ผู้คนประชาชนมาวัดป่าพงก็มาดูแม่ชี มาดูพระ
มาดูข้อปฏิบัติอย่างนี้ เขาไม่ต้องไปถามอะไรหรอก
ก้าวเข้ามาในวัด มองไปดูกุฏิพระ กุฏิของชี สถานที่วัด
มันสะอาด เก็บสิ่งของเป็นสัดส่วนไว้เรียบร้อยอย่าง
สมณะ มันเกิดความเลื่อมใสแล้ว ไม่ต้องเทศน์หรอก
อะไรที่มันเกะกะระรานช่วยกันเก็บ ช่วยกันรักษา อันนี้
แหละคือเทศน์ล่ะ คนเลื่อมใส
ไอ้ต้นไม้อยู่ในป่า ดอกไม้น่ะมันเคยเทศน์ให้เราฟัง
มั้ย แหม ! ฉันชอบเหลือเกิน หอมเหลือเกิน ดอกไม้
มันได้เทศน์มั้ย มันเกิดตามธรรมชาติของมันเท่านั้นล่ะ
ไอ้คนไปชอบมันเอง
อันนี้ก็เหมือนกัน ลักษณะอันนี้เป็นธรรมะในตัว
ของมัน เราไม่ต้องไปเทศน์อะไรให้มันมากหรอก
เราปฏิบัติของเราเท่านั้นล่ะ อาตมายังเคยคิดเลยว่า
การสร้างวัด อาตมาไม่เห็นอื่นไกลนอกจากเรื่องปฏิบัติ
ไม่ต้องไปขอร้อง ไม่ต้องไปออกการ์ด มันอยู่ใน
ข้อปฏิบัติทั้งหมดน่ะ จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ เภสัช
ไม่อยู่นอกเหนือนี้ เราปฏิบัติดีเถอะนะ ปฏิบัติให้มันดี
ในเราเถอะ ไม่ต้องไปร้องขอหรอก