พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ภิกษุทั้งหลาย โดยทรงปรารภถึงพระอัตตทัตถะเถระผู้ไม่ประมาท พอท่านทราบว่านับจากนี้อีก ๔ เดือน พระศาสดาจักปรินิพพาน ก็ปลีกตนออกจากหมู่ทันที ท่านมุ่งหมายว่า
"ต้องบรรลุธรรมให้ได้ก่อนพระศาสดาปรินิพพาน"
ภิกษุทั้งหลายผู้เฝ้าติดตามพระศาสดาพากันตำหนิท่านว่า
"ไม่รักพระศาสดา"
ทรงทราบแล้วให้เรียกพระอัตตทัตถะมารับสั่งถาม ท่านกราบทูลให้ทรงทราบถึงเหตุที่ปลีกตนออกไป ทรงประทานสาธุการว่า
"ผู้ใดมีความรักในเรา ผู้นั้นควรเป็นอย่างพระอัตตทัตถะเถิด แม้ว่าคนทั้งหลายจะบูชาเราด้วยวัตถุต่าง ๆ มีดอกไม้ เป็นต้น ก็ไม่ชื่อว่าบูชาเรา ส่วนผู้บูชาเราด้วยการปฏิบัติธรรม สมควรแก่ธรรม ยอมชื่อว่าบูชาเรา"
แล้วตรัสภาษิตนี้
คฤหัสถ์ผู้ยังต้องรับผิดชอบครองเรือนอยู่ ไม่พึงทำประโยชน์ของตนให้เสียไป เพราะประโยชน์ของผู้อื่นแม้จะมากก็ตาม ควรใคร่ครวญให้ดีระหว่างประโยชน์ตนกับประโยชน์ผู้อื่น เพราะว่าตนอาจเดือดร้อนได้ เมื่อต้องทิ้งประโยชน์ที่ตนจะพึงได้ไป
ส่วนภิกษุทั้งหลายแม้จะรู้จักประโยชน์ตนว่า
"การเจริญกุศล ฌาน วิปัสสนา และมรรค"
คือ ประโยชน์ตน ก็ไม่พึงมุ่งหน้าปฏิบัติจนลืมข้อวัตรเล็กน้อยทั้งหลาย มีการกวาดลานโพธิ์ การปฏิสังขรณ์พระเจดีย์หรือพระอาราม การบำรุงอุปัชฌาย์ และอาจารย์ เป็นต้น เพราะวัตรเหล่านี้จักอำนวยให้รู้แจ้งอริยผลเร็วขึ้น
(ธ.อ. ๑/๒/๓/๒๒๔-๖)
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "๑๙๐ พุทธภาษิต" ฉบับเล่าเรื่องขยายความ | สำนักพิมพ์รติธรรม
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
