อย่าให้สูญเสียตัวตน
ถ้าไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน
อย่างน้อยก็ต้องเคยได้ยินเรื่องที่คล้ายคลึง
หรือมีเค้าโครงแบบนี้มาบ้าง
ชายเจ้าของร้านขายปลา
ซื้อไม้กระดานมาแผ่นหนึ่ง
พร้อมสีและพู่กัน
ทาสีพื้นเสร็จเรียบร้อยก็บรรจงเขียนข้อความลงไปว่า
ที่นี่มีปลาสดขาย
ยืนเอียงคอดูฝีมือตัวเองด้วยความชื่นชมอยู่ครู่เดียว
ยังไม่ทันยกป้ายขึ้นติด
เพื่อนก็ผ่านมา
“เอ็งจะเอาป้ายไปติดที่ไหน?”
เพื่อนถาม
“ก็ติดที่ร้านนี่แหละ”
เขาตอบ
เพื่อนยืนอ่านตัวหนังสือในป้ายแล้วโคลงหัว
“จะบ้าเหรอ ...จะติดตรงนี้ แล้วทำไมต้องบอกว่า ที่ นี่ ...ลบคำว่า ที่ นี่ ออกเถอะว่ะ
เดี๋ยวคนเขาจะหาว่าปัญญาอ่อน”
เขาเห็นจริงตามเพื่อนบอก
จัดแจงลบคำว่า”ที่นี่”ออก
เหลือเพียงคำว่า
มีปลาสดขาย
เสร็จสรรพเรียบร้อย
กำลังจะยกป้ายขึ้นติด
เพื่อนอีกคนผ่านมา
“เอ็งจะเอาป้ายไปติดที่ไหน”
เพื่อนผู้มาใหม่ถาม
“ก็ติดที่นี่แหละ”
เขาตอบแบบเดิม
“แล้วทำไมจะต้องเขียนว่า มี ด้วยล่ะ
คนเขาก็เห็นอยู่โทนโท่ ว่ามันมีปลาอยู่นั่น ถ้ามันไม่มี เขาก็ไม่เห็น
ลบคำว่า มี ออกเถอะว่ะ อายเขา”
เพื่อนพูดแล้วก็จากไป
ยืนพินิจอยู่ครู่เดียว
เขาก็เห็นดีเห็นงาม
ลบคำว่า มี ออก
ป้ายจึงเหลือเพียงคำว่า
ปลาสดขาย
ป้าย ฝีมือของเขา
กำลังจะถูกยกขึ้นติดอีกครั้ง
เพื่อนอีกคนหนึ่งก็ผ่านมา
“ป้ายอะไรของเอ็งวะ”
เขาบุ้ยปากให้ดูแทนคำตอบ
เพื่อนยืนมองแล้วเอามือปิดปากหัวเราะคิกๆ
“แกนี่สงสัยจะบ้า
ไปเขียนไว้ทำไมว่า ข า ย ถ้าไม่ขายจะเอามาวางไว้ทำไม
ใครเขาก็รู้ว่าร้านแกเป็นร้านขายปลา
เอาปลามาวางไว้กองเบ้อเร่อเบ้อร่า ยังไงมันก็ต้องขาย ไม่ใช่แจก”
เพื่อนเดินหัวเราะคิกๆจากไป
เจ้าของร้านขายปลาพินิจดูป้าย
แล้วใช้สีลบคำว่า ข า ย ออก
ป้ายจึงเหลือเพียงคำว่า
ปลาสด
แดดเริ่มร้อน
สีที่ป้ายเริ่มจะแห้ง
เขาเตรียมตัวติดป้าย
เพื่อนอีกคนผ่านมา
ยืนเอียงคอดูป้ายที่กำลังจะถูกตอกตะปูติดกับต้นเสาร้าน
“...ปลาสด...ปลาสด...ปลาสด...”
เพื่อนผู้มาใหม่ ยืนทำปากขมุบขมิบอ่านป้าย
แล้วว่า
“แกคิดว่าคนซื้อเขามองไม่ออกเหรอ
ว่าปลามันสดหรือมันเน่า เขามีปัญญาดูกันทุกคนนั่นแหละ ทำไมจะต้องบอกว่า สด”
แล้วก็เดินส่ายหัวบ่นพึมพำจากไป
เขาปาดเหงื่อที่เริ่มไหล
และใช้แปรงจุ่มสีลบป้ายออก
เหลือเพียงคำเดียว
ปลา
ใกล้เที่ยงแล้ว
เขายกป้ายขึ้นเตรียมตอกตะปู
“บ้าแน่ๆ”
เสียงดังมาจากข้างหลัง
เพื่อนอีกคนหนึ่งมายืนหัวเราะ
มองป้ายฝีมือของเขา
“คนเขาก็เห็นอยู่ว่า
ที่กองอยู่นั่นน่ะ..ปลา
ไม่ใช่หัวเผือกหัวมัน
สงสัยจะปัญญาอ่อน กลัวคนไม่รู้จักปลา ฮ่าาาาาา
ใครมาเห็นคงได้หัวเราะกันกลิ้ง”
ครู่เดียว...
ป้ายก็เหลือเพียงสีพื้น
คนไทยรุ่นเก่าสอนไว้ไม่ผิดหรอก
มากหมอ มากความ
มีคนไม่น้อยที่เป็นแบบเจ้าของร้านขายปลา
คือล้มเหลวตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มต้น
เพราะขาดความเชื่อมั่นในตนเอง
มีตำราหรือผู้รู้สอนกันไว้มากมาย
เกี่ยวกับการสร้างความเชื่อมั่นในตนเอง
แต่เอาง่ายๆ
ไม่ต้องไปเข้าคอร์สอบรมให้เสียเวลา เสียสตางค์
เริ่มต้น
คิดวิเคราะห์สิ่งที่คุณกำลังจะทำ
ด้วยพื้นความรู้และประสบการณ์ที่คุณมีอยู่
ถ้าไม่มั่นใจ จะปรึกษาผู้รู้(ที่รู้จริง)บ้าง
แต่อย่าถึงขนาดที่ทำให้ไม่เหลือความเป็นตัวตนของตัวเองเลย
วางแผนให้รอบคอบ รัดกุม
ถ้ามั่นใจแล้ว
อย่าแกว่ง
ลุย!
ชีวิตเรา
เรากำหนดเอง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
