11 ธ.ค. 2019 เวลา 09:49 • ไลฟ์สไตล์
กาลครั้งหนึ่งเมื่อฉันออกวิ่ง
ผมเป็นคนหนึ่งเหมือนกับใครอีกหลายๆคนที่หลงเสน่ห์ของการวิ่ง ถ้าจะให้เปรียบเทียบการวิ่งคงจะเหมือนละครซีรี่ย์เรื่องยาว ที่บันทึกเรื่องราวไปแต่ละตอน เพียงแต่ละครเรื่องนี้มันไม่มีวันจบ
เมื่อมีก้าวแรกก็จะมีก้าวต่อไป และต่อไป จากคนธรรมดา ก็ฝันอยากจะเป็นนักวิ่งที่เก่ง จากที่วิ่งเล่นในสวนสาธารณะ ก็ฝันอยากจะพิชิตอัลตร้ามาราธอน
ต้องขอบคุณความทะเยอทะยานในการวิ่งของผม ที่ทำให้ได้เจอเรื่องราวมากมาย บางเรื่องก็เกี่ยวกับเรื่องวิ่งโดยตรง บางเรื่องก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องวิ่ง แต่เพราะการวิ่งทำให้พบเจอสิ่งนี้ ผ่านประสบการณ์วิ่งของตัวเอง และจากผู้คนมากมาย บางสิ่งก็ให้เป็นความรู้ บางสิ่งก็ให้เป็นแรงบันดาลใจ บางสิ่งก็ให้เป็นความสุข สิ่งเหล่านี้คอยผลักดันให้ผม ยังสามารถก้าวไปในเส้นทางที่หลงไหลต่อไป
เมื่อเราเจอสิ่งที่ดี เรามักจะต้องการแบ่งปันไปยังคนพิเศษ ผมเริ่มชักชวนคนใกล้ตัวให้เริ่มหันมาดูแลสุขภาพด้วยการวิ่ง ซึ่งแฟนที่น่ารักก็เห็นด้วยกับการใส่ใจสุขภาพ แต่ดูเหมือนว่าคนพิเศษของผมจะขาดพลัง และแรงจูงใจไปอย่างมาก ทำให้ส่วนมากการวิ่งในแต่ละครั้งจะประสบความล้มเหลว มากกว่าประสบความสำเร็จ
ผมลองหลายวิธีเพื่อที่จุดไฟในตัวเค้าขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะยังไม่ค่อยได้ผล ผมลืมสิ่งหนึ่งที่ถูกมองข้ามไป นั้นคือเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่ได้ถ่ายทอดไปให้ได้รับรู้ ดังนั้นผมจึงทดลองเริ่มเล่าเรื่องราว จากที่ผมได้เจอทั้งหมดไป ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นแรงผลักดันให้ผม จะยังสามารถเป็นเชื้อเพลิงที่จุดไฟในตัวของเค้าอีกด้วย
เชื่อว่าจะยังมีอีกหลายคน ที่ประสบปัญหาการขาดแรงจูงใจในการวิ่ง หรือการออกกำลังกาย ดังนั้นถ้าเรื่องราวที่ผมได้เจอ ได้ถูกถ่ายทอดไปยังผู้คนต่างๆให้ได้รับรู้ จะสามารถช่วยทำให้เกิดแรงบันดาลใจ ความบันเทิง หรือแง่คิดที่มีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย
โฆษณา