บทที่ ๑๐ ส่างฮ่าง
เขาพิงจักรยานไว้โคนต้นสะแบง ขึ้นบันไดห้างไม้มันปลามาถึง
ข้างบน มองหากะปอมก่าอย่างไรก็ไม่เห็น จึงลงมาเดินย่ำไป
บนพรมใบสะแบงปนดอกสะแบงที่ร่วงรายรอบโคนต้นกินรัศมีตามทรงพุ่ม ผ่านไปยังหลังกระท่อม มองหาเพื่อน
“เจ้าอยู่ไส กะปอมก่าเอย” เขาตะโกนไป มองหาตามกิ่งติ้ว ตามกกลำดวน และกกหว้า “อยู่ไส อยู่ไส หมู่”
ข้ามโพนน้อยที่รกเรื้อ แต่ก่อนเคยเป็นแปลงปลูกหอม กระเทียม พริก มะเขือ ผักชี ฟักทอง แตงกวา ผักอีตู่ หัวระพา ถั่วปี บักเขื่อเทศ และหมากแข้ง
“ข้อยมาแล้วเดหมู่ อยากพบผ้อเจ้าเด้อ มีหนังสือมาอ่านให้ฟัง” เขาตะโกนต่อ “ไปไสนอ รึแม่นมีผุมายิงเจ้าไปปิงก้อยใส่บักม่วงแล้วบ้อ” เขาพร่ำรำพึงถึงเพื่อน
“ส่อยแหน่ ๆ” เสียงดังทึบ ๆ มาจากที่ใด๋ เขาคิด มองหาต้นทางของเสียง “ข่อยอยู่พี้ ในส่าง” เสียงเดิมดังมาอีก
ข่อหล่อสาวเท้ามายังต้ายท้านโพน ตรงไปห้าก้าว หญ้าขึ้นเป็นรูปวงกลมคลุมปากส่างหรือบ่อที่ชาวสวนหอมขุดสร้างเอาไว้ เขาก้มลงใช้มือแหวกกอหญ้าออก ส่องลงไปยังก้นบ่อ สายตาค่อย ๆ ปรับโฟกัส มองลงไปเห็นเด็กหนุ่มสวมชุดวอร์มที่มีตราสโมสรฟุตบอลศรีสะเกษปักอยู่ตรงอกซ้าย เขายืนอยู่ก้นส่าง มีกะปอมก่าเกาะอยู่ตรงไหล่ขวาในมือซ้ายถือหนังสือปกแข็งเล่มหนึ่ง
“อ้าว เจ้าแม่นใผ ลงไปเฮ็ดหยังล่ะนี่”
“ข่อยมาตามหากะปอมก่า เพราะบ่เห็นหลายมื้อ เลยตกลงส่งฮ่างนี่ล่ะ”
“เอ มาคือฉากบ่อน้ำในเรื่อง 'ผมไม่กลัว' ของ 'นิกโกโล อัมมานิติ'
นักเขียนชาวอิตาลี แท้ล่ะฮึ”
“ส่อยข่อยขึ้นไปก่อนแหน่ ค่อยคุยกันได้บ่”
“เออ ๆ ได้ ๆ ท่าจักหน่อย”
เขาแบกกิ่งสะแบงแห้งเท่าขาแข้ง ยาวกว่าสามวา ค่อยๆ เอียงกิ่งไม้จากไหล่ขวาหย่อนลงไปก้นส่างจนสุด ปลายกิ่งเสมอกับขอบส่างพอดี
“อ้าว ปีนขึ้นมาเลย” เด็กหนุ่มค่อยเหยียบกิ่งไม้ปีนขึ้นมา ก่อนจะถึงขอบส่าง ยื่นหนังสือมาให้ข่อหล่อถือ ใช้มือรวบกำต้นหญ้าที่ขอบของบ่อส่างดึงตัวขึ้นมาได้สำเร็จ กะปอมก่ายังเกาะนิ่งอยู่บนไหล่ และทันทีที่เด็กหนุ่มยืนทรงตัวตรงได้ มันก็กระโดดไปเกาะบนไหล่ข่อหล่อแทน
เด็กหนุ่มใช้มือปัดเศษดินเศษหญ้าออกจากหน้าและตัว
“ขอบคุณหลาย”
“บ่เป็นหยังดอก อืมมม...เจ้าคือสิแม่นน้องข่อยหลายปียุน้อ
อ้ายชื่อข่อหล่อนะ” เขาแนะนำตัวง่าย ๆ
“ข่อยฮู้จักเจ้าอยู่ จากหนังสือทำมือในกระท่อมล่ะ ขอโทษนำที่เข้าไปอ่านหนังสือโดยบ่ได้ขออนุญาต”
“บ่เป็นหยังดอก ดีใจหลายกว่า ที่มีนักอ่านแวะมา ป๊ะ ไปคุยกันเทิงห้างไม้พู้น”
ข่อหล่อก้าวนำเด็กหนุ่มไป ปากก็ถามข่าวกะปอมก่า เพื่อนที่จากกันมาห้าปีกว่าแล้ว.
กะปอมก่ากับข่อหล่อ เพื่อนกัน | ทางหอม
(นวนิยายเยาวชนขนาดสั้น ๑๐ บท จบ)
ยืนหยัดในอ่อนโยน | ทางหอม : ภาพ
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
