Blockdit Logo (Mobile)
เจ้าหญิงแห่งวงการISO
•
11 พ.ย. 2019 เวลา 08:48 • ความคิดเห็น
#อย่าดำเนินชีวิตตามเป้าหมายสำเร็จรูป
สองสามวันที่ผ่านมา
ดิ๊ฟเลื่อนฟีด facebook ตามปกติเฉกเช่นทุกวัน
และต้องสะดุดสายตากับข้อความข้อความหนึ่ง
ของเพื่อนคนหนึ่งที่ profile ในชีวิตดีมาก
ถ้าเทียบกับมาตรฐานของคนปกติทั่วไป
ข้อความนั้นตัดพ้อ
ข้อความนั้นประชดประชันชีวิต
ข้อความนั้นออกแนวสมเพชตัวเอง
โดยปกติที่เราเป็นคนไม่รับพลังในด้านลบ
ถ้าเห็นข้อความแบบนี้ จะเลื่อนผ่านไปโดยเร็ว
แต่คราวนี้ มันกลับทำให้เรา flashback
ไปเห็นภาพตัวเอง
คำๆหนึ่งที่ผุดมาในหัวคือ
#อย่าดำเนินชีวิตตามเป้าหมายสำเร็จรูป
แม้รู้ดีว่ามันยากต่อการเข้าใจ
ภาพแฟลชแบล็กที่เห็นคือ บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง
ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเรา แต่ปัจจุบันไม่ใช่แล้ว
.
.
เรากล้าพูดได้ว่า ชีวิตเราประสบความสำเร็จ
หลังจากได้ขายบ้านไป
.
.
.
เดียวๆ พิมพ์ผิดหรือเปล่า
ขาย หรือ ซื้อ
มันเป็นอย่างงั้นจริงๆ ค่ะ เมื่อได้ขายบ้านไป
เรื่องราวมันเป็นดังนี้ค่ะ
หลังจากที่เราได้ทำงาน
และชีวิตก็ดำเนินไปตามเป้าหมายสำเร็จรูปทั่วไป
ต้องเรียนวิศวะ
ต้องเป็นผู้จัดการ ก่อนอายุ 30 ปี
ต้องมีรถ
และต้องมีบ้านหลังใหญ่
.
.
ใช่ค่ะ นั่นคือ pattern ของคำว่าสำเร็จ
ของคนรอบๆ ข้างตัวเรา
แล้วเราก็ทำได้ตามนั้นจริงๆ
.
.
.
แต่ เฮ้ย ไม่เห็นมันจะมีความสุขกับความสำเร็จนี้เลย
เมื่อต้องผ่อนบ้าน เกือบสามหมื่น
นานไปจนเข้าโลงก็ยังไม่หมด
.
.
จนวันหนึ่งเมื่อต้องหารายได้เพียงคนเดียว
ดูแลทั้งครอบครัว
มันกลายเป็นภาระที่หนักอึ้ง
.
.
แต่
มันคือความสำเร็จไง มันคือเป้าหมายที่ใครต่อใครไฝ่ฝัน
ก็ยังผ่อนต่อไป 555
.
.
เรื่องราวดำเนินมาถึงจุดที่
วันหนึ่งจะต้องตัดสินใจลาออกจากงาน
.
.
แม้รับรู้ดีว่า เราไม่สามารถลาออกได้
ถ้ายังมีภาระหนี้สินบ้านค้ำคออยู่
.
ความคิดแว๊บหนึ่งในคืนหนึ่งเข้ามา
“ขายบ้านสิ”
“เฮ้ย แล้วคนอื่นจะมองเราว่ายังไง
เราจะกลายเป็นคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตนะโว้ย”
“อยากอยู่เหรอ”
“ไม่อ่ะ เราต้องอยู่บ้านพ่อแม่
เราต้องดูแลครอบครัวเพราะพ่อเราป่วย”
“ขายบ้านสิ”
“เฮ้ย แล้วคนอื่นจะมองเราว่ายังไง
เราจะกลายเป็นคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตนะโว้ย”
“ไม่ไปอยู่ไม่กลัวไฟไหม้เหรอ”
“กลัวจะตาย กังวล ไม่ได้ไปนานๆ ก็นอนไม่หลับ
กลัวบ้านเป็นอะไร”
“ขายบ้านสิ”
“เฮ้ย แล้วคนอื่นจะมองเราว่ายังไง
เราจะกลายเป็นคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตนะโว้ย”
“เงินที่ผ่อนบ้านเอาไปทำอะไรได้ตั้งเยอะ”
“นี่เราต้องยอมเอาเงินไปแลก
กับมุมมองที่คนอื่นมองขนาดนี้เชียวเหรอ”
ความคิดมากมาย เถียงกันไปเถียงกันมาในสมองในคืนนั้น
เรานอนไม่หลับ ลุกขึ้นมามองรอบๆ
คนในครอบครัวกำลังนอนหลับสบาย
แค่นี้ก็พอปะหว่ะ ชีวิต
.
.
จะยอมไหม ถ้าสังคมจะมองว่าเราเป็นลูกแหง่
ไม่ประสบความสำเร็จตามเป้าหมายชีวิต
จะยอมไหม.....
.
.
ครอก ฟี้ ZZZZZZZZ
.
เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำตอบที่เปลี่ยนชีวิต
“ขายค่ะ”
เมื่อขายบ้าน เราก็ลาออกจากงานในเดือนต่อมา
วันนี้
เรากลับรู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จในชีวิต
เราไม่ได้เป็นผู้จัดการ , general manager , CEO etc
เราไม่มีลูกน้องมากหน้าหลายตา
เรามีรถคันไม่ถึงล้าน แต่ขนคนได้ทั้งครอบครัว
และที่สำคัญ เราไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง
เราแค่อาศัยพ่อแม่อยู่ เรามีที่ดินนิดหน่อยที่ต่างจังหวัด
แต่
เรามีความสุขมากกกกก
อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
อาจเป็นเพราะ ที่ผ่านมานั้นมันไม่ใช่
ความสำเร็จตามแบบฉบับของเรา
เมื่อเราพยายามเอามันมาตั้งเป็นเป้าหมายชิวิต
การแบกมันไว้จึงทำให้หนัก , ทุกข์
ดังนั้น ขั้นตอนแรกของการตามหาความสำเร็จจริงๆ
คือการวางเป้าหมายสำเร็จรูปทิ้ง
และออกตามหาเป้าหมายในชิวิตของตัวเราเองสักที
โฆษณา