“จงทำดี แต่อย่าเด่นจะเป็นภัย
เพราะไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน”
เราคงคุ้นชิ้นกับสุภาษิตนี้กันใช่ไหมครับ
เราก็ถูกสอนให้เชื่อและทำตามวัฒนธรรมแบบนี้มานาน
ตั้งแต่ผมเกิดมาก็คุ้นเคยกับคำสอนแบบนี้
ไม่จึงไม่แปลกเลย ว่าทำไมคนทำดีในประเทศเราไม่ค่อยมี
หรือมีแต่น้อย หรือว่าก็ไม่ได้ดีจริงๆ
เพราะคำสอนเหล่านี้ทำให้คนดี คนเก่ง ไม่กล้าแสดงออก
ขาดความมั่นใจที่จะแสดงออกในเรื่องดีๆ
เมื่อไหร่ที่มีคนดี คนเก่ง มักจะมีคนอิจฉาตามมา
เพราะเราถูปปลูกฝังมาแบบนี้...
โลกมันกว้างขึ้น เทคโนโลยีสมัยทำให้ผมได้เรียนรู้ผู้คนจากอีกซีกโลกหนึ่ง
สิ้นค้าแทบทุกอย่างเรานำเขามาจากเขา
หนังสือเกือบทุกเล่มเราเลียบแบบเขามา
ทฤษฎีเกือบทุกทฤษฎีเรายึดจากเขามา
เราจะเห็นเขาเป็นผู้นำ ทำความดี สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่
ไว้ให้โลกมากมาย
ทำไมพวกเขาริเริ่มหรือสร้างสิ่งใหม่ๆ ได้ตลอดเวลา
ไม่แค่สมัยนี้ แต่มันมีมาตั้งแต่อดีตแล้ว
คนฝั่งนั้นถูกสอนมาในรูปแบบที่แตกต่างจากเรา
พวกเขามีอิสระในการคิดสร้างสรรค์ สิ่งใหม่ๆ
โดยไม่ยึดติด เรื่องอายุ เรื่องเก่าประสบการณ์
แต่เขาสอนให้ทุกคนมั่นใจ กล้าแสดงออก กล้าคิดกล้าทำ
ริเริ่มสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ แบบพึ่งพาตัวเองและยอมรับว่าเรื่องพวกนั้นมันนี้
ราวกับว่าเขามีคำสุภาษิตว่า
“จงทำดี ทำให้เด่น ให้คนเห็นและทำตาม”
มามองดูเรา มันแตกต่างไปสิ้นเชิง วันนี้เราเข้าใจศักยภาพของคนแล้ว
เราจะเลือกสอนหรือทำแบบไหนครับ?
ลองไปคิดดู
#อภิชาติ บัวจรูญ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
