แสงสว่างที่เคยให้ไออุ่น แต่ในวันนี้มันเหน็บหนาวทั้งที่แสงยังคงส่องสว่างเหมือนเดิม
"ทุกสิ่งมันสวยงาม เมื่อเรามองมันด้วยความรัก"
ฉันเคยอ่านประโยคนี้จากที่ไหนซักแห่ง
และมันทำให้ฉันนึกถึงใครคนหนึ่ง.. ที่ถูกทอดทิ้ง
คนที่ถูกความรักทรยศ คนที่ถูกหอกพุ่งแทงหัวใจจากคนที่เคยบอกว่าจะซื่อสัตย์
"ความซื่อสัตย์เป็นของขวัญราคาแพง อย่าคาดหวังมันจากคนราคาถูก"
ไม่รู้สิ ฉันว่า ความคิดที่อยากจะซื่อสัตย์ของเธออาจถูกทำลายไปหมดแล้วก็ได้ ถูกทำลายโดนคนที่คอยตะโกนบอกว่ารัก คนที่คอยวิ่งตามหาเมื่อเธอหายไป คนที่คอยเคียงข้างเช็ดน้ำตาและโอบกอดเธอไว้เสมอ คนที่เธอเคยไว้ใจที่สุด..
เมื่อความรักยังอยู่ แต่ถูกความผิดหวังแทรกกลาง และความเสียใจก็หนุนหลัง ความรู้สึกลบพรั่งพรูเข้ามาในอก มันหนักอื้อ หนักมากจนเกินจะรับไหว
หนักจนไม่อยากจะรู้สึกอะไรอีกแล้ว... ไม่เอาอะไรอีกแล้ว
เธอเลยเลือกจะปล่อย
ปล่อยให้ใจมันว่างเปล่า เฉยเมยกับรักที่ยังเหลือ
และเลือกทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี ทรยศความรักของเขา และพาคนอื่นเข้ามาเหยียบย้ำหัวใจเขาอย่างทารุณ
แต่ที่น่าเศร้ากว่านั้น เขายังคงเชื่อในความรักที่เหลืออยู่อันน้อยนิดของเธอ
เขายังคงเชื่ออย่างหนักแน่นในตัวเธอ เชื่อว่าวันหนึ่งเธอจะกลับมา เธอจะมาคอยเป็นไออุ่นให้เขาอีกครั้ง เขายังคงเฝ้ารอเธออยู่เสมอ...
ภาพฝันในอนาคตยังคงเป็นเธอคนเดียวคนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
มันกลับกันกับเธอ ที่เธอรู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีแล้ว ความรักอันน้อยนิดนั่น เป็นแค่ความห่วงใยและหวังดี เป็นได้แค่นั้น เธอไม่อยากเป็นแสงสว่างให้เขาอีกต่อไป แม้จะต้องทิ้งให้เขาตายอยู่ตรงนั้น ใจของเธอก็เลือกจะก้าวเดินออกไป
ภาพฝันในอนาคตของเธอ.. ไม่มีเขาอยู่ในนั้นเลย
ไม่มีอีกแล้ว ไม่เอาแล้ว
วันหนึ่งเขาจะเลิกรอไปเอง
หรือวันหนึ่งเธอจะยอมกลับมา
แล้วถ้าเธอกลับมา.. แต่เขาไม่รอแล้วหละ?
หรือบางทีเขาอาจจะรออยู่.. แต่เธอไม่เคยย้อนกลับมาอีกเลยก็เป็นได้
รักไม่ได้อีกแล้ว จะเลิกรักก็ทำไม่ได้
ท้ายที่สุดมันก็เจ็บกันทั้งคู่.. ก็แค่นั้น..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
