ก้าวจากจุด A ➡ B ไปให้ได้
มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ได้กล่าว ประโยคที่เป็นอมตะว่า
" บินไม่ได้ให้วิ่ง วิ่งไม่ได้ให้เดิน เดินไม่ได้ให้คลาน ทำยังไงก็ได้ให้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า"
ก้าวที่สำคัญคือการที่เอาตัวเองออกมาวิ่ง
หลายครั้งการตัดสินใจออกจาก comfort zone เป็นอะไรที่เราไม่อยากทำนั้น เท่ากับเราต้องออกแรงเพิ่มอีกครั้ง
อยากสุขภาพดี แต่กลัวเหนื่อย
อยากหุ่นดีนะ แต่ก็อยากกินนู้นกินนี้
มันเป็นความเคยชิน ที่คุ้นเคย
มันเลยละเลย ไม่ทำอะไร
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีที่แล้ว
ที่สุขภาพเริ่มทรุดลง มีอาการเหนื่อยหอบ
แค่เดินก็เหนื่อยแล้ว
ต้องกินยาขยายหลอดลม พ่นยาทุกคืน
เพื่อให้สามารถที่จะหลับลงได้ในคืนนั้นๆ
แล้วเมื่อเห็นคนใกล้ตัว
กินยามากๆก็ทำให้ส่งผลต่อสุขภาพ
ผมเลยต้องมาคิดว่า
แล้วถ้าเรายังทำตัวแบบนี้ต่อไป เราคงแย่แน่ๆ
ตอนนั้นเริ่มตระหนักแล้วว่า
จะพึ่งยาหมอต่อไปไม่ได้
ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง ....
แล้วก็...
เหมือนเดิม ทำงานเหนื่อยกลับมาดู facebook youtube คุยกับเพื่อนแล้วก็นอน
ก็มันได้แต่คิดแต่ยังไม่เดือดร้อนไงครับ
เลยปล่อยไปก่อน
จนกระทั้ง...อยู่ๆก็ปวดหัว หายใจไม่ออก
ลุกไม่ไหว ต้องไปหาหมอทางหายใจอีกแล้ว คราวนี้ให้ยามามากกว่าเดิม เอาแล้วไง
ของเก่า ก็ไม่เคยกินหมด คราวนี้ให้ยาเพิ่มมาอีก เราเข้าใจแล้วว่า ตอนนี้ถ้าปล่อยไปมากกว่านี้
คงได้นอนโรงพยาบาล ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
เริ่มค้นหาข้อมูล การดูแลสุขภาพ เริ่มจากตรงไหนก่อนดีนะ
สุขภาพที่ดีเริ่มจากการออกกำลังกาย
อย่างน้อย 30 นาที 4 ครั้งต่อสัปดาห์
เป็นคำที่ค้นหาได้จาก เฮียกู๋
เอาว่ะ ( คิดในใจ) ลองดูสักตั้ง
ไม่ได้ออกกำลังกายมานานมากแล้ว
นี้อาจจะเป็นสาเหตุที่โรคภัยมาเยือนบ่อยๆ
เดินไปหยิบรองเท้า
เฮ้ยมีแต่ฝุ่น คงใส่ไม่ได้ คันแย่
(จะมีข้ออ้างอะไรขนาดนั้นพ่อคูณ )
เดี๋ยวเอาไปซักก่อนค่อยเอาไปใส่วิ่ง
ก็ไม่ได้วิ่งอีกตามเคย
แถมซัดข้าวเย็นอย่างเอร็ดอร่อยกันเลยที่เดียว
ความเคยชินทำให้เราทำตามใจปาก
การเริ่มต้นนี้มันยากแท้ แค่เพียงใส่รองเท้าออกไปวิ่งนั้นทำไมมันยากเย็นขนาดนั้น
ช่วงนั้นเริ่มมี โครงการ ก้าว ออกมาพอดี เริ่มมีการโปรโมท ประชาสัมพันธ์ ช่วยกัน คนละ 10 บาท ไอ้เรา ก็ช่วยบริจาค ทุกวัน
แต่ก็ยังไม่วายไม่มาวิ่งสักที
จุดเริ่มต้นเกิดจากการที่ได้รับคำท้าจากเพื่อนๆ
ไอ้เราก็บ้าจี้ตาม ไปวิ่งดูมั้ย 10 กิโล
เมื่อท้าหนัก เราก็คนจริง ก็รับปากไป ไม่รู้หรอก 10 กิโล มันจะไกลแค่ไหน แต่ลูกผู้ชาย ฆ่าได้หยามไม่ได้ ก็เอาว่ะ ลองดู
วันถัดมาวินาทีที่หยิบ รองเท้าออกมาใส่ มันเป็นอะไรที่เราต้องตัดสินใจว่าจะเดินกลับไปปัดโทรศัพท์ หรืิอ ใส่รองเท้าออกไปวิ่ง
กำลังจะใส่ ไอ้ตัวมาร
"เฮ้ย จะออกไปวิ่งทำไมให้เหนื่อยเปล่าๆ เอาเวลาไปดูหนังดีกว่า สบายกว่ากันเยอะ"
ตัวดี " รับปากเพื่อนแล้ว...แถมยังได้สุขภาพด้วยนะ ใส่รองเท้าแล้วออกไปวิ่งกัน"
เถียงกันสักพัก เอาว่ะ ครั้งนี้ ขอเชื่อตัวดีแล้วกัน
ใส่รองเท้าแล้วเริ่มเดิน
ประตูบานแรกที่ต้องชนะคือใจเราเอง
วันแรกเพียงแค่เดินแป๊ปเดียวก็หอบแล้ว 555
แต่เป็นก้าวสำคัญที่เป็นจุดเริ่มต้นสักที
แล้วหลังจากนั้นก็ท้าทายตัวเองทุกวันว่าจากนี้ไปจะวิ่งให้ได้มากกว่าเดิม วันละ 15 นาที ขยายกล้ามเนื้อ ขยายปอด ขยายหัวใจ
จนกระทั้งถึงวันวิ่งรายการแรก วันนี้ตั้งใจแล้วว่า ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ต้องวิ่งให้จบ
เราซ้อมมาพอสมควรแต่ก็ไม่รู้หรอกว่า 10 กิโล มันขนาดไหน
ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เริ่มจากการซ้อม ซ้อม และ ซ้อม
กิโลแรก วิ่งไปกับเพื่อนๆสบายๆ
กิโลที่สอง ก็ยังเกาะกลุ่มเพื่อนอยู่ แต่เพื่อนบางคนวิ่งไปก่อนแล้ว
กิโลที่สาม เริ่มวิ่งสลับเดินบ้างแล้ว
กิโลที่สี่ เริ่มปวดข้อเท้าซ้าย
กิโลที่ห้า เริ่มตึงๆตรงกล้ามเนื้อน่อง
กิโลที่หก วิ่งเหยาะๆสลับเดิน
กิโลที่เจ็ด เหมือนตะคริวจะมาต้องยืดกล้ามเนื้อ
กิโลที่แปด ตะคริวมาจริงๆ เอาไงต่อดี นะ
กิโลที่ เก้า เป็นจุดที่วัดใจว่าจะหยุดหรือวิ่งต่อ
ตัวมาร "เฮ้ย จะทนเจ็บไปทำไมละ ไม่ต้องวิ่งแล้ว เหนื่อยเปล่า"
ตัวดี " วิ่งมาตั้งขนาดนี้แล้ว ทนอีกสักหน่อยก็จะถึงเส้นชัยแล้ว สู้ๆ "
คิดอยู่สักพัก ก็เลือกตัดสินใจเชื่อตัวดี กัดฟันสู้ต่อ เดินไปทั้งทีตะคริวกินนี้แหล่ะ
บทเพลงของพี่ตูน ก็เข้ามาในโสตประสาท
ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน หกล้มคลุกคลานเท่าไร จะเหน็ดจะเหนื่อยสักเท่าไร แต่ยังไงก็ต้องไปให้ถึง"
ลุย!!! เดินไปเรื่อยๆ เดียวก็ถึง ทุกย่างก้าวที่มีแต่ความเจ็บปวดตลอดทาง นั้นมันสอนให้เรารู้ว่า คนสำเร็จหรือล้มเหลว มันมีเส้นบางๆกั้นเอาไว้
เข้าสู่กิโลเมตรที่ 10 อีกนิด มีคนให้กำลังใจข้างทางลุย อีกนิดก็จะถึงเส้นชัยแล้ว ฮึด ฮึด ฮึด ในที่สุด ก็ถึงเส้นชัย เราทำได้แล้ว
ไม่น่าเชื่อว่า คนที่สุขภาพแย่อย่างเราจะวิ่งจบ 10 กิโลได้จริงๆ
ย้อนกลับไปวันที่ตัดสินใจหยิบรองเท้าออกมาวิ่ง มันเป็นก้าวแรกที่ยากที่สุด เพราะเราต้องสู้กับความอ่อนแอของจิตใจเรา
แต่เมื่อวันที่เราออกมาจากความสบายได้ ทุกๆก้าวที่เดินหน้า แม้มันจะเหนื่อยกายมากกว่า แต่ความเข้มแข็งของจิตใจที่แกร่งขึ้น
จะทำให้เราฝ่าฟันทำมันได้ในที่สุด
เมื่อมีรายการแรกผ่านมาได้มันก็มีความท้าทายต่อๆมา จนสุดท้ายผมก็วิ่งจบมาราธอน 2 รายการ ทุกวันนี้แม้จะวิ่งจบมาราธอนแล้ว แต่การเดินทางก็ยังไม่จบ การเดินทางของการวิ่งก็คือ การวิ่งเพื่อชีวิตที่ยืนยาวมากขึ้น
"บินไม่ได้ให้วิ่ง วิ่งไม่ได้ให้เดิน
เดินไม่ได้ให้คลาน
ทำไงก็ได้ให้เคลื่อนไปข้างหน้า "
ก้าวแรกยากเสมอ แต่ก้าวต่อไปมันจะตามมาเอง
ใช้ได้กับทุกเรื่อง ครับ
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
