ครั้งหนึ่งฉันเคยเป็นครูดอย
ฉันคุ้นเคยกับสังคมแวดล้อมที่เต็มไปด้วยมุสลิมฉันคุ้นเคยกับเด็กนักเรียนสวมฮีญาบหน้าตาคมตากลมโตคิ้วเค้มมาวันนี้นักเรียนของฉันเปลี่ยนไปแล้วมีแต่เด็กน้อยสวมชุดปกากาญอหน้าขาวตาตี๋ใครจะไปคิดเล่าเด็กใต้สามจังหวัดคนหนึ่งจะมีโอกาสมาสอนบนดอยสูงอุ้มผางแห่งนี้ถ้านับระยะทางเป็นกิโลฉันเองก็กะไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่ใช่สิฉันครูภาษาไทยไม่ใช่ครูคณิตแต่ถ้าเดินทางนับจากยะลาบ้านฉันไปถึงดอยก็ใช้เวลาสามวันถามตัวเองทุกวันฉันมาทำอะไรที่นี่แต่นักเรียนของฉันได้ตอบทุกคำถามให้ฉันแล้ว
ในบางครั้งคำถามในใจของเราไม่จำเป็นต้องเป็นคำตอบที่ใช้เสียงเสมอไป
ความเหนื่อยฉันหลับตากี่คืนก็ไม่มีวันหายหรอกแต่ถ้าเอามาชั่งกิโลกับความสุขแล้วฉันว่าความเหนื่อยคงขายไม่ออกหรอกเพราะปริมาณความสุขขายดีกว่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
