ต้นคริสต์มาสในความหมายของชาวคริสต์ คือ ต้นไม้ในสวนสวรรค์ เชื่อกันว่าเป็นต้นไม้ที่อาดัมกับเอวาหยิบผลมากิน ซึ่งถือ เป็นการทำบาปที่ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ในศตวรรษที่ 11 ชาวคริสต์มักจะแสดงละครหน้าวัดที่เกี่ยวกับต้นคริสต์มาส โดยนำ ต้นไม้ต้นหนึ่งไว้ตรงกลาง เพื่อประกอบฉาก เป็นการแสดงถึงบาปกำเนิดของอาดัมและเอวาที่ได้ก่อไว้ ต้นไม้ที่ใช้ ประกอบ การแสดง (ใช้เป็นต้นคริสต์มาส) คือ ต้นสน เพราะเป็นต้นไม้ที่หาง่ายมากที่สุด การแสดงคริสต์มาสเหล่านี้ สืบทอดเป็นเวลา นาน จนเมื่อศตวรรษที่ 15 พระสังฆราชจากหลายแห่งได้ห้ามแสดง เนื่องจากการแสดงนั้น กลายเป็นการ เล่นเหมือนลิเก ล้อชาวบ้าน ผู้ปกครองบ้านเมือง และศาสนา ซึ่งไม่ตรงกับบรรยากาศของการฉลองทำให้ชาวบ้านหมดโอกาสสนุกสนาน จากการดูละคร พวกเขาจึงหันมาสร้างความสุขไว้ที่บ้านของตนเองด้วยการเอาต้นไม้มาประดับตกแต่ง หลังจากนั้นจึงเริ่ม มีการแขวนลูกแอปเปิ้ล ขนมและของขวัญมากมายอย่างที่เราเห็นมาจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ชาวคริสต์ ในสมัยนี้ยังเชื่อว่า ต้นคริสต์มาสหมายถึงพระเยซู ผู้เปรียบเสมือนต้นไม้แห่งชีวิตที่เขียวสดเสมอในทุกฤดูกาล รวมทั้ง นิรันดรภาพของพระเยซู เจ้า และสื่อถึงความสว่างของพระองค์เปรียบเสมือนแสงเทียนที่ส่องในความมืด พร้อมทั้งชื่นชม ยินดีในความสามัคคีที่ พระเยซูเจ้าประทานให้ โดยถือว่าต้นคริสต์มาสนั้นเป็นจุดรวมของครอบครัวในเทศกาล