ต่อมาเมื่อเดือนสิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๐๘ มีพระราชดำริสร้างพระพิมพ์ส่วนพระองค์ครั้งแรก โปรดเกล้าฯ ให้แกะแบบแม่พิมพ์ด้วยหินลับมีดโกน แล้วหล่อเป็นปูนปลาสเตอร์ ต่อจากนั้นทำแม่พิมพ์ด้วยขี้ผึ้งจากรูปหล่อปูนปลาสเตอร์ แล้วทรงบรรจุผงศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ตามวิธีส่วนพระองค์จนสำเร็จเป็นองค์พระพิมพ์ภายหลังเปลี่ยนจากแม่พิมพ์ขี้ผึ้งเป็นแม่พิมพ์ยางทำให้สามารถหล่อพระพิมพ์ได้หลายๆ ครั้ง ด้วยมี
พระราชประสงค์จะบรรจุไว้ที่ฐานบัวหงาย
ด้านหน้าขององค์พระพุทธนวราชบพิตร
ด้วยพระองค์เอง และเพื่อพระราชทานแก่
ข้าราชบริพารและบุคคลอื่นไว้สักการบูชา
โดยให้ผู้รับพระราชทานนำไปปิดทองที่ด้านหลังองค์พระพิมพ์ และได้พระราชทานพระบรมราชโอวาทโดยสรุปว่า
“ให้ทำดีเหมือนกับการปิดทองหลังองค์พระพิมพ์ “
พระพิมพ์ส่วนพระองค์นี้ต่อมาเรียกกันว่า
หลวงพ่อจิตรลดา หรือ พระกำลังแผ่นดิน