the pastel เมื่อหัวใจใส่ผ้ากันเปื้อน 5
โต๊ะหมายเลข7
"โคฮิซูรุฟอร์จูนคุกกี้ มาลุ้นดูสิอาจจะเจอหัวใจของเธอข้างใน เย เฮ เห"
ไม่มีใครที่ใหนหรอกครับที่จะสดใสได้ขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่ ฟาง...หุ้นส่วนตัวแสบ นี่เอง...เช้านี้เธอเตรียมน้ำหวานด้วยเพลงข้างต้นละคับ...ไอ้ร้องนะไม่เท่าไหร่แต่ท่าเต้นนี่ แทบจะส่งไปออดิชั่นรุ่น3เลย เต้นไปชงน้ำไป ผมนี่แอบลุ้นว่าอย่ามีอะไรพังเชียว...เพราะท่าเต้นแลดูจะกินพื้นที่พอสมควร เริ่มวันใหม่ในเช้าที่วุ่นวายในเมืองกรุงเหมือนเดิม......กลิ่นกาแฟอันคุ้นเคย...หอมชวนหลงใหลจากบาริสต้าคนเดิม เพิ่มเติมคือ ผ้ากันเปื้อนลายใหม่สีแดงสดลายสตอเบอรี่ และร้านนี้จะเปิดไม่ได้เลยได้ไม่มีกลิ่นหอมของไอติมรสชาติที่คุ้นเคย ....ได้เวลาของการเริ่มต้นสิ่งดีๆผมเดินไปเปิดป้ายไฟหน้าร้าน และไม่นานลูกค้าคนแรกก็มา
เดือนตุลคมแล้ว....ช่วปิดเทอมของนักเรียนๆหลายๆคน แต่ คนทำงานยังวุ่นวาย เร่งรีบอยู่เหมือนเดิมเมืองหลวงใครก็ต้องแข่งกับเวลา จะมีก็แต่ร้านกาแฟเล็กๆตรงหัวมุมถนนตรงนี้ละ ที่ทุกอย่างไปตามเวลาปรกติ ไม่เร่งรีบแต่ก็ไม่ได้ช้าเกินไป...และวันนี้เราก็ได้รู้แล้วว่าใครกันคือเจ้าของกาแฟที่ตาแว่นชอบส่งแล้วเขียนโน๊ตว่าให้ไปวางที่โต๊ะ เธอคือ สัตว์แพทย์ที่เปิดคลีนิคแถวนี้นี่เอง....คือ??ถ้าหมอไม่รีบ รับเคสผ่าหมาออกจากปากมั้ยครับ อิอิ!!!
ไอ้หนุ่มพนักงานโชว์รูมขายรถนี่แน่นอนจริงๆ จีบ สัตว์แพทย์ด้วย....จริงๆเราเห็นกันมาเกือบเดือนแล้วละกับโน๊ตฝากกาแฟของชายคนนี้แต่เพิ่งมาสังเกตจริงๆว่า ชอบทิ้งโน๊ตฝากกาแฟวันที่โต๊ะเบอร์7ไม่ก็4หรือถ้ามีคนนั่งอยู่ก็จะฝากไว้ที่เคาร์เตอร์...โต๊ะหมายเลข7คือตัวเดียวกับ น้องพลอยที่มาถอดร่างทิ้งที่ร้านเป็นประจำ ....ในช่วง
ตอนบ่ายๆ
เหมือนเช่นทุกวัน ผู้คนมากมายต่างผ่านเข้ามาใช้บริการ บางคนมาเพราะไอติม วอล์ล บางคนมาเพราะกาแฟ หรือบางคนมาเพราะขนมปังทาเนยและน้ำผลไม้รสชาตดีมากๆของทางร้าน...ช่วงนี้ของปีเป็นช่วงที่ร้านค้าต่างๆในย่านนี้ไม่ต้องรับมือกับแก๊งเด็กๆที่มาใช้บริการเพราะอยู่ในช่วงปิดภาคเรียย บ่าย3ผมก็ถือป้ายจองและชาอุ่นๆ ไปวางไว้ที่โต๊ะ7และลองนั่งลงที่เก้าอีปรากฎว่า...มันนุ่มและนั่งสบายมาก อีกทั้งที่เท้าแขนขนาดกำลังพอดี บนโต๊ะมีกล่องใส่ทิชชู่รูปหมาน้อย แถมเป็นเก้าอี้ในร้านเพียงไม่กี่ตัวที่พนักพิงสูงกว่าตัวอื่น และที่สำคัญตรงนี้นี่เองที่มองออกไปแล้วเห็น4แยกไฟแดง ทางเดิน และห้างสรรรพสินค้าที่อยู่อีกฝั่งถนน และความลับของโต๊ะหมายเลข7คือ....แอร์มันสุดทางที่โต๊ะนีีพอดี คือใครที่นั่งตรงนี้จะเย็นเบาๆไม่หนาวและไม่ร้อน กำลังเย็นสบายๆ...ไม่แปลกใจเลยทำไม น้องพลอยถึง ถอดร่างได้ทุกวันและ คุณหมอแสนสวยมานั่งจิบกาแฟ.....ชาหมดถ้วยละไปทำงานต่อดีกว่า
ห้าโมงเย็นแล้วอีกแค่ ชั่วโมงเดียวร้านก็จะปิดแล้ว แต่วันนี้เราทั้ง3ครับรู้ถึงความผิดปรกติบางอย่าง เพราะวันนี้ตอนนี้ที่นั่งหมายเลข7ว่างเปล่า?
น้องพลอยไม่สบายรึเปล่า?
น้องพลอยเรียนพิเศษต่อรึเปล่า?
น้องพลอยไปเที่ยวต่างจังหวัดรึเปล่า?
เรา3คนต่างคิดกันไปต่างๆนาๆ เพราะปรกติ สาวน้อยจะมาแวะที่นี่ก่อกลับบ้านทุกวัน วันใหนเธอรีบเธอก็จะสั่งลาเต้ไม่เอาน้ำแข็ง ....เธอไม่ใช่แค่ลูกค้าเธอเหมือนเป็นคนสำคัญของที่นี่....ไม่ใช่เพราะเธอเป็นเด็ก แต่เพราะเธอเห็นว่า เรา3คนนั้นสำคัญกับเธอจริงๆต่างหาก ไม่ว่าใคร ก็ตามเธอโผเข้ากอดและร้องไห้ได้กับทุกคนไม่ว่าจะเป็นผม ิฟาง หรือนุช แล้วเธอไม่สนด้วยว่าใครจะมองเธอยังไง.....เธอจึงเป็นคนสำคัญ ....
อีก15นาทีร้านจะปิด หญิงสาววัยกลางคนวิ่งกระหืดกระหอบพุ่งเข้ามาในร้าน ไม่ใช่ใครที่ใหนิคุณแม่น้องพลอยนี่เอง ....เอาลาเต้แยกน้ำแข็งขนมปังทาเนย2ชิ้น พั้นช์1แก้ว ทุกๆท่านครับ เมนูมันคุ้นๆมั้ยละ!!!""?
แทน:::::คุณแม่ครับ วันนี้น้องพลอยไป
ใหนครับ?
คุณแม่น้องพลอย::::น้องพลอยเรียนพิเศษต่อจ้า จริงๆแม่ก็ไม่อยากให้พลอยหักโหมขนาดนี้แต่พลอยไม่ฟัง.แถมไลน์ให้แม่มาซื้อกาแฟให้ได้เพราะคืนนี้จะอ่านหนังสือต่ออีก.
แทน:::::ได้แล้วครับ ฝากบอกน้องพลอยด้วยนะครับว่าคนที่ร้านเป็นห่วง
แม่น้องพลอยพนักหน้า พร้อมกับยกแก้วพันช์ขึ้นมาดูด / แล้วเดินจากไป อ้าว นึกว่าสั่งให้น้องพลอย แล้วกัน คุณแม่ทานเองก็ไม่บอกปัดโธ่ววว!!!!จะได้แถมให้อีกแก้ว
..ลมเย็นๆพัดมากระทบตัวช่างผ่อนคลายจริงๆ
::::แทน.:::.นี่จะเข้าฤดูหนาวแล้วใช่ใหมนี่...
::นุช:::นี่นายแทนกรุงเทพนี่มันมีใหมฤดูหนาว มันมีหน้าร้อนกับร้อนมากเว้ยแก
ฟาง:::จริงพี่นุชมันเคยหนาวได้สักกีี่วันกัน หนาวได้สัก5วันก็เก่งแล้ว
แทน:::สงสัยจะจริงหว่ะ
เราต่างหัวเราะกันหน้าร้านหลังจากปิดประตู ในความเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีตีอกัน เราไม่เคยเข้างานกันสาย เราไม่เคยมีปากเสียงกันเรื่องงานและเราก็ไม่เคยวุ่นวายชีวิตส่วนตัวของกันและกัน....ผมโชคดีจริงที่ทำงานกับ2คนนี้......
จบตอนละคับ แก้คำผิดให้ด้วยนะครับ สัญญาว่าจะเขียนตอนใหม่ๆให้เร็วขึ้นจ้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
