10 พ.ย. 2019 เวลา 03:51 • ท่องเที่ยว
หลวงพระบาง เมืองแห่งความทรงจำ
เคยไปประเทศ สปป.ลาว หลายครั้ง แต่ไปหลวงพระบางครั้งแรกเมื่อปี 2552 ตอนนั้นเมืองหลวงพระบางเป็นมรดกโลกมาแล้ว 14 ปี ขึ้นทะเบียนมรดกโลกเมื่อปี 2538 ช่วงนั้นนักท่องเที่ยวยังไม่มากเท่าไหร่ ยังเป็นเมืองเงียบๆ
แต่ที่ประทับใจนอกจากบรรยากาศในตัวเมืองที่คงลักษณะเดิมเอาไว้ แล้ว คือบรรยากาศนอกเมือง พอดีได้ออกไปนอกเมืองตั้งแต่ตอนเช้า ไปที่บ้านปากอู ซึ่งที่นั่นมีถ้ำติ่งอยู่ และได้เข้าไปในวัด ซึ่งชาวบ้านกำลังทำบุญกันอยู่ เหมือนบรรยากาศตอนที่ผมยังเด็กๆ ตอนที่ไปวัดกับตา บรรยากาศคล้ายๆ กันมาก ยังมีคนเอาข้าวมาที่วัด ถวายพระ พระฉันเสร็จก็นั่งล้อมวงกันกินข้าว ที่เหลือจากถวายพระ เหมือนย้อนเวลาไปในอดีต
พอออกมาจากวัดไปที่แม่น้ำโขงซึ่งจะข้ามไปยังถ้ำติ่งที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง เพียงลงมาที่ริมตลิ่ง เห็นหอกลอยอ้อยอิ่งอยู่บนสายน้ำ มองออกไปข้างหน้ามีเทือกเขาที่ปกคลุมอยู่ในสายหมอก บรรยากาศเงียบสงบ และสดชื่อนมาก นึกในใจว่ายี่เราหลุดออกมาอีกโลกหนึ่งแล้วหรือ
ที่เห็นอยู่ฝั่งตรงข้ามคือถ้ำติ่ง
ภาพและบรรยากาศวันนั้นยังทรงจำอยู่จนถึงวันนี้
นอกจากถ้ำติ่งแล้วก็ได้มีโอกาสไปที่น้ำตกตาดกวางสี ซึ่งแน่นอนถ้าใครไปหลวงพระบางก็จะต้องมาที่นี่ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ขึ้นเชื่อแห่งหนึ่งของหลวงพระบาง
ย้อนไปเมื่อสิบปีที่แล้ว น้ำตกกวางสียังมีคนไปไม่มากนัก น่ำเป็นสีเขียวเหมือนสระมรกต รองรับสายน้ำตกที่ตกลงมา ผูคนยังไม่พลุกพล่าน ยังถ่ายภาพน้ำตกแบบเงียบๆ ได้
น้ำตกตาดกวางสี
สองจุดที่เป็นสถานที่ที่ทรงจำเป็นพิเศษ
ส่วนบรรยากาศในตัวเมืองยังเงียบสงบน่าอยู่ นักท่องเที่ยวยังไม่มากนัก การเดินทางไปยากพอสมควร ในขณะที่ปัจจุบันไปหลวงพระบางได้ง่ายมาก มีสายการบินหลายสายโดยเฉพาะบินจากไทย
สถานที่เที่ยวขึ้นชื่อของหลวงพระบาง
1. ตัวเมืองหลวงพระบาง
วัดเชียงทอง (มาไม่ถึงวัดเชียงทอง ก็เหมือนไม่ถึงหลวงพระบาง
พิพิธภัณฑ์ (วังเก่าของพระมหากษัตริย์หรือเจ้าชีวิต)
วัดพูสี มีพระธาตุอยู่บนภู จุดที่สูงที่สุดของเมือง
2. ถ้ำติ่ง อยู่ริมแม่น้ำโขง ที่เมืองปากอู
3. ตาดกวางสี น้ำตกที่สวยงามแห่งหนึ่ง
4. น้ำตกตาดแส้
ภาพนี้ถ่ายในปีนี้ ตะวันขึ้นที่วัดพระธาตุพูสี วัดเชียงทอง

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา