🎨 ภาพวาดชิ้นสุดท้ายของผม
ด้วยความที่ชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก เริ่มจากลายเส้นทั่วไป ✏ มาเป็นการ์ตูน มนุษย์ไฟฟ้า หุ่นกันดั้ม โดราเอมอนทุกตัว ซึบาสะ และอีกหลายเรื่อง วาดจนจำได้ไม่ต้องดูแบบ
ถัดมาก็เป็นงานสีน้ำ 🎨 ส่วนใหญ่เป็นภาพตามหนังสือเรียน ปิติ มานะ มานี ชูใจ วาดเสร็จก็ติดฝาบ้านไปทั่ว ต่อมาสูญหายไปหมดแล้ว น่าจะตอนย้ายบ้าน
🎭 สมัย ม.ต้น ทำงานเปเปอร์มาเช่ส่งอาจารย์ ผมใช้เต่าออมสินดินเผาเป็นแบบ ถอดแบบแล้วเพื่อนมีฉายาว่าเอ๊ดดี้สมัยนั้นมาขอยืมแบบถึงบ้าน ผมก็ให้มันยืมเพราะใกล้กำหนดส่งงานแล้ว
ผมระบายสีเหมือนจริงออกเทาดำ ส่วนเพื่อนระบายแบบมีสีสัน ตอนเอางานไปส่งเพื่อนได้เต็มสิบ ส่วนของผมอาจารย์ถามว่าเอาของเก่ามาส่งหรือเปล่าแถมยังไปเหมือนของเพื่อนอีก ผมเสียใจมาก อธิบายแล้วอาจารย์ก็ยังให้แค่เก้า แต่นั่นก็ผ่านมานานแล้ว
💬 มารู้ทีหลังว่างานเปเปอร์มาเช่ส่วนใหญ่เน้นสีสดใส ผมมัน Realism เกินไป
👩 ส่วนภาพเหมือนเป็นงานยาก หัดวาดเองไม่มีใครสอน ก็วาดไว้ไม่กี่ภาพ ซึ่งหายไปหมดแล้วเหมือนกัน ภาพก่อนสุดท้ายจำได้ว่าเป็นภาพคุณยายซึ่งวาดจากภาพถ่ายที่คุณแม่เก็บไว้
📜 ส่วนงานชิ้นสุดท้ายของผมนะเหรอ..ภาพนี้ครับ ภาพนี้เป็นภาพเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ เพราะมาวาดตอนอยู่กรุงเทพแล้ว
ภาพสุดท้าย
🎨 ภาพนี้เป็นภาพสุดท้ายในชีวิตของผม หลังจากนั้นผมไม่เคยจับงานศิลปะอีกเลยไม่ว่าแขนงไหน เพราะทุ่มเทให้กับการเรียนต่อปริญญาตรีพร้อมกับทำงานไปด้วย และหลังจากมีครอบครัวผมก็ทำงานอย่างเดียว
ภาพนี้วาดด้วยดินสอดำเบอร์อะไรก็จำไม่ได้ละ มีสองเบอร์อย่างละแท่ง ใช้วาดภาพร่างแท่งนึง และลงหนักอีกแท่งนึง
💑 ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมสร้างครอบครัวกับเธอนี่เอง ตอนนั้นเรารู้จักกันได้พักใหญ่แล้ว คือถึงจุดที่เราแลกรูปถ่ายเก็บในกระเป๋าตังค์ และเดินจับมือกันแล้ว ส่งข้อความผ่านเพจเจอร์ทุกวัน จำได้ว่า..ตอนผมตัดสินใจจับมือเธอครั้งแรก ผมตื่นเต้นมากเหงื่อออกเต็มมือไปหมด
👏 พอจับมือเธอแล้ว..เธอก็ตกใจแต่ผมไม่ยอมปล่อย และคงเพราะอยู่กลางห้างสรรพสินค้าเธอเลยทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ผมก็แค่บอกว่าเป็นแฟนกันแล้วก็ไม่เป็นไร..แต่ในใจตื่นเต้นมาก
ใจจริงอยากจะปล่อยมือแล้วเช็ดเหงื่อก่อน แต่กลัวว่าปล่อยแล้วจะไม่มีโอกาสอีก มือเราสองคนก็เลยเปียกด้วยกันไปทั้งคู่
ความจำเลือนลางผมก็จำไม่ได่แน่ชัดว่าใช้เวลาวาดภาพนี้อยู่นานกี่วัน แต่น่าจะราวๆเกือบเดือน เพราะใช้เวลาวาดไปเรื่อยๆ กะว่าให้ทันวันวาเลนไทน์ปีนั้น
💝 ใช่แล้วครับ..ผมตั้งใจวาดภาพคนที่รักเพื่อมอบมันเป็นของขวัญให้เธอในวันแห่งความรัก แสดงให้เธอรู้ว่าผมรักเธอมากแค่ไหน
กำลังใจที่ผมเลิกบุหรี่ 🚭 และเรียนจบมาได้ก็เพราะเธอคนนี้ เราเคยทำการบูรหอมขายด้วยกันตรงสี่แยกไฟแดง 🚦เพื่อเก็บเงินแต่งงานด้วยกัน ตอนนั้นเหนื่อยมาก พอราคาต่อกิโลขยับขึ้นเป็นสองเท่าเราก็เลิกทำเพราะกำไรไม่เหลือแล้ว
ตอนนั้นขายกันทั่วบ้านทั่วเมือง ที่สำเพ็งขายกันถูกมากเพราะทำจากโรงงาน แต่เราทำเหมือนงานประดิษฐ์ กว่าจะเสร็จแต่ละอันเหนื่อยมากๆ
📚 ซื้อกระดาษมานั่งตัด พับเป็นถุง ยิงกาวร้อนด้วยปืนยิงกาวงานประดิษฐ์ กรอกการบูรด้วยช้อนกาแฟ มัดด้ายติดโบว์ บรรจุถุงพลาสติก
⏳ ก็นับว่าเป็น ช่ ว ง เ ว ล า และ ค ว า ม ท ร ง จ ำ ที่ดีครับ
✏ ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็มีความพยายามอยู่บ้างที่จะลองวาดภาพอีกครั้ง แต่เหมือนกับผมไม่มีแรงบันดาลใจมากพอ เคยเปิดคลิบสอนวาดภาพเหมือนดูอยู่บ้าง ต้องฝึกอีกเยอะเลย ทั้งการกำหนดสัดส่วน และรายละเอียดกล้ามเนื้อของมนุษย์
ในภาพผมลงน้ำหนักดินสอดำเพิ่มไว้เมื่อหลายปีก่อน เลยทำให้ดวงตาแข็งกระด้างไปหน่อย แต่สำหรับผมแล้วเธอก็ยังคงสวยเสมอ
🎨 ผมติดตามผู้รักงานศิลปะหลายคนใน BD ได้เสพผลงานแล้วทำให้นึกถึงวันเก่าก่อน จึงเป็นที่มาของโพสต์นี้ครับ
หวังลึกๆว่าผมจะหาแรงบันดาลใจมากพอที่จะกลับไปเริ่มวาดอีกครั้ง ซึ่งก็เป็นเป้าหมายอีกอย่างที่อยากทำเพื่อสนองปมวัยเด็ก
💭 ความฝันเป็นสิ่งสวยงามเสมอ บางอย่างก็อยากให้มันเป็นความฝันอยู่อย่างนั้น เพื่อให้เราได้คิดถึงมันตลอดเวลา และมันคงจะดีกว่าถ้าผมจดจำไว้แค่ว่านี่เป็นภาพเขียนสุดท้ายในชีวิตของผม
วันนี้ก็ขอลาไปเท่านี้ก่อน...กับโพสต์ที่ 101...กับงานวาดภาพชิ้นสุดท้าย
💘 ใกล้ถึงวันแห่งความรักแล้ว ขอให้วางแผนเนิ่นๆนะครับ สำหรับคนที่กำลังมี ค ว า ม รั ก ส่วนใครที่ยังไม่มีก็ขอให้พบรักที่ฝันไว้เร็วๆ
อย่าปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดลอยไปเพียงเพราะฝุ่นผงเข้าตา.. ล้างด้วยน้ำใสสะอาดที่อยู่ลึกๆในใจก็จะทำให้เรามองเห็นอะไรชัดขึ้นได้ครับ
💟 ความรักมีได้ทุกๆวัน.. หากคิดว่ามันจะสายเกินไปก็อย่ารอให้นานจนเรามานึกเสียดายนะครับ
.
รักเสมอ 💏
สวัสดีครับทุกท่าน 🙏
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
