มึงหมัง กูหมัง
ผมกระชับกระเป๋าแบบย่ามเข้าชิดแนบลำตัว ขณะรปภ.หนุ่มร่างใหญ่โบกเครื่องตรวจจับโลหะขึ้นเตรียมพร้อม ผมกำมือที่ชุ่มไปด้วยเหงื่ออย่างแรงไปที่ก้นย่ามอย่างหวาดระแวง มันดิ้นขลุกขลักเบา ๆ ใต้อุ้งมือนั้น
"คุณเอกจะมาเยี่ยมคุณภพหรือครับ" เสียงรปภ.ร่างใหญ่เอ่ยถามผมขณะง่วนกับการแกว่งอุปกรณ์ตรวจไปบริเวณช่วงขาของผม ขณะที่บอดี้การ์ดส่วนตัวอีกคนของคุณภพ เงยหน้าจากเอกสารบนโต๊ะตั้งตรวจมาจ้องหน้าผม
"เอ่ออ.... ผมแวะเอาสเต็กร้านโปรดของคุณภพมาฝากครับ" ผมยิ้มแห้ง ๆ แล้วคลายมือล้วงเอากล่องสเต็กออกจากย่ามมาโชว์แก้เก้อกลับไป
"เชิญเลยครับ ตรวจเรียบร้อยครับผม ไม่มีปัญหาครับ เจ้านายเหมาชั้นไว้ทั้งโรงพยาบาลครับ ต้องขออภัยคุณเอกนะครับที่วุ่นวายเล็กน้อย"
บอดี้การ์ดหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ อีกคน ผายมือให้ผมผ่านไปทางหน้าโถงประตู
"ยินดีครับ ยังไงก็ต้องระวังไว้หน่อย ช่วงนี้สถานการณ์คุณภพถือว่ายังไม่ปลอดภัย ผมคงต้องจะต้องระวังศัตรูจ้องทำร้ายได้ถ้ามีโอกาสครับ"
ผมคลายมือจากย่ามเพื่อไม่ให้มันรู้สึกตื่นตกใจไปมากกว่านี้
"อ้าว เอก หนึ่งรอตั้งนาน ทำไมช้าจัง" คุณหนึ่งเปิดประตูขณะเดินไปหน้าห้องให้ผมพร้อมทักทายด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
"กว่าจะหาเจอได้นี่เล่นเอาเหนื่อยเลยครับ ไหนยังต้องรอคิวอีก...." ผมยิ้มแฉ่งใส่คุณหนึ่งพร้อมกับปลดย่ามลงวางตรงชั้นข้างประตู
"หวัดดีเอก เป็นไงบ้าง ชั้นรอกินของที่นายซื้อมาอยู่นะเนี่ย" ภพที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงพยาบาล เอ่ยทักพร้อมกับสีหน้าซีดเซียว
"ใจเย็น ๆ เจ้าภพ ขอชั้นกินน้ำซักแก้วก่อนหวะเพื่อน อากาศข้างนอกนี่ร้อนชิบเป๋งเลย" ผมหันหลังเดินกลับไปยังตู้เย็นข้าง ๆ ประตูหน้าห้อง ขณะที่ผมล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบขวดยาเล็กๆสำหรับฉีดให้กับคุณหนึ่ง ผมก้มมองไปที่ฉลากพร้อมด้วยความรู้สึกใจเต้นรัว เธอยื่นน้ำที่หยิบออกมาจากตู้เย็นให้ผมพร้อมกับสลับมือมารับขวดยาไปแล้วสอดเก็บไว้ในกระเป๋าข้างของเสื้อกาวน์เธอ
"นี่น้ำจ๊ะเอก..." เธอยิ้มหวานให้ผม... ผมวางย่ามลงข้าง ๆ ตู้เย็นแล้วหยิบจานบนตู้ บรรจงล้วงเอากล่องสเต็กที่ซื้อมาจัดลงจาน
"ภพคะ เดี๋ยวหนึ่งขอเพิ่มโดสยาแก้แพ้ให้นะคะ รู้สึกว่าจะครบเวลาต้องให้ยาเพิ่มแล้วค่ะ" สีหน้าเธอเรียบเฉย
"จ๊ะ ที่รัก เอาเลย" ภพยิ้มหวานทั้งที่สีหน้าซีดเซียวสุด ๆ ใส่คุณหนึ่ง ขณะที่เธอค่อย ๆ ใช้สลิงก์ดูดเอายาที่ล้วงออกมาจากเสื้อกาวน์แล้วฉีดเข้ากับที่ต่อสายน้ำเกลือ
"เอ้า เพื่อน นี่ไงสเต็กของนายอ่ะ มัวแต่จีบกันอยู่ได้ อิจฉานะเว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ" ผมหัวเราะพร้อมยื่นจานโชว์ให้ภพดู
"เฮ้ยยย แล้วมีดไม่มีหรอ นายจะให้ชั้นกัดทั้งชิ้นเองหรือไงวะ ไอ้บ้า!!!!"
"ชั้นไม่มีมีัดหวะ เค้าตรวจเข้มตรงทางเข้าหน้าลิฟต์เลยไม่กล้าเอามาด้วย ในห้องก็ไม่มีหรอ งั้นนายรอแปบนึง ชั้นออกไปถามบอดี้การ์ดให้ว่านายอยากได้มีด" ผมยิ้มมุมปากเล็ก ๆ....
//////////////////////////////////
ภพคว้ามีดจากมือบอดี้การ์ดคนนั้นอย่างไวก่อนจะทันได้ตอบ
"แหม่ มีดพกนายนี่เจ๋งดีหวะ เหมาะมือดีจริง ๆ ป้องกันตัวก็ได้ หั่นสเต็กก็น่าจะดี" ภพทำหน้าทะเล้นใส่
"ตามสบายครับนาย ผมขออนุญาตออกไปเฝ้าข้างนอกนะครับ" การ์ดร่างใหญ่หันเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวชั้นมานะ ขอไปสั่งงานพยาบาลด้านนอกก่อน" คุณหนึ่งเดินตามออกไปอีกคน
ผมเดินไปส่งเธอพร้อมปิดประตูเบา ๆ
"เฮ้ยภพ นายพอจะรู้หรือยังว่าคนที่วางยานายในงานแต่งนายกับคุณหนึ่งเป็นใครวะ" ผมถามลอย ๆ โดยกำลังง่วนกับถุงย่ามที่เตรียมมา
"ไม่รู้สิ นี่ตำรวจก็กำลังทยอยสอบปากคำคนในงานกับพนักงานโรงแรมทั้งหมดอยู่"
"แม่งเอ๊ย ดูเราสิ เพิ่งแต่งงานแท้ ๆ ยังไม่ทันได้เข้าหอต้องมาเข้าโรงพยาบาลแทนซะอย่างนั้น" ภพทำหน้าเซ็งๆ
ผมเดินไปข้างเตียงพร้อมน้ำในตู้เย็น ผมบรรจงวางย่ามลงตรงขาเตียงอย่างแผ่วเบา
"เอาน่า กินแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ นะ เดี๋ยวชั้นกลับก่อน ไว้พรุ่งนี้ชั้นมาเยี่ยมใหม่นะเพื่อน" ผมยิ้มแฉ่งเหมือนที่ชอบทำให้กับภพ
"ขอบใจมากหวะเพื่อน" ผมเอื้อมมือลงปรับเตียงให้ราบลงแล้วโบกมือลา
"มึงหมัง กูหมัง ไงเพื่อน"
"พูดอะไรของเอ็ง ภาษาภาคไหนกันวะ มันแปลว่าอะไรวะไอ้เอก...."
ผมเดินออกจากประตูโดยไม่หันกลับไปตอบ
ผมกดตัวล็อกประตูให้เงียบที่สุดเท่าที่ทำได้ ที่เคาน์เตอร์ผมเห็นคุณหนึ่งกำลังวุ่นวายกับแผงไฟฉุกเฉินสำหรับผู้ป่วย ผู้ช่วยพยาบาลเดินออกจากเคาน์เตอร์นั้นไปยังลิฟต์ ผมว่าเธอคงสั่งให้พยาบาลไปทำอะไรซักอย่างนึง ผมเดินเยื้องย่างไปหาบอดี้การ์ดช้าๆ อย่างตั้งใจ
"รบกวนหน่อยครับ คุณภพสั่งให้คุณลงไปข้างล่างเอาของเป็นเพื่อนผมให้คุณภพหน่อยครับ" ผมถามแกมขอร้อง
"ยินดีครับผม" บอดี้การ์ดเดินนำผมไปยังลิฟต์พร้อมกัน
//////////////////////////////////
ผมนั่งฟังจากโทรทัศน์อย่างตั้งใจ
'.....พบการตายปริศนาในโรงพยาบาลชื่อดังกลางกรุง ผู้ตายเป็นนักธุรกิจระดับแถวหน้าของเมืองไทย ซึ่งเพิ่งเข้าโรงพยาบาลก่อนหน้านี้ด้วยอาการช็อคกลางงานแต่งงาน เนื่องจากเส้นเลือดหัวใจอุดตันเฉียบพลัน โดยสภาพศพผู้ตายได้ใช้มีดหั่นสเต็ก กรีดบริเวณต้นขาตัวเองเป็นแผลลึก โดยในที่เกิดเหตุพบงูจงอางตัวเขื่องอยู่ในห้อง ชูคอแผ่แม่เบี้ยบนพื้นใกล้เตียง โดยตำรวจสันนิษฐานว่าผู้ตายถูกงูพิษกัด แต่ปุ่มฉุกเฉินในห้องเสีย จึงพยายามร้องเรียกอยู่นานแต่ไม่มีใครได้ยิน โดยในที่เกิดเหตุพบว่าผู้ตายอยู่เพียงลำพัง จึงลงมือใช้มีดกรีดแผลเพื่อพยายามหยุดพิษงู โดยผู้ตายเสียชีวิตภายในเวลารวดเร็ว อันเนื่องจากอาการเลือดไหลไม่หยุด ซึ่งเป็นผลข้างเคียงการจากใช้ยาสลายลิ่มเลือด ที่ใช้รักษาอาการป่วยของตน...... '
"เอกค่ะ ไปกันได้หรือยัง" คุณหนึ่งเดินมาหาผมพร้อมกับลูบใบหน้าผมเบา ๆ
"ครับ คุณให้ปากคำตำรวจแล้วใช่ไม๊หนึ่ง"
"ค่ะ ตำรวจไม่สงสัยอะไรหนึ่ง เพราะหนึ่งมีเคสด่วนต้องลงไปดูพอดีค่ะ" เธอยิ้มหวานให้ผม
"บ่ายนี้ทางทนายประจำตัวภพ ขอคุยเรื่องมรดกที่ต้องจัดการกับเรื่องงานศพอยู่ค่ะ"
"ดีมาก จะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมซักที"
ผมมัดปากถุงที่ใส่งูไว้สองตัว แล้วเอาออกไปโยนไว้ท้ายรถกระบะรถกู้ภัยซ่อมซ่อคันนั้น แล้วควักกระเป๋าหยิบแบงก์พันให้คนขับรถ พอรถกู้ภัยออกจากบ้านผมไปลับตาแล้ว ผมจึงขึ้นไปสตาร์ทรถตัวเอง ก่อนหันไปโบกมือลาให้คุณหนึ่งด้วยสายตาชื่นชม....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
