เรื่องราวของ "เมืองอมร"
วันนี้เห็ดมีหนังสือน่าอ่านมาแนะนำ เป็นหนังสือเก่าในตู้ของเห็ดเอง
เห็นแบบนี้เห็ดเป็นนักอ่านนะเอออ ไม่อยากจะคุย เห็ดเป็นคนชอบอ่านและสะสมหนังสือมาก
หนังสือเล่มนี้ เขียนโดย คุณปองวุฒิ รุจิระชาคร
ชื่อหนังสือว่า "เงาแรกและแสงสุดท้าย"
ได้รับรางวัลพานแว่นฟ้าประจำปี พ.ศ. 2555
จากที่เห็ดอ่าน ชอบความคิดในบางมุมที่ทั้งตีแผ่และจิกกัดสังคมได้อย่างแนบเนียน ในบางตอนก็สะท้อนถึงความคิดและตัวตนของมนุษย์ได้เป็นอย่างดีเลยนะ
เห็ดเลยจะขอนำเอาบางบทบางตอนมาเล่าให้ทุกคนได้อ่านดูนะครับ หวังว่าทุกคนจะชอบ
ปกหนังสือ เงาแรกและแสงสุดท้าย
ปีจักรวาลศักราชที่ 2312 ประชาชนชาวสยามต่างพากันปลาบปลื้ม ภาคภูมิใจนักหนักหนาเมื่อประเทศได้รับเลือกเป็นตัวแทนสมาคมทางช้างเผือกไปเจรจากับดาวยูเรก้า-หนึ่ง เพื่อหาข้อตกลงในการจัดสร้างเส้นทางยานอวกาศความเร็วเหนือแสงเชื่อมต่อข้ามกาแล็กซี่ระหว่างสองดวงดาว
โครงการนี้คาดหมายว่าจะเป็นโครงการยักษ์ใหญ่ เพราะดาวยูเรก้า-หนึ่งซึ่งอยู่อีกกาแล็กซี่หนึ่งนั้นเปิดดวงดาวเป็นครั้งแรก เสียงเล่าลือกันว่าดาวสีเขียวอมฟ้าดวงนั้นมีทรัพยากรมากมายไม่ต่างจากโลกมนุษย์ในสมัยก่อน อันเป็นสิ่งหายากมากในปัจจุบันที่แม้น้ำสะอาดยังต้องผ่านขั้นตอนการกลั่นถึงสิบขั้นตอน กว่าจะได้น้ำที่ปราศจากเชื้อโรคและสารพิษ พอให้มนุษย์ใช้ดื่มกินได้
การเปิดดาวของยูเรก้า-หนึ่งคาดว่าจะทำให้โลกและดาวเคราะห์ในกาแล็กซี่ทางช้างเผือกสามารถเปิดตลาดนำเข้าสินค้าใหม่ๆ ได้โดยต้นทุนไม่สูงมากนัก ถือเป็นความคาดหวังใหม่เลยทีเดียว
โครงการนี้มีชื่อว่า เรนโบว์โรด
ไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดชาวดาวยูเรก้า-หนึ่งถึงเลือกประเทศเล็กๆ รูปทรงขวานทองในทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นตัวแทนเจรจา ที่ผ่านมาประเทศสยามแทบไม่โดดเด่นในประชาคมโลก โดยเฉพาะในสองร้อยปีที่ผ่านมาโลกมนุษย์สามารถติดต่อกับดาวเคราะห์ดวงอื่นต่างๆ ในกาแล็กซี่เดียวกันได้แล้ว และบางครั้งยังไปไกลถึงดวงดาวอื่นในจักรวาลอันห่างไกลด้วย
ศักยภาพการแข่งขันจึงไม่ได้วัดกันในโลกใบเดียวอีกต่อไป หากรวมถึงดาวอื่นๆ ด้วย
ประเทศที่เคยได้ชื่อว่าเป็นมหาอำนาจในโลก เมื่อออกสู่ระดับจักรวาลก็ยังหงอย กลายเป็นเพียงแค่ประเทศเล็กๆ ดังนั้นในสายตาของสิ่งมีชีวิตทั่วจักรวาลแล้ว ประเทศสยามจึงยิ่งเล็กกว่าฝุ่นผงเสียอีก
เมื่อมีคนยินดี ก็ย่อมต้องมีคนกังขา เกิดเสียงคัดค้านตามมา
"พวกเราไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดประเทศสยามถึงได้รับเลือก ได้ข่าวว่าประเทศนั้นระบบคมนาคมในประเทศยังล้าหลังกว่าประเทศพัฒนาแล้วในทวีปเดียวกันอยู่มาก จะรับผิดชอบโครงการใหญ่ขนาดนั้นได้อย่างไร"
"ทำไมชาวยูเรก้า-หนึ่งถึงมีตัวเลือกแปลกขนาดนี้ พวกนั้นเข้าใจผิดหรือเปล่า ประเทศเราเหมาะกว่าตั้งเยอะ ทรัพยากรพร้อม คนงานพร้อม สร้างเสร็จได้ไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ" ชาวประเทศมหาอำนาจบ่นอุบ
"แต่เมืองอมร เมืองหลวงของประเทศสยามเคยได้รับรางวัลเมื่องน่าเที่ยวจากการโหวตของประชาคมโลกมาหลายปีซ้อนแล้วนะ แสดงว่าคงมีดีอยู่บ้างล่ะ" บางคนแก้ตัวแทน
กระทั้งมนุษย์ดาวเพื่อนบ้านยังออกมาร่วมแสดงความคิดเห็นอย่างเผ็ดร้อน หากข่าวว่าเพราะอิจฉาที่ดาวของตนไม่ได้ร่วมเจรจาเส้นทางคมนาคมระหว่างดวงดาวของยูเรก้า-หนึ่งมากกว่า
"ข้าพเจ้าแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีประเทศชื่อนี้อยู่ในโลก ในประชาคมจักรวาลของเรา ไม่เห็นถูกจัดอันดับในตำแหน่งสำคัญของหน่วยงานความมั่นคงสุริยะเลย อย่างนี้ไว้ใจได้จริงหรือเปล่า ทำงานได้แน่นะ"
ทว่าแม้จะมีเสียงค้าน แสดงความไม่เห็นด้วยมากเพียงใด ประเทศสยามก็ยังคงได้รับหน้าที่อันสำคัญยิ่งต่อโลกและกาแล็กซี่ทางช้างเผือกอยู่ดี เพราะเป็นการแสดงความจำนงมาจากตัวดาวยูเรก้า-หนึ่ง หาใช่คะแนนเสียงในโลกใบเดียวกันนี้
ดังนั้น ขนาดจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญ ความพอใจของดวงดาวใหม่ต่างหากเล่าสำคัญกว่า
เมื่อนึกถึงทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ หวานหอมน่าไต่ตอมและตักตวงแล้ว ประชาคมทางช้างเผือกจึงต้องยอมทำตามข้อเสนอ ปล่อยหน้าที่อันทรงเกียรตินี้ให้กับสยาม ทั้งที่มีคนมากมายแสนเสียดายก็ตาม
การเจรจากำลังจะเริ่มต้นในอีกไม่ช้า ท่ามกลางความตื่นเต้นของทั่วโลก ความหวังฝากไว้กับประเทศสยาม เพราะต่างรู้ว่าผลประโยชน์ระหว่างดวงดาวครั้งนี้สำคัญเพียงใด ถึงตอนนี้ไม่ว่าทางมนุษย์ดาวยูเรก้า-หนึ่งต้องการอะไร ชาวโลกก็พร้อมเสนอให้อย่างเต็มอกเต็มใจ ถ้าหากไม่พิลึกพิลั่นเกินไป แค่ให้ประเทศเล็กๆ เป็นตัวแทนเจรจา ทำไมจะทำไม่ได้
ตั้งแต่ได้รับเลือก ประเทศสยามก็กลายเป็นจุดสนใจทันที ไม่เพียงนานาชาติเท่านั้น หากเป็นทั่วจักรวาล ความสงสัยที่ว่าเหตุใด มนุษย์บนดาวที่ได้ชื่อว่ารักสันโดษ ไม่ค่อยติดต่อกับโลกภายนอกอย่างยูเรก้า-หนึ่งจึงตัดสินใจเปิดดวงดาว ข้อนี้ท่านนายกรัฐมนตรีชาตรีพิทักษ์ไท เองก็สงสัยเช่นกัน
รออ่านต่อนะ เห็ดจะเอามาเขียนต่อให้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
