว่า ผ่านไปคืนแล้วคืนเล่าหิ่งห้อยก็ไม่เคยกลับมาหาหนูน้อยอีกเลย
หนูน้อยเห็นเพียงแต่แสงวิ่งวับๆของหิ่งห้อยหลายตัวอยู่หลังป่าไผ่ ห่างออกไปประมาณ 200 เมตรจากห้องนอนของเธอ
เธอใคร่ครวญคิดว่าจะฝ่าความมืดเข้าไปในป่่า ไปหาหิ่งห้อยเพื่อนรักตัวเดียวของเธอดีหรือไม่ ในป่าทั้งมืด ทั้งอันตราย อาจจะมีงูหรือสัตว์ร้ายอื่นๆก็ได้
และมากไปกว่านั้นคือ "ความกลัว" ของเธอเองที่ขวางกั้นไม่ให้เธอเข้าไปหาเพื่อนรักของเธอ วันเเล้ววันเล่าเธอก็ยังพ่ายแพ้ให้กับความกลัวของตัวเอง ผ่านไปกว่า 10 ปี ที่เธอเอาแต่เฝ้าคิดถึงและรอคอยเจ้าหิ่งห้อยโดยที่ไม่คิดจะวิ่งออกไปหามันเลย
แล้วความกลัวนั่นมันก็ทำให้เธอไม่มีโอกาสได้พบกับเพื่อนรักของเธอเป็นครั้งที่สองอีกเลย..
ถึงแม้ว่าช่วงชีวิตในทุกนาทีที่หนูน้อยเติบโต เธอจะเจอความรักจากคนอื่น เธอจะได้รับความอบอุ่นจากใครมามากมายแค่ไหน แต่ในหัวใจของเธอยังคงตราตรึงกับรอยยิ้มอันแสนหวานและความอบอุ่นจากหิ่งห้อยน้อยไม่เคยจางหาย
-ในช่วงวินาทีที่เราอ่อนแอที่สุด เธอคือสิ่งเดียวที่ฉุดดึงเราขึ้นมา ไม่มีใครแทนที่ความอบอุ่นใจครั้งแรกนั้นได้ แม้ว่ามันจะไม่มีอยู่แล้วในชีวิตจริง แต่มันไม่เคยเลือนหายไปจากใจ เธอคือพรเดียวที่พระจันทร์ส่งมอบให้กับฉัน-
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
