"รักตัวเอง" ถ้าพูดถึงคำว่ารักตัวเอง เป็นคำที่ใครก็สามารถพูดได้ ทำได้ไม่ยาก แค่รักตัวเองทำไมจะทำไม่ได้ ซึ่งผมก็คิดอย่างนั้นเช่นกันครับ แต่ในทางปฏิบัติจริง เราทุกคนสามารถทำได้จริงหรือเปล่า🤔
ขอบคุณภาพจาก https://pxhere.com
ในทางจิตวิทยาได้อธิบายว่า ถ้าเรายังรู้สึกกลัว ที่จะไม่ได้รับความรัก ความชื่นชม ความยินดีจากใคร นั้นแสดงว่าเรายังรักตัวเองได้ไม่มากพอ เพราะฉะนั้นการรักตัวเองก็ต้องได้รับการฝึกฝน เหมือนกับทักษะอื่นเช่นเดียวกัน การรักตัวเองจะเห็นคุณค่าของตัวเอง จะรู้ว่าสิ่งไหนที่ทำเรารู้สึกดี มีคุณค่ามาก ชอบตัวเองมากที่ตัวเองทำแบบนี้ แต่ไม่ใช่ว่าการรักตัวเองจะต้องกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว ซึ่งเป็นคนละส่วน ผมมีตัวอย่างจากคุณป้าท่านหนึ่งครับ👵
ในทุกเช้า นอกจากจะมีผมวิ่งในหมู่บ้าน ก็จะยังมีคุณป้าที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเข็นรถเข็นขายกับข้าวออกมาขายที่ปากซอยหมู่บ้านเป็นประจำ ระยะทางระหว่างปากซอยถึงบ้านที่คุณป้าอาศัยอยู่ ประมาณ 700 เมตร
ด้วยอายุของคุณป้าในวัย 61 ปี ถ้าเดินด้วยตัวเองคนเดียวก็อาจจะพอได้เหงื่อซึม ๆ บ้าง แต่เมื่อรวมกับรถเข็นที่จะต้องนำกับข้าวไปขายด้วยแล้ว ก็ถือว่าลำบากอยู่ไม่ใช่น้อย💪
จากที่เคยเดินวิ่งสวนกันธรรมดาเป็นประจำ หลายวันผ่านกลายเป็นยิ้มให้กัน นานวันผ่านกลายเป็นลูกค้า จนได้เริ่มบทสนทนากัน หลังจากคุณป้าเกษียณงาน ออกมาก็มาอยู่กับครอบครัวลูกสาว ทำหน้าที่ดูแลบ้านและเลี้ยงดูหลานๆกับคุณลุง ตลอดชีวิตการทำงานนอกจากมีหน้าที่หลักจากงานประจำแล้ว
ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่คุณป้าทำมาตลอด นั้นก็คือการทำอาหารครับ คุณป้าชอบการทำอาหาร รู้สึกดีเมื่อได้เข้าไปอยู่ในครัว และสะสมประสบการณ์การทำอาหารมาโดยตลอด โดยมีคุณลุง และครอบครัวของลูกสาวเป็นคนยืนยันฝีมือว่าอร่อยจริง🥘
คุณป้าเริ่มมองหาโอกาส อยากที่จะแสดงฝีมือการทำอาหารให้คนอื่นได้ชิมนอกจากคนในครอบครัว จนกระทั้งคุณป้าเล็งเห็นโอกาสว่า ในหน้าหมู่บ้านมีโรงงานขนาดย่อมตั้งอยู่ สามารถที่จะนำกับข้าวไปวางขายได้ในขนาดที่ไม่ใหญ่มากตามกำลังของคุณป้า
จากตอนแรกที่คิดไว้จะมีแค่พนักงานโรงงานที่เป็นฐานลูกค้า แต่ด้วยฝีมือที่ไม่ธรรมดา และราคาถูก กับข้าวถุงละ 20-30บาทเท่านั้น ทำให้มีบุคคลอื่นแวะมาลิ้มรสความอร่อย แค่ช่วงสาย ๆ คุณป้าก็ได้เข็นรถกลับบ้านแล้ว
ผมเคยลองถามคุณป้า มีความคิดที่จะขยายร้านไหม ทำให้เป็นธุรกิจใหญ่เปิดเป็นร้านอาหารไปเลย คุณป้าปฏิเสธอย่างไม่ลังเล โดยให้เหตุผลว่าป้าแค่อยากทำอาหารอย่างเดียวไม่อยากปวดหัวบริหารอย่างอื่น เอาแค่รถเข็นเล็ก ๆ กำไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็พอแล้ว
ถ้าถามว่าคุณป้าต้องการอยากที่จะได้กำไรเยอะหรือไม่ ดูจากราคาที่ขายและขนาดของร้านแล้ว ก็ไม่น่าที่จะมีกำไรเยอะนัก ถ้าถามว่าคุณป้าเหนื่อยหรือไม่ ถ้าผมเป็นคุณป้าคงจะเหนื่อยมากแน่ ๆ ถ้าถามว่าคุณป้าเบื่อหรือไม่ ผมมั่นใจเลยว่าคุณป้าคงไม่ล้มเลิกกับสิ่งที่ทำ😎
เพราะไม่มีเหตุผลที่จะล้มเลิกทำในสิ่งที่สร้างคุณค่าให้กับตัวคุณป้าเอง ถึงแม้ในอนาคตร่างกายจะไม่เอื้ออำนวยที่จะต้องใช้ร่างกายมาก ๆ แต่เชื่อเถอะว่ายังไงคุณป้าก็จะหาหนทางที่จะยังคงทำอาหารต่อไป ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณป้าภูมิใจมาทั้งชีวิต
สิ่งที่สร้างคุณค่าในตัวเองไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอไป อาจจะเกิดจากสิ่งเล็ก ๆ แค่เราชัดเจนกับความต้องการของตนเอง และลงมือทำอย่างตั้งใจ สุดความสามารถ ผมสังเกตุจากหลายคนที่ทำตามความต้องการของตนเอง จะไม่ค่อยรู้จักกับความเหน็ดเหนื่อย และล้มเลิกความตั้งใจง่าย ๆ เช่นกัน🙂
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
