การผจญภัยของเด็กน้อยวัย 12 ขวบ ในโรงเรียนที่มาเลเซีย ตอนที่ 5 : เปิดเทอมแรกกับการขับรถเข้ามาเลเซียครั้งแรกของพ่อ
การนำรถเข้ามาเลเซียเราต้องมีสองสิ่ง
1.คือประกันภัยในมาเลเซีย
2.คือป้ายทะเบียนมาเลเซียเป็นสติ๊ดเกอร์
โดยที่เราสามารถติดต่อไปยังตัวแทนที่อยู่หน้าด่าน โทรหรือไลน์สั่งทำเอกสารทั้งหมดไปโดยที่เราไม่ต้องเดินทางไปด้วยตัวเองและนัดรับเอกสารที่หน้าด่านสะเดาก่อนเข้าด่าน รวมถึงการซื้อซิมมาเลเซียการแลกเงินริงกิตด้วย
ที่พักริมทางไฮเวย์ จะติดกับปั๊มและมีอาหารห้องน้ำเครื่องดื
ยอมรับว่าการเดินทางโดนการขับรถเข้าไปมาเลเซียด้วยตัวเองมันทุลักทุเลมาก เพราะเราเตรียมพร้อมแทบไม่ทั้น กว่าจะหาตัวแทนประกันรถและทะเบียนที่เชื่อใจได้ ที่สำคัญเลยที่บ้านทั้งผมและภรรยาใช้รถคันเล็กกันทั้งสองคนเนื่องจากเราไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนไกล ๆ บ่อยนัก พอเรานึกถึงราคาเหมาะรถตู้ก็ 22,000 บาท แต่คิดไปคิดมาก็เอาวีออสนี้ละ มันจะขับไปถึงหรือเปล่าเราก็ไม่รู้แต่ตอนนั้นตัดสินใจแล้ว และทำประกันพร้อมเอกสารทั้งหมด เริ่มเดินทางครั้งแรก เรากะเวลาไม่ได้กับรถคันเล็กว่าเราจะเข้าไปถึงดึกแค่ไหน ในครั้งแรกเราเลยตัดสินใจนอนนอกด่านสะเดาที่โรงแรมวิสต้าหนึ่งคืน เป็นโรงแรมที่ราคาไม่แพงเพียงคืนละ 800 บาท แต่ห้องนอนใหญ่หรูอลังการมาก
ถนนไฮเวย์จะมีรั้วกันทั้งสองข้างทางตั้งแต่ภาคเหนือไปจนถึงสิงคโปร์
พอรุ่งเช้าเราก็รีบตืนกันทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกและขับเข้าด่านไทยและมาเลเวีย ซึ่งพาสปอร์ตและสิ่งของที่เราเอาไปไม่ได้มีปัญหาใด ๆ แต่มันก็ทำให้เราตื่นเต้นเพราะมันเป็นการขับรถไปเองครั้งแรกของเรา เราขับรถเข้าไปด้วยความตื่นตาตื่นใจสองข้างทาง แต่อย่างที่บอกเราได้เอารถวีออสคันเล็กขับเข้าไป ความเร็วในการขับบนถนนมอเตอร์เวย์ เราทำความเร็วได้ไม่มาก ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่าสงสารรถมาก กังวลก็กังวลว่ารุจะไปมีปัญหาอะไรตรงไหนหรือเปล่า สุดท้ายเราไปถึงจอร์จทาวน์ สิ่งที่ทำให้เราตื่นเต้นมากที่สุดคือการใช่บัตรผ่านทาง เรา งง กับช่องการผ่านทางที่มีหลายช่องและแต่ละช่องก็ใช้บัตรต่างกัน ที่ด่านจอร์จทาวเรามัปัญหาคือผมดันขับรถเข้าผิดช่อง เพราะเราไม่ได้ดูเลยว่าบัตรเราเลือเงินเท่าไหร่ แต่เราเข้าช่องที่ไม่มีเจ้าหน้าที่อยู่ในตู้นั้น เพราะหากเงินเราจะหมดหรือหมอแล้วเราต้องเข้าช่องซ้ายสุดเท่านั้น เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่คอยเติมเงินให้เรา แต่ตอนนี้ทำยังงัยได้ละ เราเข้ามาแล้วผ่านไม่ได้ รถข้างหลังทั้งสิบล้อรถเก๋ง รถกระบะ ต่อเรายาวเป็นสิบคัน ตอนนั้นคิดถึงบรรยากาศในกรุงเทพบ้านเรามาก เพราะหากเป็นในกรุงเทพฯ พอเราลงจากรถไปคันข้างหลังต้องตะโกนด่า บีบแตรไล่และ ชูนิ้วกลางเป็นแน่แท้ แต่เมื่อผมลงจากรถเพื่อจะไปถาม รปภ ว่าผมควรทำอย่างไรนั้น พอเปิดประตูรถออกไปผมก็ทำใจเอาไว้แล้วว่าต้องโดนด่าแน่นอน แต่มันเป็นอะไรที่ผิดคาดมาก มันกลับสร้างความประทับใจให้ผมไม่รู้ลืม เพราะหันไปมองคนขับรถสิบล้อยิ้มให้ผมและยกนิ้วเป็นสัญลักษ์ OK หันไปมองคันอื่น ๆ มีแต่รอยยิ้มและพยักหน้าให้ แล้วพร้อมกันถอยรถเพื่อให้ผมได้ถอยรถออกมาและเปลี่ยนเลน ผมน้ำตาแทบร่วง พร้อมยกมือไหว้และโค้งคำนับให้รถทุกคันและกลับเข้าในรถเพื่อที่จะเปลี่ยนเลนไปเติมเงินและขับต่อไป มันช่างเป็นเหตุการที่ผมประทับใจเอามาก ๆ ทีเดียว
ช่องชำระเงินบนถนนไ์เวย์
หลังจากนั้นเราได้แวะเติมน้ำมันและมันคือสิ่งใหม่และมันทำให้เราประทับใจอีกแล้วเพราะน้ำมันที่นั้นถูกกว่าบ้านเราถึงครึ่งหนึ่งทีเดียว ที่พักรถก็สะอาด และเราได้เรียนรู้การเติมน้ำมันด้วยตัวเอง เพราะปั๊มน้ำมันที่มาเลเซียไม่มีพนักงานคอยเติมให้เรา
สุดท้ายเราก็เดินทางไปถึงอีโปห์ด้วยการใช้ GPS มือถือยึดติดที่หน้ารถในเวลาประมาณบ่ายแก่ ๆ และเราก็ได้เช็คอินเข้าโรงแรมเดิมในคืนแรก และออกไปทานข้างที่ห้างอิออนและเดินซื้อของจำเป็นเพื่อซื้อเข้าหอพักให้ลีออง ก็หมดเวลาไปอีกหนึ่งวันก่อนวันเข้าหอพัก
#พรุ่งนี้เจอกันวันเข้าพอพักนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
