สวัสดีครับ ห่างหายการเขียนเล่าเรื่องไปนานวันนี้ เป็นวันที่พิเศษของใครหลายๆคน แต่ก็ยังคงเป็นวันที่เศร้าของใครอีกหลายๆคนเช่นกันนะครับ
เมื่อก่อนสมัยที่เป็นเด็กทุกวันนี้ของทุกปี ทุกโรงเรียนจะมีการทำกิจกรรมในวันพ่อแห่งชาติ เด็กๆส่วนใหญ่จะพาผู้ปกครองของเค้าไปร่วมงานของโรงเรียนกันอย่างแน่นหอประชุม
แต่ก็มีเด็กน้อยคนนึงที่ได้แต่ยืนมองคนอื่นๆ ที่เค้าร่วมทำกิจกรรมกันอย่างหน้าชื่นตาบาน โดยที่เค้าได้แต่ยืนมองเท่านั้น ด้วยความที่รู้สึกไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอด ตั้งแต่ที่เค้าลืมตาดูโลกใบนี้ไม่เคยได้สัมผัส กลิ่น เสียง ของคนที่เป็นพ่อของเค้าแต่น้อย จนเสร็จกิจกรรมในวันนั้นของโรงเรียน
ทำให้เค้ากลับบ้านไปนั่งคิด นอนคิด ว่าตัวเค้าเองถึงไม่มีโอกาสที่ได้อยู่กับพ่อของเค้า ด้วยความที่เค้าไม่เคยเข้าใจ จนวันนึงเเ็กน้อยคนนี้เติบโตขึ้น จึงกล้าที่จะถามแม่ของเค้าว่าพ่อนั้นหน้าตาเป็นแบบไหน ด้วยความที่อยากรู้ของเด็กน้อย แม่ก็เดินไปหยิบอัลบั้มมาเปิดให้ดู เปิดอัลบั้มไปได้ซัก2-3หน้า ก็ชี้ให้เด็กน้อยได้ดู ว่านี้ไงละ พ่อของเอ็งนะ เด็กน้อยก็หันไปดูมันเป็นภาพที่พ่อถ่ายตอนที่เป็นทหาร และมีแค่รูปเดียวที่มี นั้นก็เป็นภาพแห่งความทรงจำของเด็กนั้นจนมาถึงวันนี้
จนโตขึ้นใช้ชีวิตตามแนวทางของตัวเอง เมื่อมาถึงวันนี้ที่ไหร่ก็จะมีภาพแห่งความทรงจำนี้ขึ้นมาทุกครั้ง เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่าตัวผมเองก็เคยมีพ่อเหมือนกัน ผมรักพ่อนะครับ ถึงแม้จะเคยเห็นแค่ภาพที่ติดเป็นความทรงจำของผมมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
